Η Βούλα Πατουλίδου μιλάει στο Happy Day για τον σύζυγό της, Δημήτρη, που έφυγε μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Αποκαλύπτει τη δύναμη της σχέσης τους, την αγωνία των τελευταίων χρόνων και τη σημασία των φίλων και της οικογένειας σε δύσκολες στιγμές.
«Έφυγε με το καλύτερο τρόπο, μέσα στην αγκαλιά μου εύκολα και όμορφα…»
«Είναι γερασμένη η ψυχή»
Η ίδια εξομολογείται:
«Είναι γερασμένη η ψυχή. Μπορεί να χαμογελάμε γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να μας δουν στεναχωρημένους αλλά… Υπάρχουν στιγμές που λες “είμαι καλά” και ξαφνικά ακούς μια λέξη, μια νότα και λες “ωχ εδώ είμαι”».
Η Βούλα περιγράφει τον Δημήτρη ως συνοδοιπόρο της για 42 χρόνια:
«Ο Δημήτρης ήταν κερί αναμμένο για εμένα 42 χρόνια. 42 χρόνια ήταν ένας συνοδοιπόρος καλός. Βεβαίως μαλώσαμε αλλά δεν χωρίσαμε».
Σημειώνει ότι κάθεται στην καρέκλα του για να μην βλέπει την άδεια του σπιτιού και πως στηρίζεται από φίλους και οικογένεια:
«Πέρα από το γάμο μου και τη μητέρα μου, με στηρίζουν οι φίλοι μου, είναι φίλοι στα δύσκολα».
«Το λαδάκι στο καντηλάκι έμπαινε σιγά σιγά»
Επίσης, αναφέρει την αγωνία των τελευταίων χρόνων:
«Εμείς τρεις φορές είχαμε γλιτώσει. Το λαδάκι στο καντηλάκι έμπαινε σιγά σιγά. Τα τελευταία 3 χρόνια ζούσαμε με μια αγωνία. Όταν 21 Μαρτίου έγινε η διάγνωση και μου είπε ο γιατρός ότι δεν ξέρουμε αν προλάβουμε τις χημειοθεραπείες. Δεν του το είπαμε αλλά είχε καταλάβει».
Μέσα από τις χημειοθεραπείες και τις καθημερινές στιγμές, βρήκαν έναν τρόπο να ζουν όσο πιο φυσιολογικά γινόταν.
«Η εικόνα του Δημήτρη ακόμα και μέσα στο φέρετρο ήταν…»
Η Πατουλίδου τονίζει:
«Η εικόνα του Δημήτρη ακόμα και μέσα στο φέρετρο ήταν ενός υγιούς ανθρώπου. Όλο αυτό το διάστημα που πήγαινε για καφέ με όλους τους φίλους, κανένας δεν είχε πει όχι και το ευχαριστώ είναι μέσα από την καρδιά μου».
