Από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες για τα Τέμπη, αυτή του πατέρα του Κύπριου φοιτητή, Κυπριανού Παπαϊωάννου.
Ο πατέρας του, παπάς ο ίδιος, μίλησε στο Πρωινό με διαφορετικό τρόπο για το αδικοχαμένο του παιδί, ενώ αποκάλυψε ότι ο δικός του πατέρας, παπάς και αυτός, είδε προφητικό όνειρο που προετοίμασε την οικογένεια για την απώλεια του παιδιού.
«Ο βίαιος θάνατος είναι πολύ δύσκολο πράγμα για αυτούς που μένουν πίσω.
Ερχόταν από την Ελλάδα και η αρραβωνιαστικιά του. Περίμεναν να κάνουν τον βυζαντινό τους γάμο στις 27/8.
Όταν είδα την έκρηξη ήξερα ότι ο μικρός είχε κόψει εισιτήριο στα πρώτα βαγόνια.
Μέσα μου πληροφορήθηκα στην καρδιά μου ότι πέθανε ο Κυπριανός.
Συνεχώς άκουγα περί καμμένων σωμάτων. Οι πληροφορίες που είχα ήταν ότι ναι, κάτι υπάρχει αλλά θα είναι από τη μέση και πάνω ή τέλος πάντων όλα τα τα τραγικά.
Αγωνιούσα τουλάχιστον να πιάσω το σώμα του παιδιού μου, να το θάψω, δεν μου το έδιναν.
Είναι ιερό το σώμα του ανθρώπου.
Εγώ δεν πίστεψα καμία στιγμή ότι το σώμα του κάηκε ή εξαϋλώθηκε.
Μου έλεγαν τα αντίθετα.
Λέω όμως “δώστε μου ό,τι έχει απομείνει να μπορέσω να το θάψω, να του αποδώσω την τιμή”.
Όταν έφτασα και πήραμε το σώμα του από το νοσοκομείο και σταματήσαμε κάπου να το δω και είδα ότι είναι ολόκληρος, είναι ακέραιος.
Ο Κυπριανός χτυπημένος, με μώλωπες αλλά ήταν ολόκληρος.
Ούτε καμένος ήταν που μου έλεγαν ούτε η μορφή του είχε αλλοιωθεί.
Το σώμα του το έφερα στο σπίτι μου. Κάτσαμε με την παπαδιά και τα παιδιά και πλύναμε την κάθε του πληγή.
Όλο το σώμα. Δεν το πίστευαν ούτε αυτοί ότι είναι ακέραιος ο Κυπριανός.
Μπορεί να είναι σκληρές οι εικόνες και εμείς οφείλουμε τον κεκλιμένον μας (εννοεί τον νεκρό), όχι να τον πακετάρουμε. Πακέτα δεν πρέπει να παίρνουμε στη ζωή.
Ο πατέρας μου είναι ιερέας, εξομολογούσε τη Χριστίνα από πολύ μικρή, την αγαπούσε σαν κόρη του.
Όταν έμαθε ότι θα παντρευτούν με τον Κυπριανό, χάρηκε από τη μια αλλά σε μία φάση φώναξε τον Κυπριανό και του είπε: “Θα παντρευτείς, χαίρομαι. Αλλά θα σου πω κάτι. Είδα ότι την ώρα που ο παπάς στεφάνωνε τη Χριστίνα, γύρισε μετά να στεφανώσει τον Κυπριανό και δεν τον έβρισκε, είχε φύγει από το Μυστήριο”.
Μου το είπε ο μικρός και ήταν προβληματισμένος. “Καλά άσε τον παππού” του είπα αλλά εγώ ξέρω ότι δεν λέει ποτέ τέτοια πράγματα ο παππούς. Μας προετοίμασε κατά κάποιον τρόπο ο παππούλης μας» είπε ο πατήρ Χριστόδουλος.
