Καλεσμένος στην εκπομπή, Πρωινό Σουσού, βρέθηκε ο Θανάσης Ευθυμιάδης και μιλά για την τηλεόραση αλλά και την Άννα Παναγιωτοπούλου, η οποία έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
«Είχα την τύχη να συνεργαστώ και να κάνω ωραίες συνεργασίες τα χρόνια που η τηλεόραση ήταν πιο χαλαρή και έδινε καλύτερες αμοιβές. Ήταν πιο ανθρώπινες οι συνθήκες εργασίες. Όταν έκανα εγώ τηλεόραση, για να ολοκληρώσουμε ένα επεισόδιο σε σήριαλ χρειαζόντουσαν επτά μέρες και τώρα μαθαίνω ότι τα επεισόδια γυρίζονται σε 1-2 μέρες. Οπότε καταλαβαίνεις πόσο έχει αυξηθεί η πίεση σε ένα τηλεοπτικό γύρισμα. Έχει χαθεί και το κομμάτι της πλάκας που μπορεί να γινόταν, να αναπτύξεις μια προσωπική επαφή με κάποιον, να πεις “δεν είμαι ικανοποιημένος, να το γυρίσουμε ξανά το πλάνο;”. Οι συνθήκες εργασίες έχουν γίνει άγριες, αυξήθηκαν και οι ώρες εργασίες.
Πρέπει να με ερεθίσει και να με τσιγκλήσει το θέμα του σεναρίου για να γυρίσω στην τηλεόραση. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι γιατί ξέρω ότι θα γίνει. Έχω αφεθεί στη ζωή μου, στο θέλημα του Θεού, του σύμπαντος για να δω πού θα με οδηγήσει. Ναι, ο οραματισμός έχει αποτελέσματα. Μην περιμένει κανένα από τα κορίτσια που θέλουν να γίνουν οτιδήποτε αν δεν το οραματιστεί πλέον. Για το θέμα της μητρότητας επειδή το θες, πρέπει να το οραματιστείς. Μια καλή χρονική στιγμή για να κάνουμε τον οραματισμό και να δούμε τι θέλουμε στη ζωή μας είναι το βράδυ λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος και το πρωί όταν έχει φύγει η κούραση και λίγο πριν ξυπνήσεις. Είναι δύο χρονικές πύλες που έχεις την απαραίτητη χαλαρότητα και ηρεμία στον νου και την ψυχή, κλειστά τα τηλέφωνα, να οραματιστείς αυτό που θες να ζήσεις».
«Η Άννα Παναγιωτοπούλου ήταν γενναιόδωρη μαζί μου»
«Ήξερα ότι η Άννα Παναγιωτοπούλου αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας. Οπότε, σε τέτοιες περιπτώσεις λες καλύτερα να φύγει ο άνθρωπος και να ξεκουραστεί. Θυμάμαι και από τον πατέρα μου, που είχε φτάσει στο σημείο να πει “παρακαλώ, πηγαίντε με σπίτι μου, θέλω να πεθάνω”. Όταν ένας άνθρωπος ταλαιπωρείται κι έχει την επίγνωση ότι ταλαιπωρείται, αλλά και να μην έχει ο ίδιος επίγνωση, έχουν οι γύρω του που τραβάνε το λούκι.
Τώρα, αν έκλεισε ο κύκλος του Ντόλτσε Βίτα, δεν μπορώ να το ξέρω, γιατί υπάρχουν ακόμα πολλά άτομα που παίζαμε εκεί και ζούμε. Κι εμείς να φύγουμε από αυτή τη ζωή, αφού το θέλουν οι άνθρωποι… Αυτό είχε κάνει και τότε εντύπωση στο κανάλι, όταν πρωτοπαίχτηκε η σειρά, το πόσο αρέσει στους νέους ανθρώπους. Ήταν τόλμημα για την εποχή του, το σίριαλ αυτό, η ιστορία του.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου ήταν γενναιόδωρη μαζί μου, μου έδωσε χώρο και με έκανε να αισθανθώ συμπρωταγωνιστής της. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για ένα νέο παιδί, όπως ήμουν εγώ».
Διαβάστε επίσης
Θανάσης Ευθυμιάδης: «Δεν έχω πλέον την ψυχική δύναμη να σφάξω ένα γουρούνι, μια κότα»
