Καλεσμένη στην εκπομπή Καλημέρα είπαμε; βρέθηκε η Ζέτα Δούκα και μίλησε για την κόρη της, τις τοποθετήσεις της ανά διαστήματα και το κόστος που έχουν στη ζωή της.
«Έχει ισχυρή προσωπικότητα η κόρη μου. Είναι δύσκολα αλλά χαίρομαι. Θέλω να της βάζω όρια, χωρίς όρια δεν γίνεται. Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι αυστηρά και άλλα ελαστικά. Χωρίς όρια δεν υπάρχει τίποτα. Τα παιδιά είναι ανασφαλή και δεν μεγαλώνουν σωστά! Έχει καλλιτεχνικές αναζητήσεις, της αρέσει η ζωγραφική πολύ αλλά και το θέατρο».
«Όλα έχουν ένα τίμημα»
«Όσο μεγαλώνω και βρίσκομαι σε αυτό τον χώρο λόγω της αναγνωρισιμότητας σου δίνεται βήμα να μιλήσεις για κάποια πράγματα. Προσπαθώ να είμαι αληθινή και να χρησιμοποιήσω όποιο βήμα που δίνεται να είμαι χρήσιμη. Είμαι μια μητέρα μικρού παιδιού, εργαζόμενη που μου αρέσουν όλα αυτά. Είμαι μητέρα, εργαζόμενη και μια γυναίκα που διεκδικεί τις προσωπικές ανάγκες. Από το να φροντίζω τον εαυτό μου μέχρι στη σφαίρα της κοινωνίας.
Προσπαθώ κάποια σχόλια που θεωρώ σημαντικά και τεκμηριωμένα ακόμα και στην αντίθετη άποψη θα τους απαντήσω και να αρχίσω έναν διάλογο και να ταρακουνηθεί από τη θέση που θεωρεί ότι είναι σωστή. Κάποια ζητήματα που μας αφορούν είναι έτσι. Δεν μπορούμε να μιλάμε ότι οι γυναίκες δεν έχουν ίδια δικαιώματα με τους άντρες. Όλοι έχουμε μια ισότητα κοινωνική και είναι αδιαμφισβήτητο. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει φεμινισμός. Πρέπει να μιλάμε ανοιχτά, να ξέρουμε γιατί τα λέμε και με οποιαδήποτε αφορμή να τοποθετούμαστε ξανά και ξανά στα αυτονόητα.
Τα θέματα που έχουν λυθεί εδώ και χρόνια και αφορούν στην ελεύθερη βούληση, στην παροχή υπηρεσιών που ακουμπούν στη σφαίρα της υγείας δεν πρέπει να συζητιούνται. Συζητιούνται για άλλους λόγους. Πάνε στο πώς ο κόσμος βλέπει τη γυναίκα, τι θεωρεί ότι πρέπει να περιμένει, στερεότυπα πατριαρχικά. Έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζει τη γυναίκα και την ελεύθερη βούλησή της να γίνει μητέρα. Είναι ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά εκείνη.
Όλα έχουν ένα τίμημα. Έχω πληρώσει και πληρώνω το δικό μου τίμημα. Το ηθικό μου τίμημα θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν μιλούσα, αν δεν είχα το σθένος να τοποθετηθώ απέναντι σε αυτά τα πράγματα. Τα χρόνια που δεν μιλούσα, αυτά που θεωρούσα ότι δεν πρέπει, δεν έβρισκα τη δύναμη, ήταν χρόνια που τα πλήρωσα αλλιώς. Είχα άλλο κόστος! Είχα κόστος ψυχολογικής φύσεως, σωματοποιούνται όλα αυτά. Όταν είμαι καλά με τη συνείδησή μου, με το αξιακό μου κομμάτι, υπάρχει το κόσμος. Είναι εύκολο να “δολοφονήσεις” έναν χαρακτήρα πια! Το γεγονός ότι είμαι καλά με τη συνείδησή μου είναι κάτι που λέω ότι αξίζει. Η αποδόμηση μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους και να μην το καταλάβει ο κόσμος. Συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα».
«Ήταν υπέρβαση που έγινα μητέρα»
«Η μεγαλύτερη υπέρβασή μου ήταν να γίνω μητέρα. Μέχρι τα 41 μου δεν το είχα στο μυαλό μου καθόλου. Ήταν στο πώς να μπορέσω να φέρω την ευθύνη να φέρω στον κόσμο έναν άνθρωπο που πιθανότητα να μην έχει μια καλή ζωή με τα όσα συμβαίνουν. Όταν κατάλαβα ότι θα μπορούσα να υποστηρίξω αυτή την ευθύνη, αυτή την επιλογή εξέφρασα την επιθυμία να γίνω μητέρα. Έγινε πολύ γρήγορα αλλά είναι μια υπέρβαση γιατί ο κόσμος που φέρνουμε τα παιδιά δεν είναι καλός».
