Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και μίλησε για την ανιδιοτελή αγάπη στους ανθρώπους, τη συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο αλλά και πώς καταστάλαξε η «τρικυμία» μέσα του.
«Πολύ προσωπικά παίρνω τα πράγματα. Ή υπάρχει πάθος για τα πράγματα ή όχι. Αν δεν σταματούσα να βράζω θα ξεπερνούσα κάποια όρια που θα μου δημιουργούσαν μια παράλογη διάθεση. Μεγαλώνοντας προσπαθώ να είμαι ήρεμος και ψύχραιμος. Στα 25 μου ήμουν τέρμα γκάζι στα πάντα. Με φρέναρε η ίδια η ζωή. Λίγο γύρω μετά τα 40 δεν έβλεπα, έπρεπε να ξεκουράζομαι. Άρχισα να πατάω σιγά σιγά φρένο. Στα συναισθήματα δεν έχω αλλάξει, ίσως αγαπάω με μεγαλύτερο πάθος στη ζωή μου. Μου λείπει παραπάνω ο αδερφός μου σε μέρες και ώρες. Οι σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μου γίνονται πιο σημαντικές. Και το σκυλί μου το δαγκώνω καμιά φορά παραπάνω από όσο πρέπει. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τίποτα, να το δαγκώσω από αγάπη. Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος τελειώνει, το ταξίδι θα πάρει το χρόνο του. Πρέπει να γεύεσαι τις στιγμές και να είσαι παρών! Να μην είσαι παρών απών. Ήρθε σταδιακά όλο αυτό, δεν υπήρξε τίποτα κομβικό».
«Δεν θα τελειώσει ο Γιάννης Μπέζος τόσο εύκολα από τη ζωή μου. Συνεργαστήκαμε πρώτη φορά. Πολύ σημαντική στιγμή, είμαι ευγνώμων γιατί είδα έναν άνθρωπο με την εμπειρία που έχει μαθητή, έξω καρδιά. Κάναμε τρέιλερ ότι είναι ένας άνθρωπος που μας βρίζει, που δεν θέλει τους δημοσιογράφους. Είναι μια κινητή βιβλιοθήκη και αν δεν ήταν ο Γιάννης Μπέζος δεν θα ήταν αυτή η παράσταση που διάβασα. Τον θαυμάζω για τον τρόπο που αγαπάει την οικογένειά του και τους ανθρώπους του. Είναι απόλυτος, σαν παιδί».
