Για την μαζοχιστική ανάγκη αλλά και τις αντιδράσεις αρκετών για τον γάμο ομοφυλόφιλων μίλησε ο ψυχίατρος, Σάββας Σαββόπουλος στην εκπομπή, Όσα δε λέμε.
«Ο φόβος αποχωρισμού υπάρχει συχνά σε εξαρτητικά άτομα η ανάγκη να είναι με κάποιον. Μπορεί να νιώσουν τη ρήξη του δεσμού για τον ψυχισμό και την ασφάλειά τους. Θέλουν ένα μέρος και δεν θέλουν ένα άλλος. Το κάνουν γαργάρα! Κάποιοι μπορεί να έχουν αυτό που λέμε μια μαζοχιστική ανάγκη. Η ασυνείδητη ενοχή πολλές φορές εκφράζεται όχι σαν αίσθημα ενοχής. Κάποιες φορές μπορεί να μην το αισθανθείς αλλά μέσα σου δουλεύει. Έχεις μια ενοχή που σε τρώει μέσα σου. Ο οργανισμός σε ωθεί να κάνεις πράγματα που θα τιμωρηθείς για να σου βγει μια χαρά. Έτσι θα κάνεις έναν αποτυχημένο γάμο, αποτυχημένες επαγγελματικές επιλογές. Και έτσι θα τη φας τη τιμωρία την βαριά. Μερικοί για να ικανοποιήσουν την ανάγκη για τιμωρία μπορεί να φτάσουν σε έγκλημα για να πουν “πήγα φυλακή ήσυχος”. Δεν ξέρουν για ποιο πράγμα! Κάνουν παραβάσεις που δεν ξέρουν. Αναφέρονται σε πρώιμες επιθυμίες, να πεθάνω τη μάνα μου ας πούμε. Αν η μαμά λέει “εσύ με πέθανες”, εκεί κινητοποιείται η ενοχή!».
«Το ερωτικό μπορεί να ξυπνήσει ξανά, ίσως με άλλον τρόπο. Όταν ερωτεύονται στην αρχή ο ένας βλέπει τον άλλον σαν Θεό. Αυτό κάποια στιγμή σβήνει. Είναι σαν μια σκάλα, ανεβαίνεις. Η μαγκιά είναι να σπας και το κάτω σκαλοπάτι και να πας προς τα πάνω. Η κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή να δουλέψουμε τον εαυτό μας ή τον άλλον. Αν ο άλλος με “σκοτώνει”, με “νεκρώνει”, με ακυρώνει τόσο πολύ που να νιώθω τιποτένιος, δεν πρέπει να πάω σε κάποιον άλλον που νιώθει ότι αξίζω;
Στον Δυτικό κόσμο είναι δεδομένο ο γάμος των ομοφυλοφίλων. Δεν μπορεί ένας πολίτης να έχει δικαιώματα που δεν έχει ο άλλος. Πολύ περισσότερο που οι ομοφυλόφιλοι είναι συμπολίτες μας, δεν είναι άρρωστοι. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια! Έχει κι αυτός την διακριτική ευχέρεια της επιλογής του. Να μπορεί να μπει σε έναν γάμο για να ανήκει κι αυτός κάπου. Δεν γίνεται να είναι όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια. Αυτό καλλιεργεί το μίσος. Στον Δυτικό κόσμο έχουμε φτάσει να έχουμε ισότητα! Όσους αντέδρασαν τους σκανδαλίζει να μην είναι κυρίαρχο μοντέλο η “Αγία” οικογένεια. Δηλαδή μαμά, μπαμπάς, παιδιά, γιαγιά, παππούς. Εντελώς χωρισμένα τα φύλα. Το να φτιάξεις μια γενεαλογία και να το εντάξεις στο κοινωνικό γίγνεσθαι με ανθρώπους που είναι ομόφυλοι, μερικούς τους διαταράσσει. Διαταράσσει και ανθρώπους που νιώθουν μια απειλή από νέα ήθη. Γιατί σου λέει αλλιώς τα είχα μάθει. Οι γονείς δεν θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν ποια σεξουαλική προτίμηση να πάρει. Θα έχει τη φροντίδα ενός ανθρώπου που είναι πιο “μητρικός”. Βλέπεις πάντα ότι κάποιος είναι πιο μαλακός, κάποιος πιο αυστηρός».
