Η Χριστίνα στέκεται συγκλονισμένη, αδυνατώντας να πιστέψει την εικόνα που εκτυλίσσεται μπροστά της: ο Παύλος, το παιδί της, έχει καταρρεύσει, και εκείνη μένει άφωνη, καθηλωμένη από τον πόνο και την αγωνία στη Famagusta.

Η καρδιά της βαραίνει ακόμη περισσότερο, όχι μόνο γιατί βλέπει το γιο της σε αυτή την κατάσταση, αλλά και γιατί μαθαίνει την αλήθεια για την κλονισμένη υγεία του απότομα, νιώθοντας προδομένη από τον Αντρέα, που της έκρυψε αυτή τη σημαντική πληροφορία.

Η Χριστίνα έχει περάσει πολλά στη ζωή της – έχει ήδη χάσει ένα παιδί κατά την τουρκική εισβολή, ένα τραύμα που ποτέ δεν επουλώθηκε πλήρως.

Η μοίρα, ωστόσο, φαίνεται να την προκαλεί ξανά, αναγκάζοντάς τη να σταθεί αντιμέτωπη με την απώλεια για ακόμη μια φορά.