Το έχουμε ξαναπεί και δεν θα κουραστούμε να το λέμε: οι Μαύροι Πίνακες ήταν η αποκάλυψη της χρονιάς από σειρές και μας έχει παρασύρει η υπόθεσή τους. Έχουν μείνει ελάχιστα επεισόδια πριν μάθουμε όλη την αλήθεια για το ποιος είναι ο δολοφόνος στις Λεύκες που όπως εξελίσσεται το σενάριο λίγη σημασία έχει το όνομά του όσο το γιατί δολοφόνησε τα συγκεκριμένα κορίτσια και τον πατέρα Ιωσήφ (μέχρι στιγμής).

Η Σοφία Καζατζιάν και ο Μάριος Ιορδάνου που υπογράφουν το σενάριο της σειράς του Star έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στήνοντας έναν καλοπλεγμένο γρίφο που τα κομμάτια του αποκαλύπτονται αργά και με ένταση, κρατώντας την αγωνία των τηλεθεατών στο κατακόρυφο σε κάθε επεισόδιο. Ο γρίφος αυτός πατάει πάνω στους σκοτεινούς Μαύρους Πίνακες του Γκόγια που ο δολοφόνος χρησιμοποιεί για να δώσει μια καλλιτεχνική και μεταφυσική διάσταση στα εγκλήματά του.

Σε συνδυασμό με το καστ, τις τοποθεσίες των γυρισμάτων και την σκηνοθεσία της Κατερίνας Φιλιώτου, οι Μαύροι Πίνακες είναι σίγουρα η πιο καλογυρισμένη αλλά ταυτόχρονα η πιο αδικημένη σειρά της σεζόν σε νούμερα αλλά είμαστε σίγουροι ότι όλοι θα τη δουν ή τη βλέπουν ήδη στο web tv του καναλιού.

Μαύροι Πίνακες: Ο ρόλος του σκύλου αποκαλύπτεται

Όπως έχουν πει οι σεναριογράφοι, το έργο τους είναι αφιερωμένο στον αγαπημένο τους Μπράντο, τον σκύλο τους που έφυγε από τη ζωή αλλά παίζει καταλυτικό ρόλο στο σενάριο.

Μαύροι πίνακες: «Λαχτάρησε» το Χ για τον σκύλο της Ελπίδας! «Τη γλίτωσε ο μούργος!»

Ο τετράποδος ήρωας που έχει κλέψει την παράσταση στη σειρά είναι ο Δούκας, πιστός σύντροφος της Ελπίδας (Όλγα Πολίτου) και ήδη έχει αποκαλυφθεί ότι ο δολοφόνος είναι γνώριμος του σκύλου. Η Ελπίδα έχει πει ότι γαβγίζει σε όποιον δεν γνωρίζει αλλά είναι πολύ γλυκός με όσους ξέρει και ήδη από τα επεισόδια έχουμε δει τον ολόλευκο Δούκα να έχει συναντήσει τον δολοφόνο και να μην έχει γαβγίσει, κάτι που έδωσε πολλή τροφή στις υποθέσεις για το ποιος είναι τελικά.

Η Σοφία Καζατζιάν αποκάλυψε ότι στο 9ο επεισόδιο που θα δούμε στις 6 Δεκεμβρίου θα μάθουμε τι ρόλο παίζει ο Δούκας καθώς το όνομα του επεισοδίου είναι «Λευκό», το χρώμα που έχει το σκυλί.

Ο Σκύλος στους Μαύρους Πίνακες του Γκόγια και η ερμηνεία του

Ο Σκύλος ή Ημιβυθισμένος σκύλος (Ισπανικά: «El perro» ή Perro semihundido) είναι το όνομα με το οποίο είναι γνωστός ένας πίνακας του Γκόγια, που βρίσκεται στο Μουσείο ντελ Πράδο, στη Μαδρίτη. Απεικονίζει το κεφάλι ενός μικρού μαύρου σκύλου να κοιτάζει προς τα πάνω. Ο σκύλος μοιάζει να εκμηδενίζεται από την απεραντοσύνη της εικόνας, που είναι κενή, με εξαίρεση τη σκοτεινή επικλινή περιοχή, στο κάτω μέρος του πίνακα: μία απροσδιόριστη μάζα που αποκρύπτει το σώμα του ζώου.

Ο Σκύλος είναι ένας από τους Μαύρους Πίνακες που ο Γκόγια ζωγράφισε απευθείας πάνω στους τοίχους του σπιτιού του, τη χρονική περίοδο μεταξύ 1819 και 1823. Οι πίνακες δεν προορίζονταν για δημόσια προβολή (μεταφέρθηκαν από το σπίτι 50 χρόνια μετά την αποχώρηση του Γκόγια), συνεπώς πιθανότατα δεν τους έδωσε ονόματα. Ο Antonio Saura έχει χαρακτηρίσει το Σκύλο ως «την πιο όμορφη εικόνα στον κόσμο».

Μαύροι Πίνακες: Ο Σκύλος του Γκόγια

Ο πίνακας χωρίζεται σε δύο άνισα τμήματα: το άνω τμήμα που είναι ο ουρανός σε τόνους ώχρας και και ένα μικρότερο σκούρο καφέ τμήμα που μετατοπίζεται προς το μαύρο προς τα δεξιά και πάνω. Πάνω από το σκούρο τμήμα του πίνακα φαίνεται το κεφάλι του σκύλου, που έχει σηκωμένη μύτη, κατεβασμένα αυτιά ενώ τα μάτια του κοιτάζουν πάνω και δεξιά. Μια αχνή σκοτεινή μορφή διαγράφεται μπροστά από το σκύλο. Κάποιες φορές αντιμετωπίζεται ως αποτέλεσμα φθοράς ή ως στοιχείο που προστέθηκε εκούσια, αλλά η κυρίαρχη άποψη είναι ότι πρόκειται για στοιχείο του αρχικού πίνακα τον οποίο ο Γκόγια επικάλυψε ζωγραφίζοντας το σκύλο.

Η αινιγματική απεικόνιση του σκύλου έχει οδηγήσει σε ποικίλες ερμηνείες των προθέσεων του Γκόγια. Το έργο αντιμετωπίζεται συχνά ως μια συμβολική απεικόνιση του μάταιου αγώνα του ανθρώπου ενάντια στις κακόβουλες δυνάμεις. Η μαύρη κεκλιμένη μάζα που καλύπτει το σώμα του σκύλου θεωρείται πως είναι κινούμενη άμμος, έδαφος ή κάποιο άλλο υλικό μέσα στο οποίο έχει θαφτεί ο σκύλος. Έχοντας παλέψει ανεπιτυχώς για να ελευθερωθεί, το μόνο που μπορεί να κάνει πλέον είναι να κοιτάξει στον ουρανό ελπίζοντας σε μια θεϊκή παρέμβαση, που όμως δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.

Η απεραντοσύνη του ουρανού που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της εικόνας, δίνει έμφαση στο αίσθημα απομόνωσης και απελπισίας του σκύλου. Άλλοι βλέπουν το σκύλο να σηκώνει επιφυλακτικά το κεφάλι του πάνω από τη μαύρη μάζα, φοβούμενος κάτι που βρίσκεται εκτός του οπτικού πεδίου του πίνακα, ή πιθανώς σαν μια εικόνα εγκατάλειψης, μοναξιάς και παραμέλησης.