Στη Σεμίνα Διγενή και το rizospastis.gr παραχώρησε συνέντευξη η Μαριάννα Κιμούλη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη σειρά, Ο γιατρός, που θα πρωταγωνιστεί την ερχόμενη σεζόν.
Την ηθοποιό τη γνωρίσαμε τηλεοπτικά μέσα από τις Ψυχοκόρες όπου και κατάφερε με το ταλέντο της να καταπλήξει το τηλεοπτικό κοινό!
Μιλώντας στη δημοσιογράφο τοποθετείται και για τα κοινωνικά ζητήματα, όπως η Υγεία, η Παιδεία, αλλά και για την επιστροφή της στην Ελλάδα.
– Σε γνωρίσαμε όλοι καλύτερα μέσα από τις εξαιρετικές «Ψυχοκόρες» και με την ερμηνεία σου σ’ αυτές κατόρθωσες να αποσπάσεις διθυραμβικές κριτικές. Πώς διαχειρίστηκες όλη αυτήν την επιτυχία, την αποδοχή και την αναγνωρισιμότητα;
Πιστεύω πως η επιτυχία ή η αποτυχία είναι περισσότερο ο τρόπος που βλέπουν οι άλλοι τις πράξεις μας. Πολλές φορές μπορεί να έχεις κερδίσει περισσότερα από μία παράσταση που οι άλλοι την θεώρησαν αποτυχία. Οσο για την αποδοχή, κάνοντας μία τέχνη που απ’ τη φύση της είναι θνησιγενής – κάθε παράσταση γεννιέται όταν αρχίζει και πεθαίνει όταν τελειώνει – η αποδοχή είναι απολύτως εφήμερη. Το ίδιο και η αναγνωρισιμότητα. Το βασικό σ’ αυτήν την τέχνη θεωρώ πως είναι η αντοχή στη διάρκεια κι αυτό επιτυγχάνεται όταν κάθε φορά ξεκινάς απ’ το μηδέν. Κάθε φορά συσσωρεύεται πείρα, αλλά δεν αρκεί αν επαναπαύεσαι σ’ αυτήν.
– Πρόκειται να πρωταγωνιστήσεις στη δεύτερη σεζόν της τηλεοπτικής σειράς του Alpha «Ο Γιατρός», η οποία εστιάζει στην εμπειρία της ασθένειας και στην επιστροφή στην κανονικότητα μετά την πανδημία. Ποιος είναι ο ρόλος σου;
Υποδύομαι μία γιατρό στο τμήμα παθολογίας. Την χαρακτηρίζει ο δυναμισμός της και το γεγονός ότι κυνηγάει αυτό που θέλει. Δυστυχώς όμως προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι είναι αυτάρκης, πέρα από αυτόνομη. Κάτι που θα το συναντήσει μπροστά της. Η αλήθεια είναι όμως ότι ουδέποτε κατάλαβα τι σημαίνει «επιστροφή στην κανονικότητα». Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Και διότι κανείς δεν μπορεί να επιστρέψει στο παρελθόν και διότι δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς εννοούν την έννοια κανονικότητα. Η πανδημία έχει επιφέρει αλλαγές στις σχέσεις των ανθρώπων, τις οποίες θα τις αντιληφθούμε στα επόμενα χρόνια. Το πιο τραγικό απ’ όλα είναι το να έχει γίνει συνήθεια αυτό που αναγκαστήκαμε να βιώσουμε την περίοδο της πανδημίας. Το να μπορούμε να ζούμε χωρίς τους άλλους, γιατί ο άλλος είναι επικίνδυνος.
Ο γιατρός: «Ο Σταθάτος θα επηρεάσει τον Βρεττό και θα προσπαθήσει να βάλει κάποιον άλλον στη θέση του»
Ο γιατρός: Τι είδαμε στον πρώτο κύκλο και τι θα δούμε στον δεύτερο;
Η πρώτη σεζόν καθήλωσε εκατομμύρια τηλεθεατές αφηγούμενη την ιστορία του «γιατρού» Ανδρέα Βρεττού (Κ. Μαρκουλάκης) ο οποίος μετά από έναν πυροβολισμό στο κεφάλι, «έχασε» τα τελευταία δώδεκα χρόνια από τη ζωή του. Την απώλεια της αίσθησης της μνήμης, ίσως και κατ’ επέκταση του εαυτού, αυτόν τον αποπροσανατολισμό διαχειρίστηκε «Ο Γιατρός». Στην προσπάθειά του να ενώσει τα κομμάτια της ζωής του και να επουλώσει τα τραύματά του, η διαδρομή ήταν επώδυνη για τον ίδιο αλλά συναρπαστική για όσους την παρακολούθησαν.
Η δεύτερη σεζόν θα μας συνεπάρει αφηγούμενη τη μεγάλη νέα αρχή που περιμένει τον Γιατρό και τους συναδέλφους του, οι οποίοι αφήνουν πίσω τους την κρίσιμη περίοδο της έκτακτης υγειονομικής ανάγκης που δημιούργησε ο Covid-19. Η δεύτερη σεζόν μιλάει για την ελπίδα και την εμπειρία της ασθένειας ως μια δεύτερη ευκαιρία, εστιάζοντας στην επιστροφή στην κανονικότητα μετά το τέλος της πανδημίας. Ο Αντρέας και οι συνάδελφοί του, αφού βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πολέμου κατά του Covid, αρχίζουν να φροντίζουν ξανά με ενσυναίσθηση τους ασθενείς που τους εμπιστεύονται στην αναζήτηση διάγνωσης και θεραπείας.
Καθένας από τους πρωταγωνιστές πρέπει να ξεκινήσει μια νέα ζωή, αφού η συνθήκη του covid έφερε απώλειες και νέα δεδομένα. Στη μεγάλη περιπέτεια της επιστροφής στην κανονικότητα, αυτό που διακυβεύεται δεν είναι πλέον μόνο το μέλλον του Doc, όπως στην πρώτη σεζόν, αλλά το μέλλον ολόκληρου του τμήματος, αφού απειλείται η ίδια του η ύπαρξη.
Πέτρος Λαγούτης: Νιώθει… «Θεός» στην τοποθεσία «Ο Γιατρός»! Ο ρόλος του στη σειρά
Διαβάστε επίσης
Ο γιατρός: Πολλά υποσχόμενος ο Μιχάλης Καραγιάννης aka Θάνος Λέκκας – «Ανυπομονώ πολύ να δω τι…»
