Το τέλος της επιτυχημένης σειράς, Ψυχοκόρες, έφτασε και οι τέσσερις αδελφές έπρεπε να φτιάξουν τη ζωή της με όσα είχαν ήδη.
Η μοίρα τις είχε χωρίσει για τα καλά και οι ελπίδες για επανένωση είχαν πλέον σβήσει.
Η Δεσποινιώ άρρωστη στους οίκους ανοχής ήταν βέβαιη ότι θα πεθάνει έως ότου εμφανίστηκε ο χαμένος της αδελφός και αποφάσισε να τη βοηθήσει.
Η Μαρίκα είχε αποφασίσει να παντρευτεί τον χήρο Πολίτη για να φύγει μακριά από τους Κοτρώτσηδες.
Η Βασιλική κατάφερε να φύγει από το Τρίκερι με τη βοήθεια της Χριστίνας και να γυρίσει με άλλο όνομα στην Αθήνα.
Και η Φρόσω;
Μπορεί η Αλμπίνα να της είχε προβλέψει ότι θα έχει λεφτά στα χέρια της και η μοίρα της θα αλλάξει για πάντα, οι λάθος χειρισμοί της – ενδεχομένως – δεν της έμελλαν happy end.
Σε μια στιγμή παραφροσύνης σκοτώνει τον Βελλή και τελευταία στιγμή διστάζει να σκοτώσει την Ευανθία που έβαλε ως ασπίδα της τα παιδιά.
Η απόφασή της να φύγει από την Τρίπολη ήταν πλέον μονόδρομος! Πήγε, λοιπόν, ως Ευανθία Νάτση στο σπίτι του Κοτρώτση που πουλούσε το σπίτι του Σώτου.
Όμως, η μοίρα παίζει πολλά παιχνίδια και ανεβαίνοντας στο κεντρικό σπίτι, η Μαρίκα ακούει τη φωνή της και μένει «κόκκαλο».
Μόλις ανοίξει την πόρτα, η Φρόσω δεν μπορεί να πιστέψει ότι βλέπει ξανά τόσο τη Μαρίκα όσο και τη Δεσποινιώ.
Η συγκίνηση είναι μεγάλη και δεν γίνεται να μην επηρεάσει τον τηλεθεατή που έχει ζήσει όλη τη διαδρομή και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα καθεμίας από τις Ψυχοκόρες.
Η απόφαση να σκοτώσει τη Βικτωρία!
Ο Σώτος φέρνει μπροστά στις τρεις αδελφές και τη Βασιλική και πλέον η οικογένεια Πολύζου είναι ξανά μαζί!
Αποφασίζουν και με τη βοήθεια του Πολίτη να βρουν την Βικτωρία και αναλόγως να πράξουν.
Η Φρόσω, όμως, το έχει πάρει ήδη απόφαση! Πηγαίνει να τη βρει μόνη της και να την σκοτώσει εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια δεκάδων ανθρώπων.
Η Μαρίκα, η Βασιλική και η Δεσποινιώ τρέχουν να την προλάβουν και έρχονται αντιμέτωπες με τον χειρότερό τους εφιάλτη.
Η Βικτωρία προλαβαίνει να βγάλει όπλο και αλληλοσκοτώνεται με την Φρόσω.
Ωστόσο, η ίδια λυτρώθηκε μια για πάντα αφού βρέθηκε ξανά στην αγκαλιά του Μέλιου της, του μόνου ανθρώπου που αγάπησε αληθινά όσο ζούσε τη δική της κόλαση.
