Η σειρά, Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι, ακολουθεί πέντε κορίτσια που κυνηγούν τα όνειρά τους και μέσα από αυτά παρακολουθούμε πέντε παράλληλες ιστορίες με κοινή αφετηρία την οικογενειακή αγκαλιά.
Τα κορίτσια μεγαλώνουν, παίρνουν διαφορετικούς δρόμους και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Άλλοτε η ζωή είναι μαζί τους γενναιόδωρη και άλλοτε τις δοκιμάζει.
Παρακάτω θα δούμε τους χαρακτήρες των πέντε κοριτσιών – σύμφωνα πάντα με το βιβλίο της Λένας Μαντά – και αναμένουμε να δούμε τη ζωή τους μέσα από τη μικρή οθόνη.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι – Οι πέντε κόρες της Θεοδώρας
Αναστασία Παντούση – Μελισσάνθη
Είναι η πιο παρορμητική και ανεξάρτητη από τις πέντε αδελφές. Ερωτεύεται παράφορα, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, και φεύγει από το σπίτι για να ακολουθήσει τον έρωτά της — κάτι που προκαλεί τεράστια σύγκρουση με τη μητέρα της. Μέσα από τη σχέση αυτή, ταξιδεύει, ζει έξω από τα όρια του παραδοσιακού, γνωρίζει άλλες χώρες και τρόπους ζωής. Όμως τα ταξίδια της δεν είναι πάντα χαρούμενα – συχνά κουβαλούν απογοήτευση, εγκατάλειψη και μοναξιά.
Νάνσυ Μπούκλη – Ιουλία
Είναι μία από τις πιο ήσυχες, εσωστρεφείς αλλά βαθιά δυναμικές κόρες της Θεοδώρας. Αν και δεν έχει τη «λάμψη» της Μελλισάνθης ή την καλλιτεχνική φλόγα της Πολυξένης, είναι ίσως η πιο σταθερή και ώριμη μορφή της οικογένειας. Παντρεύεται έναν άντρα που δεν αγαπά βαθιά, αλλά που της προσφέρει ασφάλεια και σταθερότητα. Ο γάμος της είναι περισσότερο μια απόφαση λογικής παρά έρωτα. Δεν βιώνει πάθη ή εξάρσεις, αλλά μένει πιστή και αφοσιωμένη στη ζωή που διάλεξε. Η ίδια δεν εκφράζει απογοήτευση, αλλά διακρίνεται μια υπόγεια μελαγχολία, σαν κάτι που έμεινε ανεκπλήρωτο.
Έβελυν Ασουάντ – Ασπασία
Έχει ταλέντο στο τραγούδι και λατρεύει τη μουσική. Η φωνή της είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της χαρίσματα. Το τραγούδι για εκείνη είναι τρόπος να εκφράζει τα συναισθήματά της, αλλά και ένας χώρος καταφυγής. Ωστόσο, το ταλέντο της δεν βρίσκει εύκολα δρόμο να ανθίσει, καθώς οι περιστάσεις της ζωής τη φέρνουν αντιμέτωπη με πόνο και απογοήτευση.
Ευγενία Ξυγκόρου – Πολυξένη
Είναι η μικρότερη κόρη και έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες και όνειρο να γίνει ηθοποιός. Είναι το πιο ελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα από τις πέντε. Η επιλογή της να ασχοληθεί με το θέατρο φανερώνει την ανάγκη της για έκφραση και τη ρήξη με τις κοινωνικές νόρμες της εποχής. Η απόφασή της προκαλεί εντάσεις στην οικογένεια, ιδίως λόγω των αυστηρών κοινωνικών προσδοκιών.
Ασημένια Βουλιώτη – Μαγδαληνή
Αν και εξωτερικά φαίνεται η πιο «ήσυχη» και πρακτική, έχει φιλοδοξίες για μόρφωση και πρόοδο. Δεν κυνηγά απαραίτητα τη λάμψη ή τη δημιουργικότητα αλλά έχει μια βαθιά ανάγκη για ανεξαρτησία και προσωπική εξέλιξη. Οι σπουδές για εκείνη είναι μέσο αυτοπραγμάτωσης, όχι πολυτέλεια ή αντίδραση.
Ωστόσο, λόγω της εποχής και της κοινωνικής πίεσης, η επιθυμία της αυτή δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί — και εκεί βρίσκεται και η τραγικότητα του χαρακτήρα της. Επιλέγει τελικά έναν πιο «ασφαλή» δρόμο, αλλά κουβαλά μέσα της την πικρία για τα όνειρα που άφησε πίσω.
Η υπόθεση του βιβλίου
Ο χρόνος κύλησε σαν το ποτάμι. Είκοσι χρόνια μετά, το σπίτι δίπλα του κρατάει το πιο πικρό του ποτήρι για τις πέντε γυναίκες του. Το τέλος μιας εποχής πλησιάζει.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Πάντα εκεί για τη Θεοδώρα, τις πέντε κόρες της και τα παιδιά τους. Ορκίστηκαν να μη φύγουν ποτέ ξανά. Να μη χωρίσουν.
Ν’ αντιμετωπίσουν ενωμένες τις προκλήσεις. Δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους…
Είκοσι χρόνια μετά, το ποτάμι τιμωρεί ή διδάσκει; Κυλάει αέναα, αμέτοχο σε χαρές και λύπες, και θαυμάζει το σπίτι που παραμένει όρθιο… Για πόσο ακόμη;
Διαβάστε επίσης: Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι: Πόνος, ελπίδα, διεκδίκηση! Αυτό είναι το συγκλονιστικό τρέιλερ της σειράς
