Σε μια εφ’ όλης της ύλης προχώρησε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος στην εκπομπή, Στιγμές, και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις σκοτεινές στιγμές της ζωής του, όταν βρέθηκε στα χέρια του καθεστώτος της Χούντας.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος αρχικά αναφέρθηκε στον κρίσιμο ρόλο της μητέρας του, η οποία, παρά τους φόβους της, κατάφερε να κινητοποιήσει ανθρώπους του περιβάλλοντός της για να μάθει πού κρατούνταν ο γιος της. Ανάμεσά τους, ένας μαθητής της που, ως υπασπιστής του τότε διοικητή της χωροφυλακής, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και να ενημερώσει τη μητέρα του για την κατάσταση του.
Με την ανάμνηση φορτισμένη, περιέγραψε το διάλογο με τον νεαρό: «Η μάνα σου με έμαθε γράμματα και έχω υποχρέωση», θυμάται να του λέει, ενώ προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα τραύματα του κ. Κωνσταντόπουλου από το ξύλο.
Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού μίλησε και για τα οργανωμένα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Με ψυχραιμία, αναφέρθηκε στις επιπτώσεις των βασανιστηρίων: «Πολλοί δεν άντεχαν. Ήταν ανθρώπινο να λυγίσεις, να σε πιάσει πανικός ή να κουβαλάς ένα τραύμα για πάντα».
Η εμπειρία του επιδεινώθηκε όταν, ενώ ήταν φυλακισμένος στις φυλακές Αβέρωφ, πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του. Παρά τις εκκλήσεις του Ερυθρού Σταυρού, δεν του επετράπη να παραστεί στην κηδεία.
«Δεν με άφησαν ούτε να τον αποχαιρετήσω», είπε, περιγράφοντας την ακραία απομόνωση στην οποία τον μετέφεραν μετά το περιστατικό.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος κατέληξε λέγοντας ότι αυτή η περίοδος αποτέλεσε τη “δεύτερη μήτρα” της ζωής του.
«Δεν ωραιοποιώ, ούτε μυθοποιώ. Αυτές οι εμπειρίες είναι βαθιά ανθρώπινες. Είναι τραύματα που σε αλλάζουν για πάντα».
