Καλεσμένος στην εκπομπή Μαρία τη νύχτα βρέθηκε ο Τάκης Ζαχαράτος και μιλά για το πώς από την Πάτρα και την κομμωτική ανακάλυψε το ταλέντο του στις μιμήσεις και την επιτυχία στην Αθήνα.
«Πάω με τη μαμά μου στη θεία μου τη Μαίρη και ήμουν 4 ετών και μου λέει “πάμε στη γειτόνισσα”. Είδα ότι είχε μια περούκα με νάιλον, ήταν τύπου Βλαχοπούλου. Έπαθα έρωτα, την έβαλα και έκανα ρόλους! Κάτι γινόταν που δεν μπορούσα να εξηγήσω.
Η μαμά με έβλεπε και ήταν θεότητα! Ξήλωνα τους πολυελαίους στο σπίτι για να γίνουν σκουλαρίκι. Ούρλιαζα στο τραπέζι να κάνω Μαρινέλλα, Μαίρυλιν. Με έβλεπε η μάνα μου και έλεγε “τι με περιμένει;”. Όταν γύρισα από το στρατό, είδα ένα κομμωτήριο έτοιμο! Εγώ τα βάφω μαύρα γιατί ήθελα να πάω σε δραματική σχολή και μου λέει η μαμά μου ότι θα έρθουν να με βρουν.
Εμφανίζεται η Ρούλα Κορομηλά και μου λέει ότι θέλει να βγω στην εκπομπή. Ήταν φίλος μου ο Μιχάλης Ασλάνης και τα παιδιά από την Πάτρα είπαν στη Ρούλα ότι πρέπει να με βγάλουν. Ο μπαμπάς μου είπε ότι αφού έχω το μαγαζί, να κάνω την πλάκα μου. Βγήκε στη Ρούλα, μετά βγήκα στη Βάσω Τριφύλλη και μετά στον Ζουγανέλη που έκαναν 80% τηλεθέαση!
Δεν καταλάβαινα ότι νομίζουν ότι είμαι η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το έκανα όσο καλύτερα μπορούσα! Με την Αλίκη ξεκίνησε πολύ περίεργα. Είχα πάει στα Μις Πελοπόννησος να χτενίσω. Κάποια στιγμή στα σκουπίδια είναι μια περούκα χάλια και την παίρνω. Δεν έχω σκεφτεί να κάνω την Αλίκη! Ήταν καραφλή, βάζω ένα καπέλο ψάθινο και λέω “μοιάζει Αλίκη”.
Πετυχαίνω το μακιγιάζ, κάνω και τη φωνή. Και μετά ήταν ότι έβγαζα ό,τι ρόλο έπαιζε η Αλίκη! Έραβα τα ρούχα και έλεγα στους φίλους μου να μαζευτούμε στο κομμωτήριο να κάνουμε ένα “συμπόσιο”, έβγαζα τις φωτογραφίες. Έκρυβα τις φωτογραφίες και έβγαζε η μητέρα μου το άλμπουμ να το δείξει στο κομμωτήριο.
Κάποια στιγμή πήγα Αθήνα και με πήρε η Πωλίνα, που είναι νονά μου. Και η πρώτη μου δουλειά είναι το “Αχ, Μαρία” με Παύλο Χαϊκάλη, Μπίγαλη, Βαμβακίκη. Εγώ έκανα μια γεροντοκόρη με ταγιέρ, αρκετό γέλιο! Δεν ήξερα τι μου γινόταν. Το ΚΤΕΛ ήταν ο Δούρειος Ίππος να έρθω από την επαρχία. Στην Αλίκη οφείλω τα πάντα γιατί ήταν διαβατήριο».
Διαβάστε επίσης: Τάκης Ζαχαράτος: «Ήταν πολύ απογοητευμένοι όσοι βρίσκονταν στη δίκη για το Μάτι, γιατί δεν είχαν υποστήριξη. Στενοχωρήθηκα που δεν είχε κόσμο»
