Η Τάνια Τσανακλίδου ήταν καλεσμένη στο Στούντιο 4 και αρχικά μιλώντας για τη συναυλία της στη Μήλο όπου εισέπραξε αγάπη και ωραία σχόλια από τον κόσμο δήλωσε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι μετάνιωσε που σκέφτηκε σταματήσει να τραγουδάει στα 50 της.
«Να σκεφτείς ότι ήθελα κάποτε να σταματήσω να τραγουδάω στα 50 μου. Είχα πει ότι δεν θέλω να τραγουδώ μετά τα 50 μου και στα 50 ακριβώς ξεκίνησα δεύτερη καριέρα.
Αλλάζω τις αποφάσεις μου, είναι λίγο κουραστικό για τους γύρω μου, εμένα μου αρέσει αλλά οι γύρω μου σαλτάρουν κάποια στιγμή.
Σήμερα δεν λέω ένα τραγούδι για κάποιον. Έχω περάσει πια από την απεύθυνση σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο γιατί δεν υπάρχουν έρωτες πια στη ζωή μου, πολύ σωστά, δεν τους επιθυμώ, δεν τους χρειάζομαι. Αυτό που μένει είναι η ουσία τους και το αντικειμενικό τους. Αυτά τα τραγούδια μιλήσανε για μένα και τραγουδώ την ιστορία μου.
Μάλλον ο δικός μου εγκέφαλος έχει επιλέξει να θυμάται μόνο τα ευχάριστα. Όταν έχεις περάσει ήδη το μισό του προσδόκιμου ζωής και αισθάνεσαι ότι δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου καθετί το αντιμετωπίζω με πάρα πολλή χαρά και μένω στην στιγμή. Επίσης ξέρω ότι όλα περνάνε. Μια στεναχώρια, μια απώλεια, θα περάσει κάποια στιγμή. Όσες πιο πολλές φάπες τρώμε φέρνει μια σοφία και μια ωριμότητα. Πιο μικρή ζούσα μέσα στο πάθος που έχει και σκοτάδια και φώτα. Drama queen!
Έχεις δίκιο, νομίζω πια η καρδιά μου δεν μπορεί να αντέξει μια θύελλα, γιατί έτσι βίωνα τους έρωτες. Έτσι όπως είμαι άνθρωπος που παθιάζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ άλλη σκέψη δεν θα είχα. Τώρα με παθιάζει η γαλήνη και η ησυχία, δεν το αλλάζω με τίποτα. Με κάνει πολύ ευτυχισμένη ένα ηλιοβασίλεμα. Είναι άλλο η μοναχικότητα και άλλο η μοναξιά. Η μοναχικότητα είναι μια ευλογημένη επιλογή» ανέφερε για την τωρινή ζωή της.
«Στην αρχή δεν ήθελα να γιορτάσω τα 50 χρόνια στο τραγούδι, δεν ήθελα να είναι σαν μνημόσυνο! Δόξα τω Θεώ είμαι γερή, όρθια, δεν έχω χάσει τη φωνή μου και έχω ακόμα μια ωραία σχέση με τον κόσμο» ανέφερε.
Μάλιστα όπως εξήγησε, η συναυλία της στο Ηρώδειο θα είναι αυστηρά 2 ώρες γιατί μπαίνει στη θέση του κόσμου που δεν μπορεί να αντέξει παραπάνω καθισμένος στα μάρμαρα του χώρο.
«Αποφεύγω όσο μπορώ την κοινωνική ασχήμια. Έχω υπάρξει “άσχημη”, κακές συμπεριφορές, θυμός. Είναι απολύτως ανθρώπινο. Έχουμε όλοι μας μία πλευρά που προσπαθούμε να την κοντρολάρουμε. Γι’ αυτό δεν θέλω πολλά πολλά με τον κόσμο γιατί αισθάνομαι ότι “χαλάω” γιατί μπαίνω σε μία κατάσταση που δεν επιθυμώ, είτε ανοησίας. Σιχαίνομαι το κουτσομπολιό. Βέβαια είμαι ενεργή στα social και μου κάνει εντύπωση η τοξικότητα. Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να αφήσουν τέτοιο αποτύπωμα πίσω τους; Υπάρχει ένας συσσωρευμένος θυμός που αντί να βγει εκεί που πρέπει, στους κακοποιητές μας, βγαίνει αλλού».
