Στην εκπομπή Αλ Τσαντίρι Νιουζ μίλησε ο Νίκος Πλακιάς που έχασε τις κόρες του στο δυστύχημα στα Τέμπη και αναφέρθηκε στη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή (28/2) στο κέντρο της Αθήνας αλλά και πανελλαδικά.
Τα λόγια του ήταν γροθιά στο στομάχι και κάλεσε άπαντες να κατέβουν ειρηνικά να συμμετάσχουν στον αγώνα για τη δικαίωση των 57 ανθρώπων που έχασαν έτσι άδικα και βάρβαρα τη ζωή τους.
«Το χειροκρότημα που είδα πριν δεν είναι για μένα, είναι για τα παιδιά μας, για τα παιδιά που χαθήκαν τόσο άδικα. Είμαι ο πατέρας των τριών κοριτσιών που δολοφονήθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών. Είμαι ο πατέρας των τριών κοριτσιών που στη συνέχεια έγιναν και δικά σας κορίτσια και κορίτσια όλη της Ελλάδας.
Στην αρχή ήμασταν δεκάδες, μετά γίναμε εκατοντάδες και τώρα είμαστε χιλιάδες, Λάκη. Το λέω έγκλημα και συνεχίζω να το λέω, γιατί αυτοί γνώριζαν κι εμείς όχι και στείλαμε τα παιδιά μας με το τρένο του θανάτου. Όταν το μάθαμε, ήταν πια πολύ αργά.
Η Πολιτεία απέναντί μας αμείλικτη, σκληρή. Σηκωθήκαμε όμως παρ’ όλη την απέραντη θλίψη. Δεν ξέρω κι εγώ ώρες-ώρες πού βρίσκω το κουράγιο. Η βοήθεια της Πολιτείας μηδαμινή. Εξηγήστε τους ότι, αν από την πρώτη στιγμή τα έκαναν όλα σωστά και δεν μπάζωναν τίποτα, δεν θα ήμουν εδώ, κύριε Λαζόπουλε. Θα ήμουν στο μνήμα των παιδιών μου και θα θρηνούσα, γιατί δεν είναι η δουλειά μου να γίνομαι ντετέκτιβ.
Γιατί τους ενοχλεί η λέξη συγκάλυψη; Δεν άφησαν τους υπουργούς μετά το έγκλημα να μας κοροϊδεύουν, να μας χλευάζουν, να μας κατηγορούν; Ποιους; Εμάς; Τους γονείς; Που χάσαμε ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να χάσει κάποιος; Μου πέταξαν τα απομεινάρια των παιδιών μου 13 χιλιόμετρα μακριά… ντροπή! Αυτός ο νόμος-έκτρωμα περί ευθύνης υπουργών πρέπει να καταργηθεί.
Η Δικαιοσύνη θα έρθει μια μέρα αλλά δεν θα έρθει μόνη της, θα τη φέρετε εσείς! Την Παρασκευή βγείτε στους δρόμους, από κάπου ψηλά θα σας βλέπουν και τα παιδιά μου. Θα γαληνέψουν, θα είναι περήφανα. Για μας θα είναι μια μέρα ακόμη σε αυτόν τον αγώνα και να ξέρετε ότι θα έρθουν πολλές ακόμα τέτοιες ημέρες».
