Ο Θοδωρής Κατσαφάδος μιλάει στην κάμερα του okmag.gr και τη Μαρία Ρουμελιώτου για την παράσταση Φιλοκτήτης του Σοφοκλή στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, και μας συγκινεί μιλώντας για τη μοναξιά του μετά το θάνατο της γυναίκας του αλλά και τη λατρεία του στην κόρη του Μαριλού και τον εγγονό του Παναγιώτη!
«Υπάρχουν περίοδοι που κάνω μέρες να ακούσω τη φωνή μου.» λέει στην κάμερα του okmag και συγκλονίζει! Για ποια στιγμή του στο θέατρο, δακρύζει μπροστά στην κάμερα;
Πώς ήταν που έπαιξες με την κόρη σου στην πετυχημένη σειρά «Μαύρους Πίνακες»;
Παίξαμε και στο θέατρο. Μια φορά, όταν έκανα τον Αγγελιαφόρο στην Ηλέκτρα, ήταν στον χορό.
Και πολλές φορές, όταν έλεγα τον μονόλογο και απευθυνόμουν και στο κοινό, αλλά και στον χορό, στις γυναίκες, έβλεπα τη φατσούλα της! Και λέω: Κοίτα πώς τα έφερε η ζωή. Και τώρα το παιδάκι μου, το μωρό, είναι εκεί. Είναι πολύ παράξενο, συγκινητικό. Και τώρα είμαι σε μια φάση που νομίζω ότι έχω κάνει έναν κύκλο και στη ζωή μου και στη δουλειά μου. Τώρα τα κίνητρά μου είναι, πάνω από όλα, τα παιδιά μου. Η κόρη μου και ο εγγονός μου. Δηλαδή, η σκέψη μου είναι συνέχεια εκεί.Και πραγματικά είμαι πολύ τυχερός που τους έχω. Πάρα πολύ τυχερός.
Πώς τα θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια; Πέρασες όμορφα;
Δύσκολα χρόνια τότε. Ήταν δύσκολα. Έχουν συμβεί και τραγικά πράγματα στη ζωή μου που μου έχουν σημαδέψει και δεν τα θυμάμαι με μεγάλη ευχαρίστηση τα παιδικά μου χρόνια. Γι’ αυτό λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν πολύ πηγαίνω στη Μάνη. Όταν πηγαίνω, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Με έχουν σημαδέψει άσχημα πράγματα.
Ναι ξέρω για τον χαμό του αδελφού σου αλλά ας μη μιλήσουμε γι΄αυτό… Είναι όμως ακόμα μέσα στην ψυχή σου. Μετά από τόσα χρόνια…
Ναι, ναι, ναι. Πολλά. Μισό αιώνα. Και είναι κάποια πράγματα που οι εγκέφαλοι του ανθρώπου δεν μπορούν να τα διαχειριστούν και να περάσουν στα φυσιολογικά και σε σημαδεύουν. Είναι ταυτότητά μου.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη επισκεφθείτε το okmag.gr
