Μπορεί φαινομενικά όλοι να έχουν φτιάξει με έναν τρόπο τη ζωή τους αλλά η Ηλέκτρα συνεχίζει να είναι ερωτευμένη με τον Παύλο κι αυτό μόνο θετικά αποτελέσματα δεν μπορεί να έχει.
Οι δυο τους βρίσκονται μονάχοι και η ατμόσφαιρα ανάμεσά τους είναι ηλεκτρισμένη και παρόλο που τα λόγια του τη διαπερνούν σαν βέλη, έχει ήδη πάρει την απόφασή της. Απομακρύνει τα χέρια του από τους ώμους της και παίρνει μια βαθιά ανάσα.
«Είναι αργά Παύλο» του λέει με φωνή που τρέμει ελαφρώς. «Αυτό που ζήσαμε, ό,τι κι αν ήταν, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η Νεφέλη μπορεί να σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι, ένα μέλλον που σου αξίζει. Εγώ… εγώ δεν μπορώ να σου δώσω τίποτα πια».
Πίσω τους, στο βάθος της αίθουσας, εκεί που οι σκιές κρύβουν τα πάντα, κάποιος παρακολουθεί προσεκτικά. Κρυμμένος στη γωνία, με την ανάσα του να κόβεται από την αγωνία, έχει ακούσει κάθε λέξη.
Οι φράσεις τους, γεμάτες πόνο και εσωτερική σύγκρουση, χαράσσονται βαθιά στο μυαλό του. Τα μάτια του καρφώνονται πάνω τους, αλλά παραμένει σιωπηλός, χωρίς να κάνει την παρουσία του γνωστή.
Η στιγμή γεμίζει ένταση, αλλά η Ηλέκτρα δεν έχει ιδέα πως οι λέξεις της δεν απευθύνονται μόνο στον Παύλο. Έτσι, θα δούμε πως ο Σωτήρης θα πιάσει τον Παύλο με την Ηλέκτρα στα πράσα την ώρα που οι δύο τους είναι στο κρεβάτι.
