Νομίζω δεν είχα περισσότερη περιέργεια το να δω μια ταινία από το Υπάρχω που πριν καν ακόμη προβληθεί τα σχόλια ήταν ποικίλα.
Αρκετοί τη σχολίασαν αρκετά «κατακρεουργώντας» τον Χρήστο Μάστορα αφού δεν τον θεωρούσαν κατάλληλο ώστε να υποδυθεί τον Στέλιο Καζαντζίδη. Βέβαια θεωρώ ότι υπήρχε μια βιασύνη άνευ λόγου και αιτίας αφού ο σκοπός δεν ήταν να τον αντιγράψει αλλά απλώς να τον υποδυθεί.
Ναι μπορεί ο Χρήστος Μάστορας να μην είναι ηθοποιός και να μπήκε σε «ξένα» λημέρια αλλά ουκ ολίγες φορές στις εμφανίσεις του στα νυχτερινά μαγαζιά αλλά και στις συναυλίες έχει κάνει τραγουδιστικές μιμήσεις καλλιτεχνών που σε μπέρδευαν και θεωρούσες ότι άκουγες τον ορίτζιναλ καλλιτέχνη.
Για παράδειγμα, κάνοντας τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που για εμένα ήταν η απόλυτη επιτυχία σε μίμηση, δεν μπορούσες να διαχωρίσεις κλείνοντας τα μάτια σου αν άκουγες τον Χρήστο ή τον Βασίλη.
Βέβαια όσοι ηθοποιοί συνεργάστηκαν μαζί του προειδοποίησαν ότι καλό είναι πρώτα να τη δουν και ύστερα να κρίνουν. Και δεν είχαν άδικο!
Το ταλέντο του Χρήστου υποκριτικά θα σε ενθουσιάσει στο 100% και σίγουρα θα αναρωτηθείς για ποιο λόγο δεν έχει ασχοληθεί περαιτέρω με την υποκριτική! Η φωνή του δεν χρειάζεται καν σχόλιο αφού είναι εντυπωσιακή!
Στην ταινία, λοιπόν, βλέπουμε τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη από την εφηβεία του μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να αποσυρθεί από τη νύχτα και να ζήσει μια ήρεμη ζωή με τη γυναίκα του Βάσω.
Η ζωή του ήταν πολυτάραχη, γεμάτη έρωτα, πάθος, αδικία πολλές φορές αλλά το πείσμα του ήταν αυτό που τον οδήγησε στην επιτυχία. Μαράζι του – σύμφωνα με την ταινία – ήταν να κάνει ένα παιδί που οι συνθήκες ήταν τέτοιες που η μοίρα δεν του έκανε το χατίρι.
Μέσα σε αυτή την ζωή είδαμε την Καίτη Γκρέι (Κλέλια Ρένεση) αλλά και τη Μαρινέλλα (Ασημένα Βουλιώτη), οι οποίες τελικά δεν μπόρεσαν να του καλύψουν τις ανάγκες του. Καθεμία τους ήθελε να χαράξει τον δικό της δρόμο, μακριά από την «σκιά» του Καζαντζίδη αλλά με έναν τρόπο να τον έχουν και δίπλα τους.
Αλλά αυτά δεν πάνε μαζί! Τόσο η Κλέλια Ρένεση όσο και η Ασημένια Βουλιώτη απέδωσαν και παραπάνω στον ρόλο τους αφού έπρεπε να ενσαρκώσουν δύο πολύ δυναμικές προσωπικότητες της εποχής τόσο τραγουδιστικά όσο και προσωπικά.
Κατά τη διάρκεια της ταινίας είδαμε και γκεστ εμφανίσεις όπως αυτή του Νίκου Ψαρρά, του Γιώργου Καραμίχου, του Δημήτρη Καπουράνη, του Γιώργου Γάλλου και του Περικλή Σιούντα, οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο – καλό ή κακό – στην εξέλιξη της καριέρας του Στέλιου Καζαντζίδη.
Αν θα μπορούσα να πω κάτι αρνητικό για την ταινία είναι ότι η ζωή του τραγουδιστή έγινε σε αρκετά fast forward ενώ προσωπικά πάντα θα ήθελα λίγο περισσότερο «ζουμί» και λεπτομέρειες!
Αλλά το highlight θεωρώ ήταν το τέλος! Όταν ο Χρήστος Μάστορας ερμηνεύει το Υπάρχω και στο τελείωμα γίνεται η εναλλαγή με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη και σου παίρνει λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να αντιληφθείς ότι είναι δύο διαφορετικές φωνές.
ΥΓ: Ο Ηλίας Βαλάσης κάθε φορά με εκπλήσσει! Έχει καταφέρει σε λίγα μόνο χρόνια να δείξει τηλεοπτικά αλλά πλέον και στη μεγάλη οθόνη ένα τεράστιο εύρος ταλέντου που πραγματικά δεν φαντάζεσαι.
