Μία από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες ηθοποιούς, η Άννα Φόνσου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιώργο Πράσινο, στον οποίο άνοιξε την καρδιά της για προσωπικές πτυχές της ζωής της αλλά και της λαμπρής καριέρας της.
Στη ζωή σας παντρευτήκατε τρεις φορές, έτσι δεν είναι;
Όταν ήμουν 20, παντρεύτηκα τον πρώτο μου άντρα, τον ερωτεύτηκα γιατί ήταν νέος, ωραίος και σημαντικός άνθρωπος και όχι επειδή ήταν πλούσιος. Και τις τρεις φορές παντρεύτηκα από έρωτα και όχι επειδή είχαν λεφτά. Αυτό με τρελαίνει! Ωστόσο, κάνω άλλα πράγματα τώρα. Κι αυτά εξίσου σημαντικά. Το Σπίτι του Ηθοποιού είναι το πρώτο. Μετά συνεργάζομαι θεατρικά με ανθρώπους ΑμεΑ γιατί πιστεύω ότι περισσότερα μας προσφέρουν εκείνοι παρά εμείς σε αυτούς
Εσείς υπήρξατε αντιδραστική, ανυπάκουη;
Πάντα. Ήμουν αγοροκόριτσο, όπως ο τίτλος της ταινίας που με έκανε γνωστή (σ.σ. Το αγοροκόριτσο, ταινία του 1959). Μεγάλωσα σχεδόν μόνη μου. Κάπου στα 7 κατάλαβα ότι αν δεν τα καταφέρω, κανείς δεν πρόκειται να με βοηθήσει. Έχω γίνει γραφική που κάθε φορά σάς λέω για τον γάιδαρό μου τον Αδόλφο. Γιατί ήταν συνεταίρος μου σε αυτά που πουλούσαμε (σ.σ. πουλούσε φρούτα και λαχανικά βοηθώντας τον μανάβη πατέρα της). Αλλά δεν με ένοιαζε. Έμενα στην Καισαριανή και οι γείτονές μου όλοι ήταν φτωχοί. Νομίζω πως για αυτό δεν έγινα κομπλεξική ούτε με τις ωραίες γυναίκες ούτε με τα πολλά ρούχα ή λεφτά
Και κάνατε παρέα με άλλες μεγάλες πρωταγωνίστριες χωρίς ίχνος ανταγωνισμού μεταξύ σας.
Όταν πρωτοείδα τη Λάσκαρη, ήταν σαν τουρίστρια! Κούκλα! Είχαμε πάει οι τρεις μας ένα ταξίδι στο Λονδίνο, η Βουγιουκλάκη, η Λάσκαρη και εγώ. Μας είχε καλέσει ένας φωτογράφος, ο Μαρίνος Κουσουμίδης, γιατί θα γινόταν ένα πάρτι με πολλούς ηθοποιούς. Φτάνουμε στο Λονδίνο, βάζει η Ζωή ένα στενό φουστάνι, γοργονέ, μια γούνα λευκή από πάνω… Ήταν ψηλή – νόμιζα ότι ήμουν νάνος κοντά της. Ντύνεται και η Αλίκη με ένα φόρεμα με βολάν, και εκείνη με μια γούνα, τα μαλλιά της εντυπωσιακά, και ξεκινάμε για το ξενοδοχείο Dorchester. Εγώ αποφάσισα να βάλω ένα μαύρο βελούδινο φουστάνι που μου είχε χαρίσει η Κυρία Κατερίνα. Έξω από το ξενοδοχείο πολύς κόσμος, φωτογράφοι, πολλές σταρ και όλοι κοιτούσαν τις δυο φίλες μου.
Είχατε αδυναμία στην Αλίκη.
Φιλενάδα μου, κουμπάρα μου, μου λείπει όσο τίποτα άλλο. Συναντιόμασταν τακτικά, κάναμε βόλτες και τρώγαμε μαζί. Δεν ήθελα να δουλέψω μαζί της, ούτε πήγαινα στον Θεολόγο (σ.σ. όπου διατηρούσε εξοχική κατοικία η Αλίκη) γιατί είχε πάντα κόσμο γύρω της και δεν την ευχαριστιόμουν. Η Αλίκη ήταν πολύ σημαντικό πρόσωπο και πολύ σπουδαία ηθοποιός.
Στον καλλιτεχνικό χώρο ήταν γνωστό πως διατηρούσατε δεσμό με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, κάτι που λίγοι από το κοινό ήξεραν…
Ναι, δεν ήταν κάτι κρυφό. Ο Ντίνος ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, μορφωμένος, χημικός, γεννήθηκε στη Γαλλία και ήταν το είδωλό μου! Είχα μανία με τον Ντίνο. Ήμασταν κοντά μέχρι την ημέρα που πέθανε, στα 87 του. Ορισμένοι είναι αθάνατοι… Μου έγραψε κι ένα τραγούδι που το έλεγε η Τζένη Βάνου, το «Μείνε λίγο».
Με τη Φίνος Φιλμ δεν συνεργαστήκατε ποτέ, εκτός από μία ταινία και αυτή γιατί, όπως λέγεται, το επέβαλε ο Θανάσης Βέγγος;
Ναι, δεν με ήθελε ο Φίνος γιατί ξενυχτούσα στα μπουζούκια. Και, πράγματι, με επέβαλε ο Θανάσης Βέγγος. Τον Θανάση τον αγαπούσα πάρα πολύ. Θαύμαζα σε εκείνον την πειθαρχία, την τελειοθηρία του, το ταλέντο του. Ήταν οικογενειάρχης φοβερός. Όταν κάναμε την ταινία Ποιος Θανάσης! (1969), όπου πρωτογνωριστήκαμε, έπρεπε να τρέξουμε σε μια σκηνή. Μου λέει «κυρία Φόνσου, επειδή τρέχω, αν θέλετε να ξεκινήσετε από πιο μπροστά, ώστε να τερματίσουμε μαζί». «Ό,τι θέλετε, κύριε Βέγγο» του απάντησα. Δεν ήξερε ότι έκανα πένταθλο, αρχίζει το πλάνο, τρέχουμε και φτάνω πρώτη με διαφορά στην Πλατεία Αγ. Γεωργίου και εκείνος φώναζε γελώντας «γιατί δεν μου το είπε κανείς ότι τρέχεις γρήγορα;»
Πώς σας φαίνεται που πλέον κάποιες παλιές ελληνικές ταινίες ξαναβγαίνουν ως έγχρωμες ή όταν κάνουν remake έργων που έχουν στιγματιστεί από την παρουσία σας;
Δεν μου αρέσουν καθόλου όταν οι ασπρόμαυρες ταινίες γίνονται έγχρω – μες γιατί χάνουν τη γοητεία της εποχής. Τότε η Ελλάδα ήταν αλλιώς και βάζοντας χρώμα το κάνεις σύγχρονο. Όσο για τα έργα που παίζονται, αν οι ηθοποιοί παίζουν καλά, μου αρέσει γιατί αυτοί οι συγγραφείς είναι διαχρονικοί. Ας πούμε, ο Πρετεντέρης με την Κόμησσα της φάμπρικας –όπου πρόσφατα είδα ένα remake– είναι φανταστικός. Είδα τη Φιόνα Γεωργιάδη που έπαιξε τον ρόλο μου, είναι μια κούκλα και τα λέει ωραία. Μπράβο της.
Ως άνθρωπος έχετε ελαττώματα;
Και ποιος δεν έχει; Εγώ πολλά! Πρώτα, πιστεύω ότι τα ερωτικά αισθήματα τελειώνουν… Είμαι σπάταλη, ανυπόμονη, βαριέμαι εύκολα και το πιο σημαντικό ότι στη ζωή μου δεν ολοκλήρωνα ποτέ κάτι. Από μικρή στις Καλόγριες στην Τήνο, για να μη μάθω το κέντημα επειδή βαριόμουν, στράφηκα στον αθλητισμό. Και να σκεφτείς ότι στα 10 μου χρόνια πήδησα 4 μ. μήκος. Είμαι περήφανη όμως γιατί τελείωσα το Σπίτι του Ηθοποιού
Τελικά έχουν οι εντυπωσιακές και μοιραίες γυναίκες, όπως εσείς, τους άντρες που επιθυμούν;
Να ρωτήσετε μια μοιραία γυναίκα! Εμένα η μεγαλύτερή μου χαρά είναι πως με αγαπάει ο κόσμος. Η αγάπη του κόσμου με κρατάει ενεργή, να μη σκέ – φτομαι πως περνάνε τα χρόνια…
Μια γυναίκα μεγαλώνοντας έχει δικαίωμα στον έρωτα;
Πιστεύω ότι όσο ζούμε και αναπνέουμε έχουμε δικαίωμα όλοι και στον έρωτα και στη ζωή και παντού. Εγώ τώρα ασχολούμαι με την εγγονή μου και τα αισθηματικά μου πήγαν στο πλάι. Έζησα, παιδεύτηκα, ερωτεύτηκα, προδόθηκα και πλήρωσα.
