Για το «τσουνάμι» των καταγγελιών που έχει ξεσπάσει στον καλλιτεχνικό χώρο, την «επίθεση» που δέχτηκε από τον Δημήτρη Λιγνάδη και τον συνήγορό του ως Πρόεδρος του ΣΕΗ, αλλά και όλους όσους του είχαν φερθεί απαξιωτικά και τώρα του ζητούν μια δήλωση για τις τελευταίες εξελίξεις μίλησε ο Σπύρος Μπιμπίλας στην εφημερίδα Espresso και στον Νίκο Νικόλιζα.
Όταν πηγαίνεις στο σπίτι των φίλων σου, μετά τα τελευταία γεγονότα, ποια είναι η πιο συχνή ερώτηση που σου κάνουν;
Όλοι μου λένε «πες το μας off the record». Αυτό μου έχει σπάσει τα νεύρα (γέλια). Επίσης, γελάω που όλοι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που με το ζόρι περνούσαν κάποτε από δίπλα μου και με κοιτούσαν υποτιμητικά τώρα μου λένε ότι με λάτρευαν από πάντα.
Είναι καρφί στην καρδιά όλο αυτό το υποτιμητικό ύφος που είχαν για σένα;
Όχι, γιατί πάντα ήξερα ποιος είμαι και τους είχα γραμμένους. Τώρα όμως το διασκεδάζω. Τότε, δεν μου έδιναν το βήμα. Τώρα, τους θυμίζω το λάθος τους.
Ποιο είναι το πιο άσχημο σχόλιο που έχει γραφτεί για σένα;
Με έλεγαν μαϊντανό, με αποκαλούσαν κιτς τύπο και γενικά προσπαθούσαν να με παρουσιάσουν ως trash. Αγνοώντας ότι εγώ έπαιζα στα καλύτερα θέατρα, με τους καλύτερους σκηνοθέτες. Ο κάθε άνθρωπος, που με μεγάλη ευκολία καταδικάζει τον συνάνθρωπό του, πρέπει να κοιτάζεται καλύτερα στον καθρέφτη. Ξεχνάνε ότι εγώ είχα πάντα χρήματα και πάντα βοηθούσα τους συνανθρώπους μου. Και δεν τα είχα από την οικογένειά μου. Τα δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν το μυρμήγκι από μικρό παιδί.
Το ότι η υπερασπιστική γραμμή του κ. Λιγνάδη μίλησε με απαξιωτικά λόγια για σένα μήπως, τελικά συσπείρωσε τον κόσμο;
Βεβαίως. Αυτή η άδικη επίθεση που έγινε, έκανε ακόμα και τον τελευταίο ηθοποιό που είχε ενδοιασμό για το σωματείο μας να γραφτεί. Και ήρθαν ακόμα και οι παλιοί καλλιτέχνες που δεν είχαν καμία ανάγκη να εγγραφούν. Και όμως γράφτηκαν.
Με ποιον φερόμενο θύτη στενοχωρήθηκες περισσότερο;
Με όλους, πάρα πολύ. Δεν περίμενα άνθρωποι της δικής μας γενιάς ότι θα προκαλούσαν τόσο σοβαρά προβλήματα στη νεότερη γενιά, η οποία είναι και φτωχοποιημένη και αγωνίζεται με πολλή αγάπη για το θέατρο.
Όταν άκουγες παρασκηνιακά κάποια πράγματα για κάποιους ανθρώπους, πίστευες ότι μπορεί και να είναι αλήθεια;
Εγώ όπως και πολλοί συνάδελφοί μου, είχα ακούσει για μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι είχαν μία περίεργη συμπεριφορά. Κοινώς, κάποιοι ήταν «πέφτουλες». Κανένας δε μπορούσε να φανταστεί ότι είχαν φτάσει σε ακρότητες. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που είχε θεωρηθεί να είναι φυσιολογικό φαινόμενο, και το είχαμε αποδεχτεί φυσιολογικά όλοι, και λόγω της εξουσίας και λόγω των συνθηκών που είχα δημιουργηθεί – και από τα κανάλια που τους έδιναν πάρα πολλά χρήματα, αυτό τους έκανε να πιστεύουν ότι είναι κάτι παραπάνω από τους άλλους! Αυτό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Ποιος έδωσε σε όλους αυτούς το έναυσμα για να αποκτήσουν πολύ μεγάλη εξουσία;
Ας πούμε, ο κ. Λιγνάδης δούλεψε πολύ περισσότερο σε κρατικά θέατρα και λιγότερο στα ελεύθερα θέατρα, που σημαίνει κάποια σιγουριά, χωρίς να υπάρχει άγχος να ψάχνει συνεχώς για εργασία…
Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ο κ. Λιγνάδης ήταν συνήθως σε σημαντικές θέσεις, ενώ εμείς, οι περισσότεροι ηθοποιοί δηλαδή, ψάχναμε για δουλειά. Αυτό δεν είναι κακό, αν σου προσφέρεται η εργασία. Στο θέατρο, όπως και σε πολλούς άλλους χώρους, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περισσότερες γνωριμίες, που ελίσσονται. Ο Δημήτρης, λοιπόν, ήταν από αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους, που, από τότε που βγήκε, συνήθως ήταν σε θέσεις, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
