Η ηθοποιός Αμαλία Μουτούση αισθάνεται ευγνώμων με όλα στη ζωή της – και με τα καλά που ονειρεύτηκε και έγιναν, αλλά και με τα δύσκολα που ήρθαν ενώ ποτέ δεν τα ονειρεύτηκε.
Αποφεύγετε τις συνθήκες πίεσης;
Παραδόξως, ο χώρος του θεάτρου είναι ένα πεδίο όπου με μαθαίνει την καλή πλευρά της πίεσης. Να την εμπιστεύομαι σαν απαραίτητη προϋπόθεση για συνέπεια και ακρίβεια παρά ως ψυχολογική φθορά. Την άλλη πίεση την ψυχολογική, ναι όσο μπορώ την αποφεύγω, δεν την αντέχω.
Θέλω να σταθώ στη λεπτομέρεια μιας παλαιότερης συζήτησης μας. Μου είχατε εξομολογηθεί πως όταν ήσασταν μικρό κορίτσι θέλατε να γίνετε ακροβάτισσα.
Ναι, το ονειρευόμουν. Μου άρεσε πάρα πολύ το τσίρκο και ειδικά τα ακροβατικά που γίνονταν πάνω σε άλογα. Επίσης, φαντασιωνόμουν πως θα κάνω ακροβατικά από μια κούνια που θα κρέμεται ψηλά, στην κορυφή της τέντας, θα πέφτω χωρίς δίχτυ ασφαλείας και ο κόσμος θα αγωνιά για την τύχη μου· αλλά εγώ, ως δια μαγείας, πάντα θα σώζομαι.
Έχετε αγγίξει τα όνειρα σας; Όχι μόνο στην επαγγελματική, αλλά και στην προσωπική σας ζωή.
Να σου πω, ευτυχώς που υπάρχει το θέατρο γιατί στην καθημερινότητα δεν ονειρεύομαι, δεν ξεχνιέμαι εύκολα, όλο στα πρακτικά είναι ο νους μου. Είμαι ευγνώμων, όμως, με όλα στη ζωή μου και με τα καλά που ονειρεύτηκα και έγιναν, αλλά και με τα δύσκολα που ήρθαν ενώ ποτέ δεν τα ονειρεύτηκα.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη επισκεφθείτε το monopoli.gr
