Στον Χρήστο Παρίδη και τη Lifo παραχώρησε συνέντευξη ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος και αναφέρθηκε στο πώς ένιωθε στο Εθνικό Θέατρο αλλά και τη σειρά, Άγιος Έρωτας, που πρωταγωνιστεί.
Πώς ένιωθες μέσα στο Εθνικό Θέατρο;
Τον πρώτο χρόνο ένιωθα μια αδιανόητη φοβία και μοναξιά απέναντι σε έναν κόσμο που δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ήταν τόσο εξωστρεφής. Και όχι μόνο αυτό, ένιωθα και αμόρφωτος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα διαβάσει ποτέ Σαίξπηρ. Είχαμε μάθημα Τσέχοφ και καθώς αδυνατούσα να αγοράσω τα έργα, πήγαινα στα βιβλιοπωλεία και τα έκλεβα. Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά και είχε εισβάλει σε έναν εντελώς άλλο κόσμο. Ήθελα να σηκωθώ να φύγω, κι αν κάποιοι με κράτησαν στη σχολή, ήταν η Κονιόρδου και ο Αρβανιτάκης. Δούλευα στο κοκτέιλ μπαρ του Mercedes και θυμάμαι μια φορά που το επόμενο πρωί είχα εξετάσεις στην αγγελική ρήση και όποτε έσκυβα να πάρω πάγο από το ψυγείο διάβαζα και μια στροφή από τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ», που τον είχα κρυμμένο εκεί μέσα.
Αμέσως μετά σηκωνόμουν κι έπρεπε να χορεύω και να ουρλιάζω για να δίνω ρυθμό στο κέφι. Έτσι έβγαλα τη σχολή. Κάτι με προκαλούσε να συνεχίσω και να μην τα παρατήσω, το ίδιο που με έκανε να αφήσω μια επαρχιακή πόλη για να κάνω θέατρο. Με το που τέλειωσα, αμέσως ρίχτηκα στις ακροάσεις, έπρεπε να δουλέψω. Σε μία από τις πρώτες μου συμμετοχές ως μέλους του Χορού στον «Ιππόλυτο» της Κονιόρδου με το Εθνικό, η είσοδος του Χορού ήταν κάτι που είχα φέρει εγώ, ένα βήμα που θύμιζε ελάφι.
Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Δεν μπορώ να κάνω τηλεόραση εάν δεν έχω επαφή με το θέατρο»
Η σειρά όπου πρωταγωνιστείς, ο «Άγιος Έρωτας», συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν.
Αυτό που έχει σημασία για μένα, πέρα από το ότι είναι πρώτη σε τηλεθέαση, είναι ότι δεν θυμούνται πια τον Λάμπρο Σεβαστό των «Μελισσών» αλλά με φωνάζουν «πατέρα Νικόλα». Είναι ένας τόσο δυνατός ρόλος που επισκίασε τον προηγούμενο, κι αυτό αποτελεί μια επιτυχία. Οι λόγοι είναι παρόμοιοι με αυτοί που έκαναν τις «Μέλισσες» επιτυχημένη, καθώς άνθρωποι μπροστά και πίσω από τις κάμερες δουλεύουν 18 ώρες την ημέρα –όχι 8– για ένα καθημερινό σίριαλ, κι αυτό ο κόσμος το αναγνωρίζει.
Γιατί αν αντιμετωπίσεις την τηλεόραση χωρίς να θέσεις υψηλούς στόχους, ιδιαίτερα στις υποκριτικές απαιτήσεις, είσαι με μαθηματική ακρίβεια χαμένος. Αυτό που μαθαίνεις, και είναι μεγάλο σχολείο, είναι πώς να εξελίσσεις μέσα σε 100 επεισόδια, καθημερινά, τον ρόλο σου και να βάζεις στοιχεία τα οποία έχουν challenge. Η δουλειά που κάνω για τις περισσότερες σκηνές είναι μέσα από θεατρική δουλειά και πρόβες.
Προλαβαίνεις;
Δεν έχω προσωπική ζωή. Όταν μου πρότειναν τη σειρά, το πρώτο πράγμα που τους είπα ήταν ότι ήθελα ο κόσμος σήμερα, που ζούμε αυτές τις άγριες εποχές, να ταυτιστεί με έναν άνθρωπο που παλεύει μεταξύ της αρετής και της κακίας. Πώς μπορεί να σταθεί σε ένα τέτοιο δίλημμα, συνδιαλεγόμενος με τον Δημιουργό του; Υπ’ όψιν ότι εγώ ο ίδιος, όποτε βλέπω τη λέξη «θεός» στο σενάριο, την αντικαθιστώ με τη λέξη «δημιουργός».
Άλλωστε, πάντα προσπαθώ, σε ό,τι παίζω, να περιλαμβάνω όσα μας αφορούν σήμερα. Ένα νέο παιδί σήμερα μπορεί να μην πηγαίνει στην εκκλησία, αλλά θέλω να νιώσει μέρος της φύσης, ότι είμαστε κύτταρο ενός ανώτερου όντος. Κυρίως ότι ο θεός και ο έρωτας συνυπάρχουν.
Διαβάστε επίσης: Όταν ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος έπαθε… Ελένη Βλαχάκη από το Κωνσταντίνου & Ελένης και έδωσε «ρέστα»!
