Η απώλεια του Δημήτρη Κωνσταντάρα, γιου του θρυλικού ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα και σημαντικής μορφής της ελληνικής δημοσιογραφίας, έχει σκορπίσει θλίψη στον χώρο των ΜΜΕ. Ο δημοσιογράφος «έφυγε» από τη ζωή την Κυριακή (24/8), αφήνοντας πίσω του παρακαταθήκη ήθους, αξιών και επαγγελματισμού.
Τη μνήμη του θέλησε να τιμήσει ο γιος του, Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο οποίος ανήρτησε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία του πατέρα του από τα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας. Στη λεζάντα περιέγραψε με συγκίνηση μια προσωπική ιστορία:
«Όταν ο πατέρας μου πήγε στρατό, είχε έναν ισχυρό πατέρα που θα μπορούσε να… διευκολύνει τη θητεία του. Αλλά για λόγους αρχής, δεν το έκανε. Όταν ήρθε η ώρα να κάνω τη θητεία μου εγώ, και πλέον ήταν αυτός ο ισχυρός, μαντέψτε τι έκανε…».

Παράλληλα, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μοιράστηκε και το σχόλιο ενός πρώην αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, υπεύθυνου τότε για τις μεταθέσεις, που επιβεβαίωνε την ακεραιότητα του πατέρα του:
«Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν προϊστάμενος των μεταθέσεων των ναυτοδιόπων στο ΠΝ, παρουσιάστηκε για να κάνει την στρατιωτική του θητεία ο ναύτης Λάμπρος Κωνσταντάρας, έγγονος του θρυλικού ηθοποιού και γιος του δημοσιογράφου και τότε βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα. Συνηθισμένος με την κλασική πρακτική, περίμενα το τηλέφωνο του βουλευτή πατέρα ή έστω κάποιου εκ μέρους του, για μια “καλή” μετάθεση. Ένα τέτοιο τηλεφώνημα δεν ήρθε ποτέ, πράγμα που με εντυπωσίασε θετικά».
Ο αξιωματικός περιέγραψε πως, χωρίς καμία παρέμβαση, μελέτησε το βιογραφικό του Λάμπρου και τον τοποθέτησε σε θέση με βάση τις ικανότητές του. Χρόνια αργότερα, όταν συναντήθηκε τυχαία με τον Δημήτρη Κωνσταντάρα στο κέντρο της Αθήνας, του αποκάλυψε το περιστατικό και εισέπραξε ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» από έναν άνθρωπο που, όπως είπε, δεν του μίλησε σαν βουλευτής ή διάσημος δημοσιογράφος, αλλά σαν ένας απλός και ευγενικός πατέρας.
«Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η γλυκύτητα και η ευγένεια του ανδρός. Καλό ταξίδι, Δημήτρη Κωνσταντάρα», κατέληξε ο ίδιος.
Διαβάστε επίσης: Ειρήνη Νικολοπούλου για Δημήτρη Κωνσταντάρα: «Πώς να ξεχάσω την ανθρωπιά σου;»