Ανοιχτά για την αρνητική κριτική που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα μίλησε η Έλενα Τοπαλίδου, σε συνέντευξή της στο περιοδικό ΟΚ! και τον Μιχάλη Ροδόπουλο.
Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε συγκεκριμένα στα χυδαία σχόλια που έχουν γίνει για την εξωτερική της εμφάνιση, τονίζοντας πως τέτοιες συμπεριφορές δεν την αγγίζουν πια, αλλά αναδεικνύουν ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα.
Ήταν τον Μάιο του 2005 που ξεκίνησε η σχέση σου με τον Νίκο Κουρή.
Ναι, είχε κερδίσει τότε η Ελλάδα στη Eurovision. Εκείνη τη χρονιά έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση, στο «Γη και ουρανός» στο Μega. Τότε λοιπόν γνώρισα πρώτη φορά στη ζωή μου τη βία της δημοσιότητας. «Πώς είναι έτσι αυτή;». «Είναι άσχημη». Και στον δρόμο ακόμα. Αυτό μας σόκαρε και τους δύο. Ο άλλος όμως σε βλέπει με τα δικά του μάτια. Θα έπρεπε να τον είχα προστατεύσει, γιατί δεν είχε ανάγκη να δικαιολογήσει κάτι για μένα.
Τους τελευταίους μήνες βέβαια τα όρια της χυδαιότητας και της λεκτικής κακοποίησής σου νομίζω ξεπεράστηκαν κατά πολύ από τους διαδικτυακούς «εισαγγελείς» της ομορφιάς.Γι’ αυτό και βρέθηκες να απαντάς με αναρτήσεις σου στο Instagram.
Κάποια στιγμή το παράτησα το Facebook γιατί έμπαιναν και τσακώνονταν κάτω από τη σελίδα μου, αν ας πούμε η πλάτη μου είναι ωραία. Οι τοξικοί άνθρωποι με ξέσκιζαν στα social media. «Μα δεν τη βλέπεις πώς είναι;». «Τέρας». «Γριά». «Τι της βρίσκει;»… Όταν ερχόταν όλος αυτός ο εμετός πάνω μου, βγήκε πρώτα η Ελένη Ψυχούλη και έγραψε ένα ολόκληρο κείμενο. Είχε πλάκα αυτό. Εννοώ ότι δεν κάθεται εύκολα ο άλλος να ασχοληθεί μαζί σου επειδή σε βρίζει ο κόσμος. Και άλλους βρίζουν. Είμαι άνθρωπος που θέλει να αρέσει και να νιώθει αγάπη. Το έχω μεγάλη ανάγκη και στην προσωπική μου ζωή και στη δουλειά μου.
Και ξαφνικά βγαίνει και η Κατερίνα Καινούργιου μια μέρα και λέει: «Αυτή είναι κούκλα, θέλω να την αγκαλιάσω». Λέω «να με αγκαλιάσει λοιπόν και να με χρίσει όμορφη», έτσι έγινε και πήγα στην εκπομπή της. Και με σεβάστηκε πάρα πολύ στον αέρα, είχε αληθινή απορία για όλο αυτό το bullying πραγματικά. Νομίζω ότι τώρα έχω εμπιστευτεί πάρα πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι, που διεκδικώ να συνεννοηθώ και να κατανοήσω αυτό τον χώρο, ο οποίος με κοιτάει λίγο πίσω από τους θάμνους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έλενα Τοπαλίδου: «Ο άνθρωπος που ήμουν ζητιάνευε στο βλέμμα των ανθρώπων. Νόμιζα ότι θα πεθάνω»
