Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, η Ελεονώρα Μελέτη έκανε μια διαφορετική και συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό, μοιράζοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα που βίωσε ως μητέρα.
Η Ευρωβουλευτής, αποκαλύπτοντας την πιο ανθρώπινη πλευρά της μητρότητας, μίλησε για τις μητέρες που δεν νιώθουν καλά και που συχνά βρίσκονται αντιμέτωπες με συναισθήματα που δεν έχουν σχέση με την εικόνα της «τέλειας μητέρας».
«Ανά τα χρόνια έχω αφιερώσει τη μέρα αυτή σε κάθε τυπο μητέρας. Σήμερα θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω τη μέρα αυτή στις μητέρες που ΔΕΝ ΝΙΩΘΟΥΝ καλά. Εκείνες που δεν νιώθουν όλα ή τουλάχιστον μόνο εκείνα τα φανταστικά συναισθήματα που το προσωπείο της τέλειας μητρότητας γεννά προσδοκίες στις γυναίκες ότι επιβάλλεται να βιώσουν.
Αντιθέτως αισθάνονται πέρα από τη πρωτόγνωρη αγάπη για το παιδί τους, και άλλα συναισθήματα, όχι θετικά , όπως η απόγνωση, κούραση, εξάντληση, αποσύνδεση, θλίψη, αγωνία, φόβο, πένθος , αποπροσανατολισμό, ανηδονία, απόσυρση , σύγχυση. Ήμουν μια από εκείνες τις μητέρες.
Αλλά έμαθα, διδάχθηκα, πως όλα αυτά τα συναισθήματα αποτελούν μέρος του επιλόχειου ψυχισμού ,μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από σημαντικές σωματικές, ορμονικές και συναισθηματικές αλλαγές, τα συμπτώματα κ η ένταση των οποίων ποικίλουν και των οποίων η διάρκεια μπορεί να φτάσει μέχρι και τα δύο χρόνια. Εκείνο που με σκότωνε περισσότερο ήταν η ντροπή κ οι τύψεις που ένιωθα για το ότι δεν βίωνα την τελειότητα που μου είχε περιγραφεί και που περίμενα να νιώσω. Αισθανόμουν «προβληματική», «κακή μάνα», «άσχημη», «άθλια σύντροφος».
Στις επόμενες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε… Μερικά στιγμιότυπα της άλλης όψης της μητρότητας. Της πιο θλιμμένης και σκοτεινής που κατέγραφα στο προσωπικό μου ημερολόγιο. Εκδόθηκαν όλα αφιλτράριστα στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «γυναίκα ψάχνει». Ενα βιβλίο που ένιωσα ανάγκη να γράψω για να κάνω ένα μοίρασμα ψυχής. Βρεθήκαμε πολλές πολλές χιλιάδες γυναίκες μέσα από αυτές τις σελίδες.
Σήμερα, θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όλες αυτές τις μητέρες που βιώνουν την άλλη πλευρά… Θα περάσει. Υπομονή, αποδοχή και θα περάσει. Θα ισορροπήσει, θα ηρεμήσει, θα βρει τη θέση του κ εσείς τον εαυτό σας. Το μόνο που χρειάζεται είναι αποδοχή, υποστήριξη από το περιβάλλον, κατανόηση, υπομονή, -γιατί όχι- βοήθεια από ειδικό αν υπάρχει ανάγκη.
Και έναν σύντροφο ΒΡΑΧΟ, που θα δώσει αγάπη, τρυφερότητα, στήριξη κατανόηση χρονο και χώρο στον άνθρωπο του , στη μητέρα του παιδιού του, για να μπορέσει να ξανά συστηθεί στον κόσμο και στον νέο της εαυτό».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
