Ο Γιάννης Νταλιάνης παραχώρησε μια εκτενή συνέντευξη στην εφημερίδα «Απογευματινή» και στη δημοσιογράφο Μαριάνθη Κουνιά αυτή την εβδομάδα.
Στη συζήτηση, ο καταξιωμένος ηθοποιός μοιράστηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα πρώτα του βήματα στην υποκριτική, αλλά και τις εμπειρίες του από τα αρχικά του χρόνια στο θέατρο.
Υπήρξε κάποια στιγμή που είπατε ότι η υποκριτική είναι δύσκολη δουλειά, αλλά αξίζει τον κόπο;
«Ναι, πολλές φορές το λέω αυτό, αλλά είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος. Και έχω βρεθεί σε ωραίες δουλειές με όρεξη, όπως αυτή που είμαι τώρα. Είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν ένα όραμα, που πραγματικά σκαλίζουν πράγματα, υπάρχει ένα παιχνίδι. Όλα αυτά τα πράγματα είναι ζωντάνια και δεν πρέπει κάποιος να μετανιώνει, αλλά να συνεχίζει».
Πόσα χρόνια είστε υπηρέτης του θεάτρου;
«Πάνω από 40. Από πολύ μικρός, μόλις τελείωσα το σχολείο, μπήκα κατ’ ευθείαν στη σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου του Λ. Τριβιζά. Ήταν μια δυνατή σχολή με δασκάλους τον Λευτέρη Βογιατζή, τη Μάγια Λυμπεροπούλου, τον Μάριο Πλωρίτη και άλλους καλούς καθηγητές. Αλλά τελικά, επειδή στο πρώτο έτος κάναμε κάποιου είδους συνδικαλισμό, ο Τριβιζάς μας έδιωξε από τη σχολή».
Διαβάστε επίσης: Γιάννης Νταλιάνης: «Το κουράγιο πηγάζει από τη φύση και το DNA μας»
