Στο Madame Figaro και τη δημοσιογράφο, Σιμέλα Κολαγκελέ, παραχώρησε συνέντευξη ο Γιώργος Καραμίχος και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην κοινωνία του σήμερα.
Ποια παθογένεια της ελληνικής οικογένειας σε ενοχλεί περισσότερο;
Το ότι θεοποιούμε και δικαιώνουμε τους γονείς μας ακόμα κι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν άδικο. Ότι μέσα μας υπάρχει πάντα η ενοχή “μην πληγώσουμε τη μάνα”. Νιώθω ότι πληρώνουμε τα λάθη των γονιών μας. Αρνούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με την αλήθεια και οι γονείς μας δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη να μας αφήσουν να μεγαλώσουμε, να μας βοηθήσουν να ωριμάσουμε. Μας ταΐζουν, αναλαμβάνουν όλα τα πρακτικά στη ζωή μας για να εκτονώσουν τη δική τους νεύρωση με τα κατοχικά σύνδρομα. Αυτό δημιουργεί τεράστια παθογένεια. Οι γονείς μας μας δικαιώνουν ακόμα κι αν είμαστε λάθος, ενώ ταυτόχρονα μας κατηγορούν ότι είμαστε λάθος και, αφού δεν κάνουμε τίποτα σωστά, θα το κάνουν εκείνοι για μας…
Προσωπικά, αισθάνομαι πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη που έφτασα όπου έφτασα ξεκινώντας από το χωριό Γεωργιανοί της Βέροιας. Το θέμα όμως είναι πως από όλο το χωριό είμαι ο μόνος από τη γενιά μου που κάνω αυτό που πραγματικά θέλω! Ενώ είναι στη φύση μας να κάνουμε αυτό που θέλουμε, εκπαιδευόμαστε στον φόβο. “Αν δεν κάνεις αυτό, δε θα έχεις να φας κι εγώ θα πεθάνω από τη στενοχώρια μου” λένε οι γονείς… Ο γονιός θα έπρεπε να επιβεβαιώνει το παιδί του και να το αφήνει να ρισκάρει να μάθει κάτι καινούριο και δημιουργικό. Γιατί μόνο όταν εκφράζουμε τη δημιουργικότητά μας και είμαστε χαρούμενοι γινόμαστε θετικές μονάδες στην κοινωνία, που πραγματικά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Δεν πιστεύεις στη συγχώρεση;
Δεν είναι δουλειά μας να συγχωρούμε τα λάθη των άλλων. Αυτό το κάνει το σύμπαν, ο Θεός. Για να γαληνέψουμε, όμως, μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας που βρέθηκε σε κάποιες συνθήκες ή έκανε κάποιες επιλογές που αποδείχτηκαν επώδυνες.
Πιστεύεις ότι μια γυναίκα ηθοποιός σήμερα έχει ισότιμη μεταχείριση με τους άντρες συναδέλφους της;
Φυσικά και όχι. Η μισογυνιστική συμπεριφορά κυλάει πια στις φλέβες μας. Το βλέπεις παντού, απλά δε γίνεται πια με κραυγαλέο τρόπο, γιατί μετά το #ΜeeΤoo είναι όλοι πολύ προσεκτικοί. Όταν συναντώ μισογυνιστική συμπεριφορά, νιώθω πως δεν έχω θέση σε αυτό τον χώρο. Πρόσφατα έφυγα από σημαντικές δουλειές γι’ αυτό τον λόγο. Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένος όταν διακρίνω αυτό το δηλητήριο, το οποίο μάλιστα δεν προέρχεται μόνο από άντρες προς τις γυναίκες, αλλά και από γυναίκες προς γυναίκες και με πολύ χειρότερο τρόπο.
Λες πάντα την άποψή σου. Αυτό έχει κάποιο τίμημα;
Λέω την αίσθησή μου και, ναι, έχει κόστος και μάλιστα καθημερινό, τόσο από κάποιους που με βρίζουν στα social όσο και στον πολιτικό χώρο, όπου “την ακούω” και από αριστερά και από δεξιά. Έχει κόστος και επαγγελματικά, αλλά δε θέλω να δουλέψω με ανθρώπους που δε σέβονται την όποια διαφορετικότητα.
Διαβάστε επίσης
