Ένας από τους χαρακτήρες που έχει αγαπηθεί αρκετά στο Grand Hotel είναι ο Νικόλας αφού η αφέλειά του αλλά και η καλοσύνη του έχει κάνει τους τηλεθεατές να τον λατρέψουν.
Ο Λάμπρος Κωνσταντέας παραχώρησε συνέντευξη στο planbemag.gr και μιλά για τον ρόλο του αλλά και την επανάσταση που κάνει πλέον ο ήρωάς του ακόμη κι απέναντι από την σκληρή μητέρα του, Αγγέλα!
Για πες κάτι πιο «δικό του», που ίσως να μην είναι τόσο «ορατό» εκ πρώτης όψεως…
Ο Νικόλας των πρώτων επεισοδίων δεν ήταν τόσο άνετος στο να αγκαλιαστεί, στο να φιληθεί, να πει «όχι» στη μάνα του, να κάνει σεξ… Κι αν αργήσεις πολύ να τα κάνεις αυτά, αρχίζουν να σου δημιουργούνται αγκυλώσεις…
Είναι ένας χαρακτήρας με πολύ χώρο εξέλιξης – γι’ αυτό και ο Νικόλας, μέσα από τα επεισόδια, έχει πολλές «πρώτες φορές». Κατ’ αρχάς, είναι 25 χρονών μαντράχαλος, και δεν είχε ποτέ ένα κολλητό!
Αυτό το είχα πολύ στο μυαλό μου, ότι δηλαδή ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε μέσα σε μια φούσκα, γεννήθηκε μέσα στο ξενοδοχείο από μια αυστηρή μητέρα, που τον αγαπάει πολύ μεν, αλλά με ένα τρόπο ευνουχιστικό. Αυτή είναι η ζωή που ξέρει και, ενώ είναι εκεί για να υπηρετεί την ανώτερη τάξη, τη δική του τάξη δεν την πολυξέρει – τι μουσική ακούνε, πώς είναι τα σπίτια τους…; Του λείπουν πολλές κοινωνικές δεξιότητες. Ζει μόνο για να σερβίρει τη σάλα, ξέρει πώς διπλώνονται τα ρούχα, πώς φοριούνται, χωρίς όμως ο ίδιος να τα έχει φορέσει ποτέ. Αυτό το κρεβάτι στη γωνία του δωματίου είναι το μόνο δικό του πράγμα.
Είναι φοβερό αυτό που λες…
Το διάλεξα αυτό το κρεβάτι, να ξέρεις…
Όταν πήγαμε στο σετ για να κάνουμε την πρώτη μας σκηνή και μας είπαν «Αυτό θα είναι το δωμάτιό σας», με το που το βλέπω, λέω «Σας παρακαλώ πολύ, μπορεί να είναι αυτό το κρεβάτι του Νικόλα; Θέλω τη γωνία!». Είναι σαν τα κουτάβια. Αν μη τι άλλο, αν έχεις μόνο ένα μέρος που είναι δικό σου, θες να φτιάξεις «τη γωνίτσα σου». Το άλλο κρεβάτι είναι μες στη μέση…
Σκέφτομαι ότι ακόμα και η σχέση του με την –αχαρακτήριστη, αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα– Ελένη, είναι επίσης μια «επανάσταση» του Νικόλα απέναντι στη μητέρα του. Κι ας έχει εκείνη δίκιο, στην προκειμένη περίπτωση. Βέβαια, ίσως να είναι ευεργετικό όλο αυτό για εκείνον…
Δεν είναι απλά ευεργετικό, είναι σχεδόν «εθιστικό»! Αρχίζει να του αρέσει όταν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να λέει και «όχι». Αρχίζει να ενδυναμώνεται ως προσωπικότητα.
Θεωρώ, επίσης, ότι η σχέση του με τον Πέτρο κάπου τον «ξεκλειδώνει». Αλλά τον κάνει να είναι και πιο διεκδικητικός σε σχέση με την Ελένη. Αυτή η αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα που έχει ο Πέτρος, αυτό το «θα βουτήξω με το κεφάλι, κι ας βρω τοίχο», είναι κάτι που ο Νικόλας δεν θα σκεφτόταν ποτέ από μόνος του. Κι όμως, αρχίζει να το σιγοντάρει.
Αυτό είναι ο Νικόλας: μια σειρά από «πρώτες φορές» που άργησαν να έρθουν!
