Στο planbemag.gr και τη δημοσιογράφο Μαρία Λυσάνδρου παραχώρησε συνέντευξη ο Γιώργος Γεροντιδάκης και μεταξύ άλλων μίλησε για τον ρόλο του ως Ρήγας Αλεξίου στο Grand Hotel αλλά και την χημεία που έχει ο ήρωάς του με την Κυβέλη (Δάφνη Λαμπρόγιαννη).
Θα σου πω τι με εντυπωσιάζει στον Ρήγα Αλεξίου: είναι ένας τύπος που δεν εκφράζει ποτέ κανένα συναίσθημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ό,τι κι αν συμβαίνει, είναι «παγωμένος». Παρόλα αυτά, ως θεατής αντιλαμβάνεσαι πότε έχει θυμώσει, πότε έχει ανησυχήσει, πότε στεναχωριέται…
Για τον εαυτό του στεναχωριέται, για κανέναν άλλον! Ο χαρακτήρας αυτός έχει στιγμές. Θα τον δεις να «σπάει» για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά αμέσως επανέρχεται. Δεν θα δεις ποτέ ποσότητα. Ακόμα και στο επεισόδιο με τη γέννα της Ελένης, έμεινε απόλυτα ψύχραιμος. Πήγε, τη φίλησε στο στόμα, μέχρι και τσιγάρο άναψε! Και όταν γέννησε, της είπε «και τώρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις» – λες και δεν ήταν δικά του τα παιδιά. Παράλληλα, όμως, πιέζει την Αλίκη να κάνουν παιδί. Γιατί; Επειδή νιώθει ότι του πήραν το «δικό του πράγμα», το έχουν άλλοι! Αυτό, τουλάχιστον, πιστεύω εγώ. Δεν είναι εύκολο να χαρτογραφήσεις έναν τέτοιο χαρακτήρα. Ο καθένας θα μπορούσε να το κάνει διαφορετικά.
Θα δούμε στην πορεία ότι ο Ρήγας έχει αυτό το προσωπείο, γιατί κάποτε, πολύ παλιά, ήταν υποχρεωμένος να φοράει πολλά προσωπεία για να μπορέσει να αντέξει αυτό που γινόταν. Αυτό, βέβαια, δεν τον δικαιολογεί, αλλά σου εξηγεί γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο προσωπείο. Διότι, όντως, έφτασε εκεί που έφτασε μόνος του, με τις ικανότητές του, ακόμα κι αν όσα έκανε ήταν πολύ άσχημα. Είναι αδίστακτος, γιατί και η ζωή υπήρξε αδίστακτη μαζί του. Είναι ένας χαρακτήρας με συναισθηματική αναπηρία.
Σου έχω κι άλλη μία ερώτηση: μόνο εγώ αισθάνομαι ότι πλανάται στην ατμόσφαιρα κάτι ερωτικό μεταξύ Ρήγα και Κυβέλης; Είναι κάτι βλέμματα, κάτι παύσεις… (γέλια)
Το είχαμε συζητήσει πολύ με τη Δάφνη (Λαμπρόγιαννη) αυτό το κομμάτι διότι, όντως, έχουν ένα πολύ περίεργο δέσιμο αυτοί οι δύο χαρακτήρες. Δεν ξέρω κάτι γι’ αυτό, θα είμαι ειλικρινής. Εγώ θεωρώ ότι πρόκειται για δύο χαρακτήρες που ξέρουν πολύ καλά ο ένας τον άλλον. Έχουν καλύψει ο ένας τον άλλον, έχουν μοιραστεί δύσκολες στιγμές ο ένας του άλλου. Οπότε, υπάρχει μια επικοινωνία ματιών, η οποία δεν υπάρχει με άλλους χαρακτήρες. Όπως σου είπα και πριν, είμαστε μια σειρά 150 επεισοδίων. Στο επεισόδιο 30, μπορεί να μη φαινόταν κάτι τέτοιο· έχουν συμβεί πολλά, όμως, από τότε. Αυτό που μου λες είναι πολύ καλό, γιατί δείχνει ότι αυτή η ιδιαίτερη σχέση των δύο χαρακτήρων που είχαμε εντοπίσει με τη Δάφνη, βγαίνει προς τα έξω.
Όπως και να το δεις, έναν άνθρωπο που είναι σκάρτος δεν τον θέλεις για την κόρη σου – κι όμως, η Κυβέλη την παντρεύει μαζί του, και τον κάνει και διευθυντή του ξενοδοχείου! Ούτε τον συγχωρείς όταν κάνει τόσο σοβαρά λάθη! Κι αυτό είναι αμφίδρομο, ισχύει και από την πλευρά του Ρήγα. Υπάρχει η δασκάλα, υπάρχει και ο μαθητής· τον έχει ανάγκη και την έχει ανάγκη. Νομίζω ότι υπάρχει ένας αλληλοθαυμασμός μεταξύ τους. Είναι δύο τεράστια «εγώ» που αλληλοσυμπληρώνονται. Αν αυτοί οι δύο «σπάσουν», νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα…
