Αντιμέτωπη με τις κρίσεις πανικού αοπό μικρό κοριτσάκι ήρθε η Εριέττα Κούρκουλου, η οποία τελικά κατέληξε να ζητήσει βοήθεια από ειδικό για να μπορέσει να πάρει ξανά τη ζωή στα χέρια της.
«Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Αλλά νομίζω ότι βοηθάει πολύ το να έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι κάτι παροδικό. Και ότι δεν παθαίνουμε κάτι ουσιαστικά από αυτό. Από όλες τις δοκιμασίες στη ζωή μου, αυτή ήταν και η χειρότερη και παραμένει ακόμα η μεγαλύτερη φοβία μου» εξομολογήθηκε η Εριέττα Κούρκουλου στο Marie Claire.
«Ήμουν ακόμα κοριτσάκι την πρώτη φορά που συνέβη, πριν από την εφηβεία, αλλά δεν ήξερα τι ήταν και δεν έδωσα βάση. Η κατάσταση κλιμακώθηκε στα 21-22 χρόνια μου, όταν υπάρχει και η πίεση ότι είναι τα καλύτερά σου. Για εμένα ήταν τα χειρότερα. Έφτασαν να γίνουν καθημερινές οι κρίσεις πανικού για εμένα, ακόμα και τα πολύ απλά πράγματα -να οδηγήσω, να βγω με τις φίλες μου… – ήταν δύσκολα. Αλλά το πιο δύσκολο ήταν ότι δεν ήξερε κάποιος να μου πει πώς να το διαχειριστώ.
Παρακαλούσα να μου πουν ότι έχω ένα πρόβλημα υγείας, ώστε να ακολουθήσω μια συγκεκριμένη διαδικασία να επιλυθεί. Δεν είχα τίποτα, αλλά αισθανόμουν ότι πεθαίνω. Το έλεγα σε πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, για να με βοηθήσουν. Πήγα στο Ωνάσειο γιατί ήμουν πεπεισμένη ότι παθαίνω έμφραγμα, ότι πεθαίνω. Από κάποιο σημείο και μετά, οι κοντινοί μου άνθρωποι τις έβλεπαν να έρχονται προτού συμβούν, στις κινήσεις μου», πρόσθεσε.
«Το πάλεψα πολύ μόνη, μέχρι που πήγα στη μητέρα μου και είπα, χρειάζομαι βοήθεια, πρέπει να μου βρεις κάποιον. Τη βοήθεια ενός ειδικού που θα μου πει τι να κάνω. Αισθανόμουν ότι χάνονται τα χρόνια μου και καταστρέφεται η ζωή μου. Εκεί ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την ψυχανάλυση. Ήταν πολύ ξένο για τη δική μας οικογένεια, δεν σου το κρύβω. Δεν ήξερα κάποιο μέλος της οικογένειας που πηγαίνει σε ψυχολόγο, οπότε το θεώρησα δείγμα αδυναμίας, κάτι που βέβαια δεν ισχύει» κατέληξε η Εριέττα Κούρκουλου.
