Καλεσμένη στην εκπομπή «Η ζωή είναι στιγμές» ήταν η σπουδαία ηθοποιός, Κάτια Γέρου, η οποία μίλησε για την υποκριτική αλλά και τα «αγκάθια» του χώρου.

«Από αυτή τη δουλειά καμιά φορά δεν μένει καμία χαρά. Μπορεί να εισπράξεις “μπουνίδι” από τον περίγυρο, όχι από μέσα, από το θέατρο στο οποίο εργάζεσαι. Μπορεί να έχεις πολλά πράγματα. Αν τη στιγμή της παράστασης και λίγο πριν, δεν είναι η ψυχή σου ανοιχτή».

Επεσήμανε ότι ο μέλημα του ηθοποιού δεν πρέπει να είναι να φανεί λαμπερός μπροστά στον θεατή αλλά να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές του με την αυθεντικότητα και το ταλέντο του.

«Στο θέατρο δεν πας να δεις τους ηθοποιούς. Πας να ανοίξει η ψυχή σου μέσα από τους ηθοποιούς. Ο κόσμος θα έρθει, δεν αρέσουμε και σε όλους, αυτό το ξεχνάμε. Αυτοί που θα τα περάσουν καλά να έχουν μπροστά τους ηθοποιούς χαλαρούς, συγκεντρωμένους, χειραφετημένους, μελετημένους και γενναιόδωρους. Δεν πας να την… βγεις στον θεατή, να πεις εγώ θα λάμψω. Είναι και μια φράση που δεν μου αρέσει».

«Δεν θέλω ντε και καλά να με αγαπήσεις, αν το παίζω χάλια να μου πεις ότι το κάνω χάλια. Εκ των προτέρων έχω δουλέψει με το χωριάτικο μυαλό μου το να θέλω να εισπράξω τον έπαινο και δεν το καταδέχομαι. Λαχταράνε οι άνθρωποι τον έπαινο, αφαιρεί ρυτίδες από το πρόσωπό μας, ανοίγει η ψυχούλα μας, αλλά άμα δεν τον έχεις τι κάνεις πεθαίνεις; Αφήνεις το επάγγελμα – που είναι ανθρώπινο βέβαια – ή λες θα ζήσω και χωρίς αυτό γιατί το γουστάρεις αυτό που κάνεις, γιατί είναι η δουλειά μου, αυτό ξέρω να κάνω».