Ο Κώστας Βουτσάς σφράγισε μια ολόκληρη εποχή με το ταλέντο και την προσφορά του στην Τέχνη.
Κατεξοχήν κωμικός ηθοποιός, σκόρπισε απλόχερα το γέλιο όχι σε μία γενιά αλλά μέχρι σήμερα ακόμη και σε παιδιά που εξακολουθούν να βλέπουν τις αμέτρητες ελληνικές ταινίες που πρωταγωνίστησε.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η τελευταία του παράσταση, λίγο πριν αρρωστήσει, ήταν παιδική, η “Σταχτοπούτα” όπου έκανε τον βασιλιά.
Η ίδια του η κόρη, Σάντρα, είχε δηλώσει μάλιστα πριν από λίγες μέρες ότι ο πατέρας της δεν μπορεί να σταματήσει να δουλεύει, γιατί είναι “άρρωστος” με το θέατρο, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Μια ζωή γεμάτη αναγνώριση, που άρχισε δύσκολα
Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε παραμονή Πρωτοχρονιάς, 31 Δεκεμβρίου του 1931 στον Βύρωνα της Αττικής από πατέρα Θρακιώτη και μητέρα Κεφαλονίτισσα. Μεγάλωσε όμως στη Θεσσαλονίκη όπου μετακόμισε η οικογένειά του.
Η ιστορία της ζωής του στα πρώτα του χρόνια μέχρι να κατέβει στην Αθήνα είναι εν πολλοίς άγνωστη, την διηγήθηκε όμως με τον καλύτερο τρόπο στη “Μηχανή του χρόνου” και τον Χρήστο Βασιλόπουλο.
Το πραγματικό όνομα της οικογένειας ήταν Σαββόπουλος. Το «Βουτσάς» προέρχεται από τον παππού του, που ήταν βαρελοποιός, που τότε τα έλεγαν «βουτσιά» και έτσι δημιουργήθηκε το επίθετο. Τον παππού του τον δολοφόνησαν οι Τούρκοι για ένα φέσι όπως διηγείται ο ίδιος ο Κώστας Βουτσάς.
Ο ηθοποιός είχε χάσει έναν μεγαλύτερο αδελφό σε ηλικία 6 ετών από δάγκειο πυρετό, που είχε το όνομα Κώστας. Όταν γεννήθηκε ο Κώστας Βουτσάς πήρε το όνομα του αδελφού του που ποτέ δεν γνώρισε.
Η οικογένειά του είχε ταλαιπωρηθεί πολύ καθώς ο πατέρας του ήταν αντιστασιακός και μάλιστα τον βασάνισαν μπροστά στην οικογένειά του όπως θα ακούσετε να διηγείται και ο ίδιος.
“Τα έζησα όλα στη Θεσσαλονίκη πριν γίνω φίρμα”, είπε χαρακτηριστικά στον Χρήστο Βασιλόπουλο.
Αφού τελείωσε το Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και συμμετείχε σε διάφορες παραστάσεις περιπλανώμενων θιάσων, τα γνωστά μπουλούκια, αποφάσισε να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και να κατέβει στην Αθήνα να αναζητήσει την τύχη του, μια τύχη που περιελάμβανε αμέτρητες κινηματογραφικές επιτυχίες, έρωτες, θεατρικές παραστάσεις και κυρίως πλατιά αναγνώριση από το κοινό.
Το 2012 κυκλοφόρησε μάλιστα και το βιβλίο του με σκέψεις “χαρισμένες στις κόρες μου” όπως ήταν ο υπότιτλος.
