Η Μεγάλη Τετάρτη είναι συνυφασμένη με το Ιερό Ευχέλαιο – μια τελετουργία που ζητά ίαση όχι μόνο του σώματος, αλλά κυρίως της ψυχής.
Είναι η μέρα που καλούμαστε να σταθούμε γυμνοί μπροστά στον εαυτό μας, να τον κοιτάξουμε χωρίς φίλτρα, και να ρωτήσουμε: «Πού έκανα λάθος; Σε ποιον χρωστάω μια συγγνώμη – και γιατί τόσο καιρό δεν την είπα;»
Στη σημερινή εποχή, η μετάνοια μοιάζει παρεξηγημένη. Δεν είναι τιμωρία ούτε αυτομαστίγωμα. Είναι συνείδηση. Είναι να δεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια, να αναγνωρίσεις τις πληγές που προκάλεσες – και εκείνες που δέχτηκες – και να κάνεις χώρο για να αλλάξεις. Όχι για να γίνεις τέλειος, αλλά πιο ανθρώπινος.
Η συγχώρεση δεν είναι αδυναμία. Είναι υπέρβαση. Όταν συγχωρείς, δεν ακυρώνεις τον πόνο σου – τον λυτρώνεις. Και όταν ζητάς συγγνώμη, δεν γονατίζεις – υψώνεσαι. Πιο πολύ απ’ όλα, όμως, είναι ανακούφιση: ένα «τέλος» σε αυτό το βάρος που κουβαλάς ίσως και χρόνια.
Δεν χρειάζεται πάντα να πας στην εκκλησία για να μετανοήσεις. Μπορεί να συμβεί σε μια κουβέντα, σε ένα μήνυμα που τόλμησες να στείλεις, σε ένα βράδυ που αποφασίζεις να πάψεις να είσαι θυμωμένος με τον εαυτό σου. Η συγχώρεση είναι επιλογή, όχι σύμπτωμα πίστης. Και η Μεγάλη Εβδομάδα, όσο κατανυκτική κι αν είναι, μπορεί να γίνει και η πιο προσωπική σου αφετηρία.
Γιατί ίσως τελικά, η μεγαλύτερη πράξη πίστης είναι να τολμήσεις να πεις: «Έκανα λάθος. Και θέλω να αλλάξω.»
Διαβάστε επίσης: Η #Παρέα στήνει πασχαλινό γλέντι με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας
