Ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου ξανασυστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό μέσα από την εκπομπή Δυο στις 10 στην ΕΡΤ.
Για τους πρωινούς τύπους ωστόσο είναι η πιο γλυκιά φωνή των ερτζιανών που κοντά 3 δεκαετίες μας συντροφεύει.
Ο δημοσιογράφος, μετά από δύο χρόνια στην πρωινή ζώνη του Σαββατοκύριακου με τη Ζωή Κρονάκη αποφάσισε να ανοίξει πανιά για άλλες «θάλασσες».
Η κουβέντα μας έγινε λίγες ώρες αφού είχε αποχαιρετήσει τους συνοδοιπόρους του στην εκπομπή αλλά και το τηλεοπτικό κοινό.
Τι γεύση σου άφησε αυτή η εμπειρία στην παρουσίαση τα δυο αυτά χρόνια;
Μια ωραία γεύση. Είχα χρόνια να κάνω τηλεόραση. Και μου δόθηκε η ευκαιρία να επιστρέψω με τον καλύτερο τρόπο. Και ακριβώς επειδή δούλεψα με τις συνθήκες που δούλεψα οφείλω να ομολογήσω ότι η ΕΡΤ μού έκανε ένα δώρο ανέλπιστο, πέρα από την δυνατότητα να συμπαρουσιάζω την εκπομπή. Άρχισε να μου αρέσει η τηλεόραση. Κάτι που πριν δεν το είχα νιώσει.
Ποια ήταν η στιγμή εκείνη που πήρες την απόφαση πως πρέπει να σταματήσεις;
Η πρώτη σκέψη έγινε τον Ιανουάριο. Δεν ήταν εύκολη απόφαση γιατί, κακά τα ψέματα, στην εποχή μας δεν σταματάς κάτι αν δεν έχεις «δέσει» το επόμενο βήμα. Εγώ δεν έχω «δέσει» ούτε το επόμενο βήμα αλλά δεν μου αρέσει να λειτουργώ λες κι έχω «δέσει» τον γάιδαρό μου. Το ανακοίνωσα αρχές Μαρτίου και στην ΕΡΤ και στη Ζωή.
Σε είδαμε στην τελευταία εκπομπή να συγκινείσαι. Ποια είναι η σχέση σου με την Ζωή Κρονάκη;
Είναι μια σχέση που σμιλεύθηκε όπως όλες οι σχέσεις στη ζωή. Κι έτσι πρέπει να είναι. Είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, με τελείως διαφορετική καθημερινότητα και επαγγελματική πορεία. Και ναι, το είπαμε, υπήρξαν και κάποιες ελάχιστες δύσκολες στιγμές. Ελάχιστες και ανεπαίσθητες. Βρήκαμε τα βήματά μας γρήγορα και με απόλυτο σεβασμό. Και το καλύτερο. Γίναμε φίλοι. Αυτό δεν θα αλλάξει και ας μην δουλεύουμε πια μαζί.
Ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου με τη Ζωή Κρονάκη στην εκπομπή της ΕΡΤ, Δύο στις 10
Υπήρξαν δύσκολες τηλεοπτικές στιγμές που είπες «εγώ αυτό δεν μπορώ να το υπηρετήσω»;
Είμαι στη δουλειά 33 χρόνια. Δεν υπάρχουν πια τέτοιες στιγμές. Μπορώ δεν μπορώ, θα το υπηρετήσω και κανείς δεν θα καταλάβει τίποτα. Πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν τέτοιες στιγμές.
Αυτά τα δύο χρόνια υπήρξε κάποια άβολη τηλεοπτική στιγμή;
Να σου πω ένα αστείο; Επειδή η μεγαλύτερη τηλεοπτική μου εμπειρία ήταν η ταξιδιωτική εκπομπή που έκανα στον ΣΚΑΪ τα «Γυρίσματα» με δυσκόλεψε στην αρχή το πλατό. Ναι, αυτό ήταν άβολο! Δεν ήξερα πώς να κινηθώ, πώς να σταθώ, τι να κάνω τα χέρια μου. Η Ζωή με «τοποθετούσε» στον χώρο. Θα σου πω όμως μια στιγμή που με συγκίνησε πραγματικά. Πήγα κι έκανα ένα θέμα με τη Δήμητρα Κακαουνάκη, την κόρη του Νίκου Κακαουνάκη. Ήταν ο άνθρωπος που μου έδωσε δική μου εκπομπή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ το 1995. Όταν, λοιπόν, πήγα να σχολιάσω το θέμα, δεν τα κατάφερα γιατί θυμήθηκα τον Νίκο Κακαουνάκη και το τηλεφώνημά του το 1995.
Στην εκπομπή Δύο στις 10, αγαπημένη μου στήλη -και μάλλον και του τηλεοπτικού κοινού- ήταν οι συναντήσεις σου με πρόσωπα της δημόσιας ζωής. Θα ήθελες να κάνεις εκπομπή με κάτι αντίστοιχο;
Ναι, δεν στο κρύβω, είναι μια πρόταση που θα καταθέσω. Και όχι απαραιτήτως με πρόσωπα της δημόσιας ζωής. Μου αρέσει η πρόκληση της ανθρώπινης ιστορίας, πάντα υπό το πρίσμα της γνώσης. Να γνωρίσω ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι θετικά παραδείγματα. Αν δεν κάνω κάτι τέτοιο, θα ήθελα πολύ να κάνω ενημέρωση.
Τηλεόραση ή ραδιόφωνο;
Ραδιόφωνο. Αλλά όπως σου είπα άρχισε να μου αρέσει και η τηλεόραση.
Τι δεν σου αρέσει στην τηλεόραση;
Είμαι λίγο συγκεντρωτικός τύπος στη δουλειά. Προετοιμάζομαι ώρες. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει απλώς θα το διατυπώσω λίγο διαφορετικά. Με αγχώνει η «πολυδιάσπαση» στη τηλεοπτική δουλειά.
