Ο τρίτος, τελευταίος και πολυαναμενόμενος κύκλος της σειράς Famagusta ξεκίνησε μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα για καλοκαίρι και είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Αστέρω Κυπριανού, μία ηθοποιό που οι λάτρεις του Αντρέα Γεωργίου τη γνωρίζουν καλά αφού έχει παίξει σε σχεδόν όλες τις σειρές του.
Φέτος εκτός από τον ρόλο της Νάντιας, της γιατρού του Παύλου στη Famagusta, τη βλέπουμε και στο Ταμπού όπου υποδύεται μια αστυνομικό, την Κατερίνα, συνεργάτιδα της Ελένης (Μυρτώ Αλικάκη).
Η Αστέρω Κυπριανού είναι μια καταξιωμένη ηθοποιός στους κυπριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους, όχι μόνο στην τηλεόραση αλλά και στο θέατρο. Παντρεμένη με τον γνωστό stand up comedian και παρουσιαστή της κυπριακής τηλεόρασης, Λούη Πατσαλίδη, και μητέρα δύο παιδιών, κουβαλάει στην προσωπική της «βαλίτσα» μια οικογενειακή ιστορία που με τη Famagusta έγινε ευρύτερα γνωστή καθώς έχει μιλήσει σε συνεντεύξεις της για τον ξεριζωμό και της δικής της οικογένειας κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.
«Η ταμπέλα του πρόσφυγα δεν φεύγει από πάνω σου»
Όπως χαρακτηριστικά έχει διηγηθεί, η μητέρα της την ημέρα της εισβολής άφησε το τσουκάλι που μαγείρευε στη φωτιά φεύγοντας από το σπίτι της, πιστεύοντας ότι θα ξαναγυρνούσε την ίδια μέρα.
Η ίδια η Αστέρω Κυπριανού είναι ακόμα πολύ φορτισμένη συναισθηματικά για το ζήτημα της εισβολής, το οποίο δεν έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα της, παρότι γεννήθηκε δύο χρόνια μετά. Το καταλαβαίνεις από τη φωνή της, την ένταση που έχει όταν μιλάς μαζί της για το θέμα, τον τρόπο που σου μεταφέρει τις μνήμες με τις οποίες μεγάλωσε, σαν να είναι τώρα.
«Στις 26 του μήνα ήταν τα γενέθλια του αδελφού μου που γεννήθηκε τρεις μήνες μετά την εισβολή σε μια παράγκα. Δεν είχαν κούνια να τον βάλουν και τον έβαλαν σε μια χάρτινη κούτα. Και είπα “πώς περνάει ο καιρός, 50 χρόνια!”. Δεν μπορώ ακόμα να πω αυτά που νιώθω. Επειδή σκέφτομαι συνέχεια τη μάνα μου που έφυγε από τη ζωή, είχε 8 παιδιά σε δύσκολες καταστάσεις, με φτώχεια, πρόσφυγας, και στάθηκε! Εμείς ήμασταν από τους τυχερούς που δεν είχαμε αγνοούμενους. Τα δύο μου αδέλφια έφυγαν και πήγαν στην Ελλάδα για να φιλοξενηθούν είτε από οικογένειες είτε για να μείνουν σε ορφανοτροφείο και τα αποκαλούσαν “τα ασυνόδευτα παιδιά”». Η δικιά μου μάνα “έφυγε” χωρίς να μπορέσει να επιστρέψει στο χωριό της, την Κατωκοπιά, στο σπίτι της με στις γειτόνισσές της. Βρέθηκε σε συνοικισμό, σε “κλουβιά”. Η ταμπέλα του πρόσφυγα δεν φεύγει από πάνω σου» μας λέει.
Τι άλλο μας είπε για τη συμμετοχή της στη Famagusta και στο Ταμπού; Ιδού η κουβέντα μας!
«Το κοινό θα βρίσκεται σε συνεχή αγωνία σε αυτό τον κύκλο»
Περιμένουμε καταιγιστικές εξελίξεις στις ζωές των ηρώων της Famagusta μετά την αποκάλυψη ότι ο Μάικλ είναι ο χαμένος γιος της Χριστίνας και του Αντρέα. Αυτό όμως που μας ρωτούν συνέχεια είναι φυσικά αν θα πεθάνει τελικά ο Παύλος! Τι μπορείτε να μας πείτε για αυτό ως… γιατρός του;
Ως γιατρός κι εγώ (γελάει) θα σας πω ότι δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά πράγματα! Υπάρχει και το ιατρικό απόρρητο! Το σίγουρο είναι ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη φάση, τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ κυρίως για τους πρωταγωνιστές και το κοινό τώρα θα βρίσκεται σε μία συνεχή αγωνία. Επομένως αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για πολύ συναισθηματικές στιγμές που θα ζήσετε σε αυτόν τον κύκλο. Είναι ίσως ο πιο συγκλονιστικός.
Μέχρι τώρα έχετε κρύψει την αλήθεια από τη Χριστίνα για την ασθένεια του Παύλου και τη γνωρίζει μόνο ο Αντρέας. Η Χριστίνα φυσικά θα μάθει την αλήθεια. Θα θυμώσει που δεν της μιλήσατε; Θα τη βοηθήσετε να διαχειριστεί αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα;
Από την στιγμή που κάποιες αλήθειες βγαίνουν στην επιφάνεια είναι επόμενο ότι θα υπάρξουν συνέπειες. Επομένως περιμένουμε ότι από τη στιγμή που εγώ ως στενή φίλη της τής έκρυψα ένα τόσο σοβαρό θέμα που έχει να κάνει με την υγεία του παιδιού της, ποια μάνα δεν θα θύμωνε, δεν θα αισθανόταν προδομένη; Η θλίψη, η απογοήτευση, ο θυμός της Χριστίνας είναι φυσιολογικές αντιδράσεις και ο θεατής αναμένει αυτή την αντίδραση. Οι μάνες γινόμαστε λιοντάρια για τα παιδιά μας! Όσο μπορεί και όσο της επιτρέπεται, η Νάντια θα προσπαθήσει να είναι εκεί για τη Χριστίνα, να την ακούσει, να της επιτρέψει να εκτονώσει τον θυμό και τον πόνο που νιώθει, διακριτικά, ήρεμα, με πολλή αγάπη διότι είναι πολύ δύσκολη και η δική μου η θέση. Δεν περιμένω αυτή τη στιγμή από τη Χριστίνα να αντιληφθεί τη δική μου δυσκολία, το ιατρικό απόρρητο.
Αστέρω Κυπριανού για Famagusta: «Η σειρά είναι ένα κομμάτι της ταυτότητάς μου ως πρόσφυγας»
Έχετε περιγράψει με γλαφυρό τρόπο την ημέρα της εισβολής, όταν η μητέρα σας άφησε το φαγητό στη φωτιά πιστεύοντας ότι θα ξαναγυρίσει. Πώς αισθανθήκατε όταν ο Αντρέας Γεωργίου σας ζήτησε να παίξετε στη συγκεκριμένη σειρά;
Όταν μου είπε ότι ξεκινάει ένα νέο σίριαλ και θέλει να είμαστε μαζί, χάρηκα. Στην πορεία, δεν περίμενα τι θα ακολουθήσει και πόσο διαφορετικά θα είναι τα συναισθήματά μας στην όλη διαδικασία κάθε νέου επεισοδίου. Σίγουρα ένιωσα και ευγνωμοσύνη και σεβασμό και ευθύνη που θα μου δινόταν αυτή η ευκαιρία, να ζωντανέψουμε στην οθόνη μια τόσο σημαντική και επώδυνη αλήθεια που ζήσαμε στην Κύπρο. Χάθηκαν άνθρωποι, περιουσίες, υπάρχουν αγνοούμενοι. Ουσιαστικά χάθηκε η ειρήνη σε αυτό το νησί. Επομένως για μένα δεν ήταν μόνο μια ευθύνη. Ένιωσα ότι ήταν μια διαδικασία ψυχικής κάθαρσης, μια υποχρέωση να ακουστούν προς τα έξω οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν και δεν πρέπει να σβηστούν και να ξεχαστούν. Νιώθω ότι αυτή η σειρά είναι ένα κομμάτι της ταυτότητάς μου διότι ως πρόσφυγας, έχω μέσα μου από παιδί τις αφηγήσεις των δικών μου ανθρώπων. Προσφέροντας αυτή τη σειρά στο κοινό, τιμάω τους προγόνους μου, όσους πάλεψαν και όσους ελπίζουν για δικαίωση.
Τι συναισθήματα σας γεννήθηκαν ακούγοντας τις ιστορίες που παρουσιάστηκαν στη Famagusta, με δεδομένη και την ιστορία της δικής σας οικογένειας;
Ήταν μια χαρούμενη στιγμή όταν μου ανακοινώθηκε η συνεργασία με τον Αντρέα, δεν περίμενα όμως ότι στην πορεία και εγώ η ίδια θα βίωνα όλα αυτά τα συναισθήματα, πόνου, απογοήτευσης, πίκρας. Μπορεί να μην είμαι στη σειρά από τα άτομα που διηγούμαι φρικτές ιστορίες αλλά διαβάζοντας τα σενάρια, δουλεύοντας με τους συναδέλφους, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα είναι τόσο έντονο. Περνάς από την ευγνωμοσύνη που συμμετέχεις στη σειρά στην ταραχή, την πίκρα που 50 χρόνια μετά υπάρχει ακόμα κατοχή, πόνος, δυστυχία. Οι εικόνες από το σίριαλ είναι οι μνήμες και οι αφηγήσεις με τις οποίες μεγάλωσα και η ελπίδα ότι θα επιστρέψουμε γρήγορα στα σπίτια μας. Αυτό είναι πολύ συγκλονιστικό. Η λέξη «γρήγορα». Φύγαμε γρήγορα από το σπίτι και πιστεύαμε ότι γρήγορα θα επιστρέψουμε. Και τελικά δεν επιστρέψαμε ποτέ.
Η σειρά ήταν μια αφορμή να μάθουν και οι νεότερες γενιές κάποια πράγματα παραπάνω για την εισβολή;
Έτσι ακριβώς είναι, το Famagusta έγινε μια ισχυρή αφορμή για να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου και όσα άφησε πίσω του. Καλό είναι να μην αφήνουμε να περάσουν 50 χρόνια για να γίνουν πράγματα, να υπάρχει ο πόθος οι νέες γενιές να κρατήσουν ζωντανή την ιστορία. Βλέπω ότι η δικιά μου γενιά του ‘76 είναι η τελευταία που γνωρίζει τα γεγονότα.
Λάβατε ή λαμβάνετε μηνύματα από κόσμο που βλέπει τη σειρά; Περιμένατε αυτή την απήχηση και την αποδοχή;
Η σειρά έχει αγγίξει βαθιά όσους έχουν προσωπική σύνδεση με τα γεγονότα της εισβολής και του ξεριζωμού. Ομολογώ όμως ότι δεν μπορούσα να προβλέψω την τόσο έντονη ανταπόκριση και το ενδιαφέρον και την αποδοχή της Famagusta από το κοινό και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Όταν έτυχε να έρθω για γυρίσματα στην Ελλάδα και κυκλοφορήσαμε έξω, κάποια άτομα έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σειρά και ήθελαν να κάνουμε συζήτηση για το κοινό στοιχείο που μας συνδέει με την ιστορία της Κύπρου. Ένιωσα ότι πολλοί στην Ελλάδα ήξεραν μόνο ότι έχει γίνει εισβολή στην Κύπρο. Ήταν ίσως η πρώτη φορά τώρα που άκουσαν, έμαθαν πράγματα και μπήκαν στη διαδικασία να το ψάξουν. Αυτό έχει γίνει και στην Κύπρο. Το παρατήρησα και με τα δικά μου παιδιά. Ο γιος μου είναι 13 και περιμένει πώς και πώς να δει τη Famagusta. Δεν το περίμενα ότι θα έχει για αυτόν ενδιαφέρον. Τα επεισόδια έγιναν αφορμή να γίνουν εδώ συζητήσεις με παππούδες που έζησαν τα γεγονότα της εισβολής και να κατανοήσουν οι νεότεροι καλύτερα τις συνέπειες. Μας ρωτάνε πολλές φορές αν είναι αλήθεια αυτές οι ιστορίες. Είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα. Για μένα είναι πολύτιμο να γνωρίζω ότι η σειρά έχει βρει χώρο στις καρδιές των τηλεθεατών γιατί νιώθω ότι κάνουμε κάτι. Δεν μπορούμε να σώσουμε την κατάσταση αλλά τουλάχιστον προσφέρουμε αυτό ως καλλιτέχνες. Είναι κάτι που με ανακουφίζει. Ακόμα και το τραγούδι της σειράς σε ανατριχιάζει, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Τι να περιμένουμε στο φινάλε της Famagusta; Κάθαρση; Συγκίνηση; Θλίψη ίσως;
Σίγουρα μια κορύφωση γεμάτη έντονα συναισθήματα. Εμείς τελειώσαμε τα γυρίσματα, το τελευταίο γύρισμα ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Κατευθυνθήκαμε προς την πράσινη γραμμή και εκεί είναι που νιώθεις ότι τιμάς τις μνήμες όλων όσων χάθηκαν ή έμειναν με την προσμονή της επιστροφής και της δικαιοσύνης. Το φινάλε δείχνει γενικότερα ότι η ελπίδα και η μνήμη πάντα πρέπει να μας κρατάνε όρθιους, έστω και αν πέφτουμε, έστω και αν απογοητευόμαστε, όσο κι αν νιώθουμε ότι είμαστε ξεχασμένοι -όντως νιώθω ότι η Κύπρος έχει κάπως ξεχαστεί. Νιώθω ότι το «δεν ξεχνώ» μπορεί να γίνει «ξέχασα» και είναι πολύ θλιβερό. Παρόλα αυτά, θέλω να είμαι αισιόδοξη ότι πέρα από τη δικιά μας τη γενιά κάτι θα γίνει, μια λύση που θα βοηθήσει και θα φέρει την ειρήνη.
Αυτή είναι η ευχή σας για την Κύπρο;
Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να θέλει τον πόλεμο και τη δυστυχία. Όλοι αναζητούμε την ειρήνη. Το θέμα είναι πώς τη θέλουμε και πώς μπορούμε να τη φέρουμε. Λείπουν πολλά πράγματα, η αγάπη, ο σεβασμός, η ανθρωπιά. Χάνονται. Ο καθένας ας βάλει το δικό του λιθαράκι και ας ζήσουμε τουλάχιστον με ψυχική ηρεμία.
Αστέρω Κυπριανού για Ταμπού: «Μόλις βάλεις τη στολή του αστυνομικού μεταμορφώνεσαι!»
Ταυτόχρονα σας βλέπουμε και στο Ταμπού όπου έχετε έναν κομβικό ρόλο ως Κατερίνα. Μάλιστα μπαίνετε στη διαδικασία να καταγγείλετε την Ελένη για παράβαση καθήκοντος όπως μαθαίνουμε. Αυτό θα φέρει εξελίξεις στην εξιχνίαση των εγκλημάτων στα Γιάννενα;
Η Κατερίνα έχει έντονη αίσθηση του καθήκοντος και των ευθυνών της, είναι πιστή σε αυτό που κάνει και και θέλει να το κάνει σωστά. Οπότε όταν διαπιστώνει ότι η ανώτερή της έχει προβεί σε παράβαση καθήκοντος αποφασίζει να προχωρήσει σε καταγγελία. Αυτή η απόφαση κλονίζει τη σχέση της με την Ελένη. Δημιουργεί εντάσεις που σίγουρα θα οδηγήσει την πλοκή σε νέες κατευθύνσεις. Δεν μπορώ να αποκαλύψω στοιχεία. Θα δείτε την Κατερίνα να έρχεται αντιμέτωπη με εσωτερικές συγκρούσεις, προσωπικά διλήμματα, υπάρχει αυτή η κατάσταση να ισορροπήσει ανάμεσα στο καθήκον και τα προσωπικά της συναισθήματα. Είναι αρκετά δύσκολη η θέση της. Φαίνεται κιόλας ότι αυτό που την παρηγορεί είναι η «επικοινωνία» με τον σύζυγό της με τον οποίο μοιράζεται τις ανησυχίες της παρότι εκείνος είναι τετραπληγικός και δεν μιλάει. Ανακουφίζεται να συζητάει μαζί του. Με το βλέμμα εκείνος ανταποκρίνεται. Γι’ αυτό προχωράει στο να καταγγείλει αφού είναι σύμφωνος και εκείνος.
Τι σας τραβάει στο Ταμπού;
Για πρώτη φορά βλέπουμε πολλά νέα παιδιά. Είναι ένα φρέσκο στοιχείο και έχουμε δέσει πολύ ωραία. Γενικότερα αυτή η αγωνία που υπάρχει στο σενάριο, η πλοκή, το μυστήριο. Είναι ιντριγκαδόρικο. Επιπλέον, είναι η πρώτη φορά που υποδύομαι την αστυνομικό. Μέχρι τώρα έχω κάνει γιατρούς, ψυχολόγους. Ενώ μόλις βάλεις τη στολή μεταμορφώνεσαι! (γελάει).
Σας βλέπουμε σταθερά σχεδόν σε όλες τις σειρές του Αντρέα Γεωργίου. Σας δημιουργεί μία ασφάλεια να δουλεύετε μαζί του και με τον Κούλλη Νικολάου;
Δούλευα παλαιότερα πιο συχνά. Είχε γίνει μια παύση και τώρα επανήλθα. Και με τον Αντρέα και τον Κούλλη και τη Βάνα νιώθω ασφάλεια, τους εμπιστεύομαι, νιώθω ότι με προσέχουν. Έχουν καλλιεργήσει ένα ισχυρό και δημιουργικό περιβάλλον που μας βοηθά να εκφραζόμαστε ελεύθερα και όμορφα. Η Make it έχει δείξει ότι δημιουργεί υψηλής ποιότητας παραγωγές που είναι πολύτιμο για κάθε ηθοποιό. Χαίρομαι κάθε φορά να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν και σεβασμό και κατανόηση και υπομονή και αγάπη. Το να δουλεύω απλώς για να δουλεύω δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται πια στα δεδομένα μου. Αναζητώ μόνο να υπάρχει υγεία και μετά καλοδεχούμενοι άνθρωποι στη ζωή μου.
Τι να σας ευχηθούμε;
Να μου ευχηθείτε να είμαι καλά και να έχω υγεία. Από τη στιγμή που έχασα τη μάνα μου έχω αναθεωρήσει τα πάντα. Πλέον ζω την κάθε μου μέρα. Ακόμα και δουλειά να μην υπάρχει κάτι θα κάνω. Δε μένω στη μιζέρια. Υπάρχει γύρω μας πολλή θλίψη. Θέλω να είμαι καλά εγώ κι η οικογένειά μου και να είμαστε όλοι χαμογελαστοί και να λάμπουμε ακόμα και στις μαύρες μας στιγμές. Να δοξάζω τον Θεό κάθε μέρα, αυτό θέλω! Δεν είναι καθόλου τυπικό, θέλω να είμαστε καλά!
