«Το βαθύ ποτάμι δεν κάνει κρότο», λένε οι σοφοί, και τι παράξενο που, αυτές οι έξι λέξεις δεν σταμάτησαν να αντηχούν στο μυαλό μου, όση ώρα συνομιλούσα με τον Γιάννη Ασκάρογλου.
Ίσως, πάλι όχι και τόσο τόσο παράξενο…
Στην εποχή που είναι must να υπηρετείς τον «θόρυβο» – πάσης θέσεως και φύσεως – για να μπεις στον «χάρτη», την ώρα που τα social media «γεννούν» κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου μικρούς «θεούς», θρεμμένους με έπαρση και μεγαλομανία, σίγουρα ξαφνιάζεσαι όταν συναντάς ανθρώπους που έχουν πατήσει το silent mode και μεγαλουργούν στη σιωπή.
Ταλαντούχος και διεισδυτικός, φτάνει στο «μεδούλι» του ρόλου με ακρίβεια και βάθος, ενώ χαμογελά με συστολή μπροστά στην επιτυχία. Μυαλό πρακτικό, σπούδασε Πληροφορική στα πρώτα χρόνια της νιότης, αλλά η Μούσα, που ξέρει να ξετρυπώνει τα παιδιά της, δεν άργησε να τον οδηγήσει στη φιλόστοργη αγκαλιά της.
Επτά χρόνια «μέστωνε» μέσα του η σκέψη και μια όμορφη πρωία επέτρεψε στον εαυτό του να… ρισκάρει – αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του «οφείλουμε να δίνουμε την ευκαιρία στο όνειρο».
Fast forward στο σήμερα, το ρίσκο τού βγήκε σε καλό και μετά από μακρά σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο θέατρο και ρόλους στους οποίους ξεχώρισε την τηλεόραση (σ.σ. βλέπε Σέρρες, Παράδεισο των Κυριών), φέτος μάς ξανασυστήθηκε ως «Γεράσιμος» στον Άγιο Έρωτα.
Ο Γεράσιμος ζει σε μία δυσβάσταχτη «φυλακή», εγκλωβισμένος σε έναν γάμο από ανάγκη με την Καλλιόπη και ερωτευμένος συνάμα με μία άλλη γυναίκα… Και ποια γυναίκα; Την κόρη (σ.σ. Τζένη Καζάκου) της Καλλιόπης (σ.σ. Χριστίνα Μαξούρη).
Την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, το μέλλον του Γεράσιμου προδιαγράφεται εξαιρετικά αβέβαιο… Η Καλλιόπη ανακάλυψε τον παράνομο δεσμό και το μόνο λαχταρά πια στην άχαρη ζωή της είναι η δίψα για εκδίκηση…
Άραγε, ο Γεράσιμος θα καταφέρει να ξεφύγει από τη μανίας της Καλλιόπης, θα έχει μια ευκαιρία να ζήσει τον έρωτά του με τη Δώρα, ή ο επίλογος που θα γραφτεί θα είναι τραγικός;

Από τον Σωτήρη Γιαμαλή από τον Παράδεισο των Κυριών, στον Γεράσιμο του Άγιου Έρωτα. Πώς σου φαίνεται η μετάβαση αυτή;
Ευτυχώς για τους ηθοποιούς, τους δίνεται η δυνατότητα να υποδυθούν πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες. Είναι από τα πιο ελκυστικά στοιχεία της δουλειάς μας, που σε εκπλήσσουν συνεχώς: πάντα βρίσκεις κοινές συνιστώσες. Έτσι κι εδώ, χάρηκα ιδιαίτερα όταν μου προτάθηκε κάτι τόσο διαφορετικό από τον ρόλο μου στον «Παράδεισο των Κυριών».
Πες μου πώς σου έγινε η πρόταση και τι ήταν αυτό που σε έκανε να δεχτείς.
Μέσω του Alpha. Διαβάζοντας το σενάριο κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν χαρακτήρα με πυκνή εξέλιξη, με ιντρίγκαρε αυτό.
Ο Γεράσιμος είναι ένας άνθρωπος που έχει μπλεχτεί σε ένα πολύ… ιδιαίτερο ερωτικό τρίγωνο. Παντρεμένος με τη μάνα, ερωτευμένος με την κόρη. Καλά πήγε αυτό… Και τώρα;
Δεν αισθάνεται καλά με αυτό, υποφέρει μέσα στον έρωτά του, αναζητεί λύση, αλλά δεν είναι εύκολο να αφήσει κανείς δουλειά και σπίτι, όταν προέρχεται από πιο εργατική τάξη, χωρίς περιουσία ή στήριξη.
Θα πάρει την απόφαση να το σκάσει με τη Δώρα από το κτήμα;
Θέλει, για αυτόν και για εκείνη, να βρει τον κατάλληλο τρόπο και χρόνο. Ίσως, όμως, μερικά πράγματα είναι καλύτερο να τα κάνει κανείς πριν να είναι έτοιμος…
Τι ρόλο έχει ο έρωτας στη δική σου ζωή; Θα μπορούσες να τα αφήσεις όλα πίσω μόνο και μόνο για να ζήσεις έναν μεγάλο έρωτα αδιαφορώντας για τις συνέπειες;
Ας είμαι ειλικρινής. Όχι, δεν θα μπορούσα, αλλά γιατί ένας μεγάλος έρωτας να σημαίνει ότι «αφήσεις όλα πίσω»;
Έχεις αφήσει ένα τόσο δα υπονοούμενο ότι κάτι κακό θα γίνει στον Γεράσιμο. Τι μπορείς να μας αποκαλύψεις;
Όταν ρισκάρει κανείς, πρέπει να είναι διατεθειμένος να χάσει, με αξιοπρέπεια… και νομίζω ο Γεράσιμος στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.
Πώς είναι η συνεργασία σου με τους συμπρωταγωνιστές σας στη σειρά;
Η συνεργασία είναι όχι μόνο άψογη, αλλά και διασκεδαστική, κάτι που σε κάποιες περιπτώσεις πίεσης χρόνου γυρισμάτων αποδεικνύεται απαραίτητη!

Και τώρα… πάμε λίγο να μου εξηγήσεις πώς από Πληροφορικάριος αποφάσισες να στραφείς στην Τέχνη; Από φοιτητής Πληροφορικής, μπήκες στο Θέατρο Τέχνης, έφυγες όμως, πήγες Αγγλία, συνέχισες τις σπουδές σου και… κάπου έγινε το «κλικ» – ευτυχώς για εμάς – και αποφάσισες να αφιερωθείς στην υποκριτική.
Εν συντομία, μου πήρε 7 χρόνια να το πάρω απόφαση, συνειδητά και να ρισκάρω… γιατί περί ρίσκου πρόκειται… Οφείλουμε να δίνουμε την ευκαιρία στο όνειρο, την ευκαιρία στον εαυτό μας να αλλάξει, αλλά κανείς δεν εγγυάται κάτι… Ο πρώτος σπόρος έπεσε πριν ακόμα μπω στην Δραματική σχολή, σε εργαστήριο θεατρικής ομάδας. Πληροφορική και Υποκριτική, ή Τέχνη γενικότερα, ακούγονται εκ διαμέτρου αντίθετα και είναι… αλλά επέτρεψα στον εαυτό μου την αλλαγή, χωρίς να αποκλείω κάποιες πλευρές μου.
Προτιμάς τη ζωή στην Αγγλία ή τη ζωή εδώ; Πού μπορεί να ζήσει καλύτερα κανείς – λαμβάνοντας όλες τις συνθήκες υπόψιν – με βάση την εμπειρία σου;
Όποιος έχει ζήσει σε Ευρωπαϊκή χώρα του Βορρά, που το εύχομαι στον καθένα έστω και για λίγο, μπορεί να αντιληφθεί την μεγάλη διαφορά στις ανέσεις της καθημερινότητας εκεί, αλλά και δυσκολιών στην κοινωνικοποίηση από την άλλη πλευρά. Προσωπικά, λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψιν την εμπειρία μου, επέλεξα να επιστρέψω, χωρίς όμως να αποκλείω κάτι για το μέλλον.
Η αβεβαιότητα και οι περιορισμένες οικονομικές απολαβές του επαγγέλματος υπήρξαν σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό σου; Και σε ποιανού το μυαλό δεν θα πέρναγαν;
Προσωπικά, είμαι τυχερός γιατί είχα ένα σπίτι να μείνω και ακόμα πιο τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία της τηλεόρασης. Ακόμα όμως κι αν υπάρχει μια οικονομική βοήθεια από αλλού, η οικονομική ανεξαρτησία, όσο είναι δυνατόν με τις δεδομένες συνθήκες, δεν είναι σημαντική για την ατομική μας ελευθερία;

Ο ηθοποιός στην Ελλάδα εξακολουθεί να πασχίζει για τα προς το ζην. Σε άλλη σου δήλωση θυμάμαι να λες ότι από οικονομικής πλευράς, το επάγγελμα του ηθοποιού έχει χάσει ακόμα περισσότερο την αξία της εργασίας και σίγουρα πολλά παιδιά το σκέφτονται δυο και τρεις φορές για να ακολουθήσουν το όνειρό τους στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Τι θα τους έλεγες;
Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά καθένας βρίσκει τον δικό του δρόμο σε αυτό, ακολουθώντας κυρίως το ένστικτο. Και καθώς αλλάζουμε, αλλάζουν και οι επιλογές μας. Μια δασκάλα μου έλεγε: «Η υποκριτική δεν είναι 100αρι, είναι μαραθώνιος».
Οι γονείς σου σε στήριξαν στο δικό σου τόλμημα;
Νομίζω είναι αστείο που ανησυχούν και περηφανεύονται ταυτόχρονα! Με στήριξαν, με τον τρόπο τους.
Με μια ματιά στο βιογραφικό σου βλέπουμε ότι η παρουσία σου στο θέατρο είναι κάτι παραπάνω από πλούσια ενώ στην τηλεόραση σε πρωτογνωρίσαμε το 2020 στις Άγριες Μέλισσες. Προτιμάς το σανίδι συγκριτικά; Πολλοί είναι οι ηθοποιοί που πιστεύουν βαθιά ότι η αληθινή πρόκληση είναι στη σκηνή.
Στο θέατρο, σε σύγκριση με την τηλεόραση – ειδικά σε καθημερινές σειρές – δίνεται ο χρόνος της πρόβας, της δοκιμής, του ‘λάθους’. Μέσα από την δοκιμή ο ηθοποιός ανιχνεύει τις άγνωστες περιοχές και έτσι πορεύεται παρακάτω στην τέχνη του. Η πρόκληση της ανταπόκρισης στο ‘εδώ και τώρα’ της θεατρικής σκηνής είναι ένας ακόμα λόγος, για μένα.
Ποιος είναι ο πιο απαιτητικός ρόλος που έχεις παίξει στα τόσα χρόνια της πορείας σου και θέλω να μου πεις αν υπάρχει κάποιος ρόλος «απωθημένο» που θα ευελπιστείς στο μέλλον να πέσει στα χέρια σου.
Κάθε ρόλος έχει τις παγίδες του, οπότε δεν θα απαντούσα για κάποιον συγκεκριμένα. Για εμένα πάντως, πιο σημαντική είναι η ομάδα συνεργατών και ο τρόπος δημιουργίας, όχι ο ρόλος. 15. Έχεις κάποιον καλλιτέχνη ως πρότυπο από τα δεκάδες «ιερά τέρατα» που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο; Πρότυπο όχι, γιατί κάθε ηθοποιός δουλεύει με τα δικά του, πολύ προσωπικά υλικά. Έμπνευση όμως παίρνω από πολλούς: Μ. Κατράκης – μόνο σε κινηματογράφο – δυστυχώς, Μάνια Παπαδημητρίου, ο πρόσφατα εκλιπών Δ. Ήμελλος κ.ά.

Βλέπω μέσα από την παρουσία σου σε εκπομπές και συνεντεύξεις έναν άνθρωπο που κατέχει ένα μεστό κριτικό σχόλιο για το κοινωνικό γίγνεσθαι – και με συγχωρείς καθότι χιλιοειπωμένη η συγκεκριμένη ερώτηση – αλλά θα σε πάω στο γκέι φιλί στις Σέρρες. Γιατί πιστεύεις μας είναι τόσο δύσκολο σαν κοινωνία να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα; Να αγκαλιάσουμε τον διπλανό μας με αγάπη και όχι με τοξικότητα και μίσος;
Όλοι διαφορετικοί είμαστε, οπότε μάλλον εννοείς τη μοναδικότητα; Όλοι τείνουμε να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους, με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την οικογενειακή, την οικονομική κατάσταση… μάλλον για να αισθανόμαστε ασφαλείς απέναντι στο άγνωστο. Γιατί ζούμε και σε μια φοβική εποχή…
Υπήρξαν εκδηλώσεις μίσους στο δικό σου inbox την επόμενη ημέρα από την προβολή του επεισοδίου; Πώς απαντάς σε hate comments;
Όχι, καμία ευτυχώς.
Με τι χαλαρώνεις όταν έχεις ελεύθερο χρόνο;
Κυρίως εκδρομές εκτός πόλης, αγαπώ ιδιαίτερα την ορειβασία. Όταν ο χρόνος δεν επαρκεί για εκδρομές, περνάω χρόνο με φίλους, με αφορμή ένα σινεμά, θέατρο ή απλά βόλτα.
Το ποδήλατο είναι ακόμη αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς σου;
Ως μέσο καθημερινής μετακίνησης φυσικά…μέχρι πριν 10 μέρες που μου του έκλεψαν!
Με ποια ευχή να σε αποχαιρετήσω;
Να χαίρομαι τα μικρά και τα μεγάλα της ζωής…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ