Η κυρία Σοφία είναι η μοναδική Ελληνίδα κολυμβήτρια μακρινών αποστάσεων που κολύμπησε Ραφήνα -Κάρυστο σε 15 ώρες και έχει στο ενεργητικό της δεκάδες κύπελλα, μετάλλια από διεθνείς διοργανώσεις.
Είναι η πρώτη Ελληνίδα που διέσχισε δύο χρονιές το στενό της Μάγχης. Όσο της επιτρέπουν οι υποχρεώσεις της- ζει σε ένα κτήμα στην Κάρυστο. Έχει τρία παιδιά. Μαθηματικοί και οι τρεις.
«Η θάλασσα μου άρεσε πολύ», μας λέει η κυρία Σοφία Ψιλόλιγνου. «Μικρή, 15 ετών ο πατέρας με έγραψε στον Ολυμπιακό. Στα 17 ήμουν πρωταθλήτρια Ελλάδας και Βαλκανιονίκης. Μετά άρχισαν οι σπουδές, Ανωτατη Εμπορική. Μετά ήρθαν οι δύο κόρες και μετά ερωτεύτηκα τις μακρινές αποστάσεις. Το στενό της Μάγχης, το Γιβραλτάρ, το πέρασμα Μεθώνη-Κορώνη, το Σκωτία-Ιρλανδία, το Ραφήνα-Κάρυστος, τον Βόσπορο, πολλά. Πολλά. Είναι πράγματι τόσα πολλά. Όταν γέννησα τον γιο μου το 2000, στιγμιαία σκέφτηκα πάνε οι διαδρομές. Στιγμιαία. Είμαι πολύ μάνα εγώ».
Ποια είναι η σχέση σας με τη θάλασσα; Αγάπη; Σεβασμός; Φόβος;
Τη θάλασσα την αγαπώ την σέβομαι και τη φοβάμαι. Όταν ξεκινώ ένα διάπλου αυτό που παρατηρώ είναι πως η θάλασσα δεν είναι ποτέ η ίδια. Ποτέ. Έχει πολύ δύναμη μέσα της και εσύ πρέπει να την καταλάβεις, να ξέρεις μέχρι που θα πας. Πότε τσαμπουκάς στη θάλασσα. Μέχρι εκεί που φτάνει το ποδάρι. Μια φορά τη μίσησα όμως. Τότε με το τσουνάμι. Είπα «η θάλασσα που διαβαίνω να κάνει τόσο κακό;»
Νομίζω είστε η πρώτη Ελληνίδα που περάσατε την Μάγχη;
Ναι και μάλιστα 2 χρονιές. Το 2002 και το 2003. Ενθουσιάστηκα με τη διαδρομή. Την πρώτη φορά το έκανα 10 ώρες την δεύτερη 13 λόγω της παλίρροιας. Σημασία έχει να τερματίσεις. Να πετύχεις τον στόχο. Μετά έκανα 23 ώρες Καλαμάτα- Κορώνη- Μεθώνη διπλό διάπλου. Μετά Γιβραλτάρ. Μετά Χαλκιδική, πολλά πολλά…. Και βέβαια Ραφήνα-Κάρυστο.
Ποια είναι η πιο όμορφη θάλασσα που κολυμπήσατε;
Α, οι ελληνικές θάλασσες. Καλαμάτα-Κορώνη, ανατέλλει ο ήλιος μέσα από τη θάλασσα ανεβαίνει κόκκινος ψηλά και μέσα από το βυθό πετάγονται ουράνια τόξα. Η ευλογημένη στιγμή του μοναχικού κολυμβητή. Λες «Θεέ μου εδώ να τελείωνε η ζωή μου θα ‘μουν ευτυχής». Και πλήρης….. Να ξέρετε αυτή η ιστορία με το κολύμπι είναι η ψυχική μου ισορροπία. Η επαφή με τη φύση που τόσο έχουμε ανάγκη κάτι βαθιά εσωτερικό….
Θα σας ρωτούσα σε τόσες ώρες μοναξιάς τι σκέφτεται ένας άνθρωπος που κολυμπά.
Εγώ καμία φορά τραγουδώ αλλά με αποπροσανατολίζει. Πότε οι σκέψεις δεν είναι ίδιες. Κάποιες μακρινές διαδρομές με βοήθησαν να πάρω σημαντικές αποφάσεις της ζωής μου, άλλοτε πάλι τίποτα το απόλυτο κενό, άλλοτε η σκέψη στα παιδιά μου. Ανάλογα. Είσαι εσύ και ο εαυτός σου για ένα σκοπό. Η απόλυτη ψυχοθεραπεία…
Εχετε αντιμετωπίσει κάτι δύσκολο μέσα στο νερό;
Για ένα περίεργο λόγο έχω άγνοια κινδύνου. Αλλά από τη βάρκα μου είπαν πως ναι, κάτι χελώνες, ένα κήτος, πέρασαν δίπλα μου. Πάντως δεν είδα Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες….
Έχετε πει ποτέ από την κούραση ουφ να τερματίσω; Πώς αντιδρά το σώμα τόσες ώρες στο νερό;
Ου, το λέω συνέχεια. Ειδικά μετά τις 3 ώρες που είναι το κομβικό σημείο αντοχής. Αρχίζουν και πονάνε οι ώμοι, ο σβέρκος, αποφορτίζονται οι μπαταρίες. Και όταν δεν αντέχω λέω ο στόχος είναι ο τερματισμός. Να πάρω το κύπελλό μου. Και το παίρνω. Και το φιλάω….
Τα παιδιά σας, η Νικόλ, η Διονύσια και ο Αλέξης είναι μαθηματικοί. Η Νικόλ δουλεύει στο Βέλγιο, η Διονύσια στο πτυχίο και ο 20χρονος Αλέξης φοιτητής στη Πάτρα. Πώς τα πάνε με τη θάλασσα;
Κολυμπούν μαζί μου. Σε μικρές διαδρομές. 5χλμ ας πούμε, τώρα πια μου ρίχνουν στα αυτιά. Νομίζω η μεσαία θα κάνει κάποια διαδρομή…
Ακούν τη κουβέντα και φέρνουν 2 μεγάλα καλάθια με πέτρες ενθύμια από παντού. Ε, να μη ζητήσω μια;
Πώς έγινε η διαδρομή Ραφήνας-Καρύστου;
Σχεδόν με ιδιωτική πρωτοβουλία. Με πολλά όχι και ενδοιασμούς στην αρχή αλλά μετά ίσως είδαν ότι μιλάω σοβαρά, το ήθελα στη μνήμη του πατέρα μου, όλα καλά. 42 χλμ σε 13 ώρες. Η υποδοχή ήταν τόσο συγκινητική στην Κάρυστο, εγώ στα όρια λιποθυμίας, ο κόσμος με χειροκροτούσε. Ξέρετε, το σώμα για να επανέλθει θέλει καιρό. Τις 3 πρώτες μέρες έχεις σπασμούς, κράμπες, πετάγεσαι από σοκ. Η αποθεραπεία είναι να συνεχίσεις να κολυμπάς. Σιγά σιγά….
Όταν συνεχίσετε ποια είναι μια διαδρομή που ονειρεύεστε;
Σκωτία-Ιρλανδία. Κρύα νερά 12 με 13 βαθμούς. Ένας φίλος έκανε δύο προσπάθειες. Την πρώτη δεν τα κατάφερε, τη δεύτερη όλα πήγαν καλά. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος αυτής της ιστορίας. Η πειθαρχία που αποκτάς και η εσωτερική δύναμη να νικάς τις αδυναμίες σου. Νιώθω ευλογημένη. Έχω τρία παιδιά- τέσσερα θα είχα αλλά πέθανε ενός έτους, το δεύτερο παιδί μου. Έκανα μια ζηλευτή καριέρα στη ΔΕΗ και ακολούθησα το πάθος μου….
Φεύγοντας μου δίνει αμύγδαλα από το κτήμα της. Τη ρωτάω αν ο Καββαδίας είναι ο αγαπημένος της ποιητής και μου απαντά «όχι, ο Καβάφης». Τα παιδιά της με βοηθούν ως το σπίτι, 200 μέτρα μακριά και με καλούν σε αγώνα 5 χλμ στη θάλασσα. Μαθηματικοί χωρίς… έλεος!
Κυρία Σοφία Ψιλόλιγνου, σας ευχαριστώ.
