Το αλφαβητάρι της ζωής της ξεδίπλωσε η Μαρία Μπεκατώρου στο περιοδικό ΟΚ! και τον Αστέρη Κασιμάτη, μιλώντας για τη ζωή και την καριέρα της.
«Τον όρο “βασίλισσα” στην τηλεόραση δεν τον καταλαβαίνω. Πιστεύω ότι υπάρχουν σπουδαίοι παρουσιαστές και παρουσιάστριες και κάποιοι ξεχωρίζουν. Μπορεί κάποιες να αισθάνονται “βασίλισσες”. Καλό είναι αυτό για εκείνες, γιατί σημαίνει ότι έχουν έντονη αυτοπεποίθηση. Αλλά έτσι όπως το βλέπω εγώ, όχι, δεν υπάρχουν βασίλισσες. Πολλές φορές αυτούς τους τίτλους τους δίνουν και οι δημοσιογράφοι. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν με βρίσκει πολύ σύμφωνη. Εννοείται ότι δεν αισθάνθηκα ποτέ βασίλισσα. Νιώθω όμως ότι τα τελευταία χρόνια δέχομαι πολλά κύματα αγάπης. Το εισπράττω στον υπέρτατο βαθμό και αυτό με κάνει και πετάω στα σύννεφα».
«Η ηλικία είναι ένας αριθμός. Δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτό που λένε ότι ζορίζεσαι στα 50. Νιώθω
πάρα πολύ καλά με μένα και προσπαθώ να δείχνω καλά. Τον Φεβρουάριο θα γίνω 51. Αγαπάω τη ζωή και θέλω να έχω υγεία και ενέργεια γιατί θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα. Όντως τα χρόνια περνάνε, μεγαλώνουμε και συνειδητοποιώ ότι έφτασα εδώ που έφτασα, αλλά σκέφτομαι: “Έχω κάνει ωραία ζωή, έχω γύρω μου ωραίους ανθρώπους, κάνω τέλεια δουλειά, τη λατρεύω, ζω για αυτήν!”».
«Μια πολύ μεγάλη περίοδο δεν έλεγα σχεδόν ποτέ “όχι”. Ένιωθα, από ανασφάλεια, ότι αυτό με κάνει αρεστή στους άλλους. Όταν άρχισα να πατάω λίγο πιο γερά στα πόδια μου, κατάλαβα ότι το να μη λες ποτέ “όχι” εκλαμβάνεται από τους άλλους ως αδυναμία και όχι ως ένδειξη καλής ψυχής. Εδώ και κάποια χρόνια πια λέω “όχι” συνειδητά και λέω και “ναι” συνειδητά. Φυσικά και ένιωσα να με
εκμεταλλεύονται άπειρες φορές. Από τη ζωή μου γενικά δεν βγάζω εύκολα ανθρώπους. Είμαι πολύ συνειδητοποιημένη με ποιους θέλω να είμαι. Αλλά έχουν υπάρξει περιπτώσεις που έχω βγάλει ανθρώπους από τη ζωή μου όταν ένιωσα ότι δεν ήταν αυτοί που νόμιζα».
Η σχέση της με την Υβόννη Μπόσνιακ και τον Αντώνη Ρέμο
«Πολλές φορές θα κλάψω σε γάμους, όπως έχει συμβεί στους γάμους των κολλητών μου φίλων. Έκλαψα όταν πάντρεψα τον Αντώνη με την Υβόννη. Είχα άγχος να τα κάνω όλα σωστά. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το μυστήριο, θυμάμαι, κοιταχτήκαμε με την Υβόννη και ήμασταν συγκινημένες. Αλλά και μετά,σ το γαμήλιο τραπέζι, έκλαψα. Πιστεύω ότι στον γάμο, όταν υπάρχει αγάπη και αφοσίωση και δεν έχουν προκύψει σοβαρά προβλήματα, τα πάντα ξεπερνιούνται» .
«Η Υβόννη (σ.σ. Μπόσνιακ) είναι ο άγγελός μου. Στη σχέση μας δεν υπάρχει μισό ψεγάδι. Είναι η απόλυτη σχέση. Ποτέ δεν τσακωθήκαμε, ούτε γκρινιάξαμε. Όχι ότι αυτά είναι κακό να υπάρχουν σε μια σχέση. Οι σχέσεις καλό είναι να γεννιούνται, να ξαναγεννιούνται και να δυναμώνουν. Απλά εμάς είναι έτσι. Η Υβόννη είναι πάντα εκεί και με περιμένει, όπως κι εγώ εκείνη. Απλά εγώ δεν είμαι πάρα πολύ καλή φίλη, όπως είναι η Υβόννη, στο να ακούω τα δύσκολα. Δηλαδή, όταν συμβαίνει κάτι μου τηλεφωνεί και μου λέει: “Άκουσε, αγάπη μου, θα σου πω κάτι, δεν είναι να ανησυχείς και πάρα πολύ”. Δηλαδή πρώτα το έχει ζήσει, μετριάζει το δικό της συναίσθημα, γιατί μπορεί κι εκείνη να είναι τρομαγμένη, και μου το λέει μετά. Φοβάται μην πάθω κάτι. Πρέπει να ακούω τις δύσκολες ιστορίες, αλλά επηρεάζομαι. Στην αρχή χάνω την ψυχραιμία μου. Μετά είμαι η καλύτερη να συμπαρασταθώ. Με τον Αντώνη και την Υβόννη είμαστε πια οικογένεια. Η κόρη τους, η Ελένη, είναι για μένα το παιδί που
δεν έχω. Την αγαπάω, τη λαχταράω. Νομίζω ότι όταν η Υβόννη με διάλεξε για νονά της Ελένης ήξερε ότι θα είμαι για πάντα εκεί για το παιδί. Και θα είμαι. Θα της δείχνω πάντα την τεράστια αγάπη μου, το ξέρει και το νιώθει. Όταν είμαστε μαζί, ο χρόνος μας είναι δημιουργικός και παραγωγικός. Τώρα που μεγαλώνει, θα γίνει 10 χρόνων τον Φεβρουάριο, συζητάμε παραπάνω. Πηγαίνουμε και για ψώνια οι δυο μας, που πιο παλιά δεν το κάναμε».
