Στο Βασίλη Θανόπουλο και το περιοδικό Antivirus παραχώρησε συνέντευξη η Μαρίνα Σάττι και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις παρεμβατικές συμπεριφορές των δημοσιογράφων αλλά τον τρόπο που έχει επιλέξει να βρίσκεται μέσα σε αυτό που λέμε «ελληνική σόουμπιζ».
Πριν από λίγο καιρό –και θα ήθελα να ξεκινήσουμε με αυτό– έκανες μια ανάρτηση στην οποία, με αφορμή ένα «πέσιμο» που σου έκαναν δημοσιογράφοι στο αεροδρόμιο, αναφέρθηκες σε μια «βάρβαρη παραβίαση» αλλά και σε μια «μορφή βίας». Επειδή νιώθω ότι στη δημοσιογραφία κάπως σαν να έχουμε κανονικοποιήσει τέτοιες συμπεριφορές, θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο γι΄αυτό.
Ειλικρινά, είναι τιμή μου να υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για αυτό που κάνω και που θέλουν να μάθουν για μένα. Όπως κατανοώ και αναγνωρίζω και τη δουλειά όλων αυτών των ανθρώπων που ξεκινούν από την Αθήνα και έρχονται μέχρι το αεροδρόμιο στα Σπάτα, μόνο για να πάρουν κάποιες δηλώσεις. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλο αυτό. Απλώς, έχουν τύχει αρκετά περιστατικά στα οποία έχω εκλάβει ότι δεν βρίσκονται εκεί για να πάρουν κάποια απάντηση, αλλά για να βγει κάποιος τίτλος. Και εκεί είναι που νιώθω ότι ξεπερνιούνται τα όρια. Όπως είπα και πρόσφατα, στο παρελθόν είχαν καλέσει στο τηλέφωνο τη μητέρα μου – η οποία δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο – και είχαν παίξει τη φωνή της ηχογραφημένη στον αέρα, χωρίς εκείνη να ξέρει. Έχουν δείξει εικόνες με την ανήλικη αδερφή μου στην τηλεόραση συνοδευόμενες από εικασίες και σχολιασμούς που ο καθένας μπορεί να μεταφέρει στο σχολείο της ή στην ίδια.
Μαρίνα Σάττι: «Η εικόνα που είχα για μένα ήταν μια φυλακή που έπρεπε να σπάσω»
Κάποια στιγμή, κάποιος είχε τραβήξει κρυφά πλάνα από το γύρισμα ενός βίντεο κλιπ που ετοιμάζαμε – για το οποίο είχαμε δουλέψει πολύ- και όταν το αντιληφθήκαμε τον παρακαλέσαμε να μην τα δημοσιεύσει. Τελικά συμφώνησε αλλά υπό την προϋπόθεση να του δώσω συνέντευξη στην κάμερα. Ή, μια άλλη φορά, μετά από συναυλία που χαιρετούσα τον κόσμο, με πλησιάζει μια κοπέλα και μου ζητά να βγούμε μαζί μια φωτογραφία. Και τη στιγμή που ανοίγει την κάμερα του κινητού, αρχίζει και μου κάνει ένα σωρό ερωτήσεις. Συνειδητοποίησα πως ήταν δημοσιογράφος μιας εκπομπής και βιντεοσκοπούσε τη συνάντησή μας. Μου έχουν τύχει κι άλλα. Όλα αυτά είναι παρεμβατικά, βεβαίως. Πρόσφατα, κάποιος είπε ότι «η Σάττι δυσκολεύεται να ενταχθεί στην ελληνική σόουμπιζ». Ξέρεις κάτι; Πουθενά δε θέλω να ενταχθώ. Ίσως μόνο στον δικό μου χώρο. Ο οποίος συνεχώς αναδιαμορφώνεται – όπως και εγώ.
Θέλω να μείνουμε λίγο και σε αυτό το «πουθενά δε θέλω να ενταχθώ» που είπες πριν.
Είναι κάτι που το έχω εκφράσει και στο παρελθόν. Πάντα δυσκολευόμουν να ενταχθώ και να «χωρέσω». Όχι, επειδή δεν μου άρεσε τίποτα – το αντίθετο. Αλλά επειδή μου άρεσαν πολλά. Έβλεπα, ωστόσο, ότι τα πλαίσια που υπήρχαν εκεί έξω ήταν κάπως «στενά» ή δεν μου ταίριαζαν ακριβώς. Και νομίζω πως η αληθινή επιτυχία σήμερα – για μένα τουλάχιστον – είναι ότι, μετά από ένα μακρύ προσωπικό ταξίδι, έχω καταφέρει να παρουσιάσω τον εαυτό μου όσο πιο ειλικρινά μπορώ. Δημιουργώντας χώρο για εμένα και για την παρέα μου – φτιάχνοντας τον δικό μας χώρο. Όπως λέει και το ζάρι « I’m gonna do it my way». Αυτό το ταξίδι ελπίζω να μπορείς να το δεις και μέσα από τα τραγούδια μου.
Διαβάστε επίσης: Ετεοκλής Παύλου για Σάττι: «Δεν μπορείς να δαιμονοποιείς τα media και ταυτόχρονα να τα χρησιμοποιείς»
