Στο Madame Figaro και την Ελένη Καραγιάννη παραχώρησε συνέντευξη η Ναταλία Γερμανού και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην αναγνωρισιμότητα των γονιών της και κατά πόσο την επηρέασε.
Είχες ανέκαθεν το «σύνδρομο της καλής μαθήτριας»;
Εννοείται! Και της καλής μαθήτριας και της καλής κόρης και του καλού παιδιού γενικά…
Φταίει το ότι, ακολουθώντας τα επαγγελματικά βήματα του πατέρα σου, ένιωθες ότι έπρεπε να του αποδείξεις κάτι;
Ο κόσμος θεωρεί ότι πρέπει να ήταν δύσκολο να είμαι κόρη του Φρέντυ Γερμανού, αλλά ήταν πολύ πιο δύσκολο να είμαι κόρη της Εριέττας Μαυρουδή. Οι απαιτήσεις που είχε η μητέρα μου από μένα και αυτά που προσδοκούσε εκείνη –και όχι ο πατέρας μου– είναι που με έχουν καταπιέσει περισσότερο στη ζωή μου. Στο μυαλό της μαμάς μου έπρεπε να είμαι τέλεια μαθήτρια, να μιλάω πέντε γλώσσες, να είμαι η καλύτερη στο μπαλέτο… Όλο αυτό με άγχωνε τόσο πολύ, που γύρω στα 18 έγινε η έκρηξη.
Πώς εκφράστηκε τότε η «επανάστασή» σου;
Με καλούσε για φαγητό η μαμά μου –εκείνη η υπέροχη γυναίκα που φορούσε μόνο Λουκία και άκουγε κλασική μουσική– κι εγώ εμφανιζόμουν με αρβύλες, αμπέχονο και τσάντα από το Μοναστηράκι μόνο και μόνο για να δω την έκφρασή της, να δω να καταρρέει ο κόσμος της μπροστά μου. Κάπως έτσι, ξεκίνησε η επανάσταση, η οποία κράτησε αρκετά χρόνια, μέχρι να ανακαλύψουμε τις ισορροπίες μας.
