Στο ΒΗΜΑ παραχώρησε συνέντευξη ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης με αφορμή τη θεατρική παράσταση, Ηρακλής Μαινόμενος, και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στο πώς θεωρεί την επιτυχία.
Πώς σας επηρεάζουν οι ρόλοι;
Απλά. Έρχεται το ανθρώπινο κομμάτι και λειτουργεί συνειδητά αν το κείμενο είναι τόσο σπουδαίο όσο το συγκεκριμένο, αν συνδεθεί σε κάποιες λέξεις-προτάσεις που με οδηγούν σε ένα βαθύτερο συναισθηματικό κομμάτι, καλό ή κακό. Η αναγνώριση όμως έρχεται από το ίδιο το κείμενο.
Οι ρόλοι κάθονται εκεί που είναι να καθίσουν και αφήνουν ένα κομμάτι γνώσης, κάτι για το επόμενο. Και μόνο η πρόβα, ο χρόνος που αναλώνεις, η διάθεση, η σωματικότητα, η κατανόηση, η φαιά ουσία, όλα, αν μην τι άλλο, σε εξελίσσουν.
Ο ρόλος σάς φόβισε;
Δεν με φοβίζει τίποτα. Γιατί αν δεν το καταφέρω, πάλι ένα μάθημα θα είναι. Δεν θα σταματήσει η Γη να κινείται ούτε οι άνθρωποι να πεθαίνουν. Σίγουρα υπήρξαν στιγμές, και θα υπάρξουν, που δεν θα καταφέρω κάποια πράγματα. Το σημαντικό για μένα είναι, όπως ο Ηρακλής, να βρίσκω τη δύναμη να προσπαθώ.
Όσο εξελίσσεστε, πόσο αλλάζετε;
Δεν έχω κάνει αυτό το λάθος: Είμαι το ίδιο παιδί με την ίδια ακριβώς σκέψη που είχα 16-17 ετών, στο θεατρικό εργαστήρι. Αλλαξαν χιλιάδες τρόποι επικοινωνίας, αναγνώρισης, κατανόησης, αλλά έχω ακριβώς την ίδια πρεμούρα. Αν αλλάξει κι αυτό, δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να κάνω ό,τι κάνω.
Πώς προσλαμβάνετε την επιτυχία;
Όταν πολλοί άνθρωποι θέλουν να συνεργαστούν μαζί σου. Υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός, βλέπεις ότι ο κόσμος αγαπάει τη δουλειά σου με έναν πιο ισχυρό και ουσιαστικό τρόπο, το καταλαβαίνεις από τα συμφραζόμενα. Αλλά πραγματικά τι είναι επιτυχία δεν ξέρω να σου πω.
Εγώ θέλω κάθε μέρα, εκεί που πηγαίνω, να είμαι πολύ χαρούμενος. Για μένα αυτό είναι επιτυχία. Να είμαι χαρούμενος, να αγαπάω το μέρος που θα πάω να συναντηθώ με τους ανθρώπους, στο σύμπαν που έχουμε φτιάξει. Να είμαι παρών. Όχι δέσμιος μιας αποτυχίας ή μιας επιτυχίας, αλλά της προσπάθειας.
Διαβάστε επίσης
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Δύσκολες ώρες για τον ηθοποιό – «Δεν μπορώ να το πιστέψω…»
