Tα τελευταία πέντε χρόνια, η ΕΡΤ όχι μόνο μπήκε με αξιώσεις στη μυθοπλαστική παραγωγή, αλλά καθιέρωσε ένα νέο τηλεοπτικό μοντέλο που αξίζει προσοχής καθώς εδραιώνεται πάνω σε πυλώνες που δεν επικεντρώνονται στα νούμερα αλλά στην Τέχνη, αυτή καθ΄αυτή.
Η μυθοπλασία της ΕΡΤ είναι πολυσυλλεκτική, τολμηρή, ποιοτική – και κυρίως, ξέρει να μιλά στο κοινό της.
Από το 2020 μέχρι σήμερα, είδαμε ένα πλήθος σειρών που ξεχώρισαν είτε για το σενάριο και τη σκηνοθεσία τους, είτε για τις ερμηνείες και τη θεματολογία τους.
Η αρχή έγινε με το «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», καθώς και την οικογενειακή νοσταλγική κωμωδία «Τα καλύτερά μας χρόνια», δύο σειρές που συστήθηκαν με επιτυχία στο ευρύ κοινό. Η «Τούρτα της μαμάς», το «Ζακέτα να πάρεις» και το «Σε ξένα χέρια» ήρθαν να προσθέσουν μια νότα χιούμορ, με σύγχρονη αισθητική και δυνατό καστ.
Σταδιακά, η ΕΡΤ άρχισε να χτίζει το πιο φιλόδοξο και απαιτητικό της κομμάτι: τις σειρές εποχής και τις δραματικές ανθολογίες. Η μεγάλη στροφή ήρθε με παραγωγές όπως το «Καρτ Ποστάλ» (βασισμένο στη Βικτόρια Χίσλοπ), το «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη», αλλά και τις διασκευές διηγημάτων κλασικών συγγραφέων όπως Βιζυηνός (Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου) και Παπαδιαμάντης (Βαρδιάνος στα Σπόρκα).
Το 2022 έφερε σειρά δυνατών παραγωγών: «Αγάπη Παράνομη», «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ», «Ο Όρκος», καθώς και την εμβληματική σειρά «Κάνε ότι κοιμάσαι», ένα ψυχολογικό δράμα με κοινωνικές προεκτάσεις και εξαιρετικές ερμηνείες. Το «Τα Νούμερα» του Φοίβου Δεληβοριά έδωσε έναν σουρεαλιστικό τόνο μουσικής κωμωδίας στην ΕΡΤ.
Η σεζόν 2022–2023 απογείωσε όμως και την ιστορική τηλεοπτική μυθοπλασία. «Το Βραχιόλι της Φωτιάς», «Μια νύχτα του Αυγούστου», «Φλόγα και Άνεμος» έδωσαν στην ΕΡΤ όχι μόνο υψηλές εντυπώσεις, αλλά και εξαιρετικές κριτικές, επιβεβαιώνοντας ότι η δημόσια τηλεόραση μπορεί να είναι σημείο αναφοράς για ποιοτική παραγωγή.
Εξίσου υψηλά τον πήχη έθεσαν και οι πρόσφατες προσθήκες στο «οπλοστάσιο» της δημόσιας τηλεόρασης, Η «Παραλία», η «Ηλέκτρα», ο «Τρίτος Όροφος», «Το Δίχτυ», «Μαμά στα Κρυφά». Ενώ το μέλλον φαντάζει ακόμα πιο φιλόδοξο με τις νέες παραγωγές που έχουν ήδη ανακοινωθεί: Από το «Ελευθέριος Βενιζέλος: Η ζωή ενός ηγέτη», τη «Μεγάλη Χίμαιρα», το «Αύριο», το «Παιδί», μέχρι το «Απαραίτητο Φως», το «Καλά θα πάει κι αυτό…» και το «Οι Θάλασσες μάς χώρισαν», οι σειρές αυτές συνδυάζουν πλοκή, καλλιτεχνική αξία και υψηλό production value.
Και ίσως το πιο σημαντικό: η ΕΡΤ δίνει χώρο. Σε νέους δημιουργούς, σε γυναίκες σεναριογράφους, σε καλλιτέχνες που έχουν φωνή και άποψη. Δεν μπαίνει στη λογική των αριθμών και των χορηγιών. Μπαίνει στη λογική της ψυχής, της Τέχνης υπό το πρίσμα της δημόσιας αποστολής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πώς φτιάχνεται ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα – Τι μετράει για το prime time
