Δε θες και πολλά-πολλά από μια ταινία σαν το Thunderbolts. Να γελάσεις λίγο, να δεις καμιά καλή κατραπακιά, να σε τραβήξει και το μάτι με τις στολές και τα εφέ – κι άμα έχει και κάνα μυστήριο, ακόμα καλύτερα. Ευτυχώς, η Marvel στο 36ο της κινηματογραφικό κεφάλαιο ξέρει τη δουλειά της….
Δεν ψάχνει να φτιάξει σαιξπηρικό δράμα, αλλά μια ταινία που βλέπεται ευχάριστα, με ροή και χημεία ανάμεσα στους ήρωες που στέκεται μια χαρά.
Η παρέα; Ποικιλόμορφη και λιγάκι… διαταραγμένη. Παλιοί γνώριμοι και νέες αφίξεις, όλοι τους με τα μυστικά τους και το στραβό τους παρελθόν.
Η Γελένα Μπέλοβα, ο Τζον Γουόκερ, η «αόρατη» Αντόνια, η Έιβα και ο Μπομπ Ρέινολντς – ο τελευταίος, φρέσκος και αμνησιακός, κουβαλά μια σκοτεινιά που μιλάει πιο βαθιά απ’ όσο φαντάζεσαι.
Μαζεύονται, λέει, για αποστολή που μοιάζει απλή, αλλά από τη Βαλεντίνα – ναι, αυτή με το βλέμμα του… ελέγχου – δεν περιμένεις τίποτα λιγότερο από μπαμπεσιά. Και μπαμ! όλα τινάζονται στον αέρα – κυριολεκτικά.
Ο σκηνοθέτης Τζέικ Σρέγιερ κρατά τη μπαγκέτα σφιχτά και χωρίς να το παίρνει πολύ στα σοβαρά, βάζει την ομάδα σε μια περιπέτεια που άλλοτε μοιάζει με β’ διαλογής Avengers κι άλλοτε θυμίζει καλοστημένη buddy movie. Το σενάριο δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα, αλλά χτίζει μια παρέα με δυναμική, με πειράγματα, συγκρούσεις, αλλά και στιγμές που – ξώφαλτσα έστω – αγγίζουν και κάτι πιο ουσιαστικό.
Το καλύτερο κομμάτι έρχεται στο τέλος…. Όχι, δε θα το χαλάσουμε. Να πούμε μόνο ότι υπάρχουν δύο σκηνές μετά τους τίτλους, όπως κάθε σωστή Marvelική τελετουργία απαιτεί.
Το Thunderbolts δεν κλέβει καρδιές με το βάθος του – ούτε το προσπαθεί. Αλλά πετυχαίνει εκεί που μετράει: έχει ρυθμό, έχει χαρακτήρες με «νεύρο», και μια κωμικο-δυναμική που δένει. Αν μη τι άλλο, είναι ένα ακόμα λιθαράκι σε ένα σύμπαν που, ακόμα και στα πιο «ατακτοσυντονισμένα» του, καταφέρνει να μας κρατάει θεατές.
Δεν θα γίνει η ταινία σημαία της Marvel, ούτε θα γράψουν οι όλοι «αριστούργημα». Μα ξέρεις τι; Καλά περάσαμε. Είχε το χαβαλέ της, είχε τη δράση της, είχε και μια ομάδα που όσο και να μην ταιριάζει στα χαρτιά, στο πανί δούλεψε.
Διαβάστε επίσης: Το φαινόμενο των ελληνικών σειρών της prime time: Γιατί κερδίζουν την καρδιά του τηλεοπτικού κοινού;
