«Το καλό πάντα νικά» λέει μια παροιμία και οκ, είναι σύνηθες να βλέπουμε ευτυχισμένα happy endings, ιδίως στις ελληνικές τηλεοπτικές σειρές, αλλά ο Θεός το ξέρει από ποια Σκύλλα και ποια Χάρυβδη πέρασαν οι αγαπημένοι μας ήρωες μέχρι να… λυτρωθούν!
Μεταξύ μας, όμως, οι villains της μικρής οθόνης ασκούσαν ανέκαθεν μία γοητεία επάνω μας. Γιατί; Γιατί κουβαλούσαν κάτι που οι «καλοί» δεν είχαν ποτέ… Τύπο και στιλ!
Και μιας που η ζωή δεν είναι άσπρο-μαύρο και οι ήρωες δεν φοράνε πάντα κάπα, πάμε να θυμηθούμε εκείνους τους χαρακτήρες που μας έκαναν κάποια στιγμή της ζωής μας να … μισο-ντρεπόμαστε που τους αγαπήσαμε!
Σωσώ Παπαδήμα – Είδωλο και κακία προσωποιημένη
Η κακιά της καρδιάς μας. Η γυναίκα που ορκίστηκε να εκδικηθεί τον Αλέκο και τελικά… εκδικήθηκε το μισό cast. Στρατηγός του κακού, θεά της ατάκας και βασίλισσα της φαρμακερής ειρωνείας!
Ρωξάνη Ντάνου Κουλουμπή – Η «δικτάτωρ» των φυλακών
Η πιο απολαυστική κρατικοδίαιτη villain που πέρασε ποτέ από φυλακή prime time ζώνης. Οι ατάκες της πιο αιχμηρές κι απ’ τα μαχαίρια της κουζίνας της Τασσώς Καββαδία.
Αννέτα Μπεζεντάκου – Κακιά «πεθερά» ξέραμε, κακιά… «κουνάδα» δεν είχαμε ματαδεί
Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη σε ρόλο που σε έκανε να θες να την αγκαλιάσεις και να της δώσεις και μια ελαφριά σφαλιάρα ταυτόχρονα. Η κακία της προερχόταν από… καλές προθέσεις. Απλώς ήταν τοξική, υπεροπτική και σνόμπ. Ε, οκ. Μόνο αυτά.
Μάνος Βόσκαρης – Ο εφιάλτης με τη στολή
Δεν είχε σατανικό γέλιο. Κι όμως, ο Μάνος Βόσκαρης στις Άγριες Μέλισσες ήταν ο πιο ψυχρός, ρεαλιστικός και αληθινά τρομακτικός villain που πέρασε από την ελληνική τηλεόραση.
Γιατί ήταν ο εφιάλτης που καραδοκεί στη… διπλανή πόρτα. Ένας «νόμιμος» εξουσιαστής, ένας φύλακας των σωφρονιστικών αρχών που θύμιζε περισσότερο δεσμοφύλακα της ψυχής με τα βασανιστήρια που έκανε στο Λενιώ.
Άρης Παυρινός – Το διεφθαρμένο σύστημα
Ήταν όλα. Ήταν το κράτος, το παρακράτος, το χρήμα, η εξουσία. Ήταν η σκιά πίσω από κάθε απόφαση, το στόμα που δεν μιλούσε αλλά διέταζε, ο εγκέφαλος πίσω από κάθε πτώμα που έπεφτε στο Παρά Πέντε.
Ο Άρης Παυρινός δεν ήταν απλώς ο κακός της ιστορίας. Ήταν η ενσάρκωση του αόρατου φόβου που διέπει κάθε κοινωνία: τι γίνεται όταν κάποιος έχει όλη τη δύναμη, κανέναν φραγμό και απόλυτη πίστη ότι… μπορεί να ξεφύγει;
Ξένια – Η… περούκα του κακού
Προσοχή! Δεν είναι cosplay, είναι βίωμα. Η Ξένια από τη Ζωή της Άλλης (Αθηνά Οικονομάκου) ήρθε, είδε, εξαπάτησε, και έδωσε στην ελληνική τηλεόραση έναν χαρακτήρα που δεν φοβόταν να αυτοκαταστραφεί θεαματικά.
Χαράλαμπος – Το θύμα που έγινε κακοποιητής
Ο Χαράλαμπος του Maestro δεν ήταν απλά κακός. Ήταν πραγματικότητα. Ο βίαιος, ο καταπιεστικός, ο εξουσιαστικός. Αυτός που υπάρχει δίπλα σου, αλλά επιλέγεις να μην κοιτάς. Και κάπου εκεί, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μάς έκανε να δούμε σε τι βάθη μπορεί να φτάσει ένα παιδικό τραύμα.
Συλβί – Όταν η γοητεία, «δαγκώνει»
Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια γυναίκα με βλέμμα που στάζει μέλι και λέξεις που στάζουν φαρμάκι; Η απάντηση είναι «πολύ». Η Σιλβή ήταν το βελούδινο γάντι που κρύβει τον λοστό. Και για αυτό, την αγαπήσαμε. Όπως μόνο οι καταστροφικές αγάπες μπορούν να αγαπηθούν.
Ευλογητός – Ο αρρωστημένος vigilante
Δεν τον είδες ποτέ. Κι όμως τον ένιωσες. Ένιωσες τη βαθιά ανατριχίλα που σου προκαλούσε κάθε φορά, μόλις εμφανιζόταν με την αποκρουστική του μάσκα! Ο Ευλογητός της Λάμψης μάς δίδαξε πως οι πιο επικίνδυνοι «καλοί» είναι αυτοί που νομίζουν ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους.
Και τελικά…
Τους αγαπήσαμε. Τους μισήσαμε. Και κάπου μέσα μας, τους καταλάβαμε κιόλας – μην σου πω και ταυτιστήκαμε κιόλας!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Severance: Ο λόγος για να ΜΗΝ δεις τη σειρά της Apple TV που «σκίζει»
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου και των φωτογραφιών χωρίς αναφορά στο Znews.gr με ενεργό link
