Το έκτο μέρος της σειράς Βλέπω το Θάνατό σου έρχεται να δώσει νέα πνοή σε ένα concept που, όσο και αν φαίνεται πως το έχεις «δει», πάντα βρίσκει τρόπο να σε κρατά σε εγρήγορση και στην άκρη της καρέκλας. Δεν πρόκειται για «επανεκκίνηση» ούτε για κανονικό sequel, αλλά για κάτι ενδιάμεσο που πατάει στο παλιό και ταυτόχρονα χτίζει κάτι νέο.
Η ιστορία δεν στηρίζεται σε υπερβολικά εφέ ή περίπλοκες ανατροπές για να σου τραβήξει την προσοχή. Αντίθετα, κινείται μέσα από το γνώριμο μοτίβο που χαρακτήρισε τη σειρά: ένα προαίσθημα, μια λεπτομέρεια που περνά απαρατήρητη και μια αλυσίδα από φαινομενικά τυχαία γεγονότα που οδηγούν σε μοιραίες καταλήξεις.
Η ουσία δεν είναι το «ποιος», αλλά το «πώς». Και εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον – να παρακολουθείς τα κομμάτια να μπαίνουν ένα-ένα στη θέση τους και να περιμένεις τη στιγμή που όλα θα καταρρεύσουν.
Το σασπένς ανεβαίνει σταδιακά, χωρίς φθηνά τρομάγματα, και η ταινία έχει αρκετή φαντασία στον τρόπο που σε μεταφέρει από σκηνή σε σκηνή. Δεν προσπαθεί να παρουσιαστεί ως κάτι μεγαλύτερο απ’ ό,τι είναι.
Το πιο σίγουρο είναι πως, όσο παρακολουθείς όλα αυτά τα παζλ να ενώνονται μπροστά σου, όταν βγεις από την αίθουσα θα κοιτάς γύρω σου αλλιώς και θα σκέφτεσαι δύο φορές κάθε σου βήμα… γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πού μπορεί να σου έρθει.
Και τώρα, κάτι σημαντικό για το φινάλε…
Εκεί που νομίζεις ότι έχεις πάρει μια ανάσα… όλα ανατρέπονται. Δεν πρόκειται να σας κάνω spoiler, αλλά το μόνο που μπορώ να πω είναι: μην χαλαρώσετε ούτε δευτερόλεπτο! Κι αν σας έχουν μείνει λίγα ποπ κορν, κρατήστε τα για τους τίτλους τέλους. Το εννοώ!
Πρωταγωνιστούν: Κέιτλιν Σάντα Χουάνα, Τέο Μπριόνες, Ρίτσαρντ Χάρμον, Όουεν Πάτρικ Τζόινερ, Ρία Κίλστεντ, Άννα Λορ, Μπρεκ Μπέισινγκερ και Τόνι Τοντ.
Σκηνοθεσία: Άνταμ Στάιν & Ζακ Λιπόβσκι
Σενάριο: Γκάι Μπιούζικ & Λόρι Έβανς Τέιλορ
Διαβάστε επίσης: Γιατί τα θερινά σινεμά μάς μαγεύουν κάθε χρόνο;
