Ένα τηλεοπτικό διαμάντι, το Milky Way, έκανε πρεμιέρα στην prime time του Mega, σε μια χρονική συγκυρία που η τηλεόραση διανύει ίσως τη χειρότερη περίοδό της αισθητικά.
Xωρίς να κουνά το δάχτυλο στην κοινωνία, η σειρά ήρθε να διδάξει, να προβληματίσει, να περάσει τα πιο όμορφα μηνύματα για τη διαφορετικότητα, τη ζωή και την αγάπη, για όλα εκείνα που η κοινωνία με βία κλειδώνει στο ντουλάπι, κρύβει κάτω από τα χαλί βίαια και δεν τολμά να ακουμπήσει.
Μια σειρά που δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγκριθεί με καμία άλλη.
Όλα μεταξύ τους αρμονικά δεμένα με υπέροχη σκηνοθεσία, μοναδική φωτογραφία, μουσικές που σε παρασύρουν σε μια ουτοπία, σε μια ζωή ιδανική, από αυτές που σε κάνουν στους εφιάλτες να χαμογελάς γλυκά.
Ακόμη και τα πιο δύσκολα πέρασαν στον τηλεθεατή όχι φλύαρα αλλά με ένα άγγιγμα, τρύπωσαν στις ψυχές μας το βράδυ της Πέμπτης.
Το μπράβο και το χειροκρότημα πάει σε όλους που το δημιούργησαν, το δέχτηκαν, το αγκάλιασαν και το πρότειναν στο τηλεοπτικό κοινό.
Ένα αριστούργημα που ήρθε σε μια περίοδο που η μυθοπλασία κινείται στην πεπατημένη, στους σίγουρους δρόμους που δεν θέλουν να αφήσουν κάποιο αποτύπωμα ή να προβληματίσουν το κοινό.
Το Milky Way δεν μπορεί να μπει στην κατηγορία με τις άλλες σειρές ακόμη και του ίδιου του καναλιού. Eίναι ένα τηλεοπτικό αριστούργημα με ψυχή.
Μετά το τέλος αυτού του πρώτου επεισοδίου, πίσω από τις κλειστές πόρτες ακόμη και οι πιο σκληροί δάκρυσαν, σκούπισαν γρήγορα τα δάκρυά τους, μετάνιωσαν για τα λόγια που είπαν, για τα σ’αγαπω που στέρησαν από τα παιδιά τους, τους φίλους τους, μετάνιωσαν που δεν μπόρεσαν να τους κοιτάξουν και να δουν τι θέλουν στη ζωή τους, μακριά από τα πρέπει μιας κοινωνίας που σήμερα φωτίστηκε.
