Μάλλον αισθανόμαστε όλοι σαν μαραθωνοδρόμοι που περάσαμε το 35ο χιλιόμετρο και πάμε για το τελευταίο ετάπ. Κάτι αντίστοιχο με το περιβόητο “βλέπουμε φως στο τούνελ”. Έχουμε μια αίσθηση ότι τελειώνουμε με κάποιον κουτσό, στραβό τρόπο, μιας και δεν ξέρουμε τι θα γίνει ακριβώς. Από ό,τι βλέπω, ενώ τα βήματα προς την έξοδο σηματοδοτούνται από κυβερνητικούς παράγοντες, πολλοί ζουν στον δικό τους κόσμο.
Πιστεύουν αυτό που θα ήθελαν και όχι αυτό που θα γίνει. Φαντάζονται κανονικές διακοπές, μπαρ για ποτά ή και beach party και άλλα ωραία πράγματα. Αν όχι τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και αν όχι τον Ιούλιο, τον Αύγουστο τουλάχιστον που ο χρόνος ή ο καυτός ήλιος θα σκοτώσουν τον ιό για φέτος. Εδώ πάει το “πού πας, ρε καψερέ Καραμήτρο”!
Έρχεται η έξοδος από την πολιορκία αλλά μην περιμένουμε και πολλά.
Λάου λάου, βήμα βήμα, βλέπουμε (τι γίνεται) και κάνουμε. Έξω θα βγεις καταρχήν αλλά ακόμη ποτό δεν θα πιεις, ας πούμε. Άλλη πίστα αυτό. Και αν πιεις μάλλον ψιλομπακούρικα θα το πιείς σε μισοάδεια μαγαζιά. Παρέες των 6 ή των 8 δύσκολα βλέπω άμεσα. Και βέβαια ούτε γεμάτα εστιατόρια ή μπαρ. Σαν διαδήλωση στο Ισραήλ θα είναι. Κάθε δύο μέτρα και άνθρωπος. Και άλλα χειρότερα αλλά ας μην τα λέω εγώ πριν τα πει ο Χαρδαλιάς, να πάρει αυτός τη γκαντεμιά.
Ας είμαστε αισιόδοξοι για αυτό το μαρτύριο της σταγόνας που θα ζήσουμε. Μέρα μέρα. Ώρα ώρα. Θα περιμένουμε κάθε μέρα το δελτίο κρουσμάτων και θανάτων. Αν κουλουριάσουν για μέρες μπορούμε να δούμε κι άσπρη μέρα.
Μπάνια θα κάνουμε πάντως. Δεν ξέρω πού αλλά θα κάνουμε τουλάχιστον. Ή λίγο μακριά ή στην πιο κοντινή μας θάλασσα. Δόξα τω Θεώ έχουμε ατελείωτες ακτές σε αυτήν τη χώρα.
Πάντως αυτόν τον ενάμιση σχεδόν μήνα μάθαμε πολλά από αυτά που δεν ξέραμε ή δεν είχαμε φανταστεί. Άλλα κόλπα, καινοφανή και μερικές φορές και καλά.
1. Έχουμε και αυτιά τελικά. Ο Έλληνας ίσως για πρώτη φορά άκουσε το κράτος χωρίς γκρίνια και επαναστάσεις του καναπέ και χωρίς γελοιότητες και γραφικά τύπου αγανακτισμένων έξω από τη Βουλή. Έτσι γλιτώσαμε από νέους σωτήρες τύπου Βαρουφάκη που φύτρωσαν σαν τσουκνίδες, τότε, στα ξέφραγα χωράφια της πλατείας Συντάγματος. Μόνο κάτι μισότρελοι (το ‘βλεπες και στον φακό), κάποιοι ηλίθιοι και κάποια ούφο έκαναν ψιλομαγκιές. Για πρώτη φορά το κράτος φέρθηκε σωστά σαν οργανωμένο κράτος και εμείς το ανταποδώσαμε με γερμανική πειθαρχία. Το ‘χουμε και αυτό όταν στριμωχνόμαστε. Ο φόβος βέβαια φυλάει και τα έρ(η)μα. Πιο πολλά ανοιχτά αυτιά από όταν μίλαγε ο Τσιόδρας δε νομίζω να έχουν υπάρξει στην ιστορία του ελληνικού Έθνους.
2. Η επιστήμη κέρδισε εύκολα την τυφλή πίστη. Καιρός ήταν. Και η πίστη καλή είναι καμιά φορά αλλά σίγουρα πιο αποτελεσματική είναι η ιατρική, τα αντιβιοτικά, τα εμβόλια και η πρόληψη. Για μια φορά απεδείχθη ότι αν πήγαινες μαζικά με άλλους εκκλησία για να προσευχηθείς για τη σωτηρία, την άλλη φορά ίσως σε πήγαιναν τέσσερις νοματαίοι. Αυτή ήταν μια μεγάλη νίκη του πολιτισμού μας. Όχι ότι δεν το ξέραμε αλλά τώρα έγινε κατανοητό και από αμετανόητους. Έμειναν μόνο κάτι πτωχοί τω πνεύματι και κυρίως ηλικιών που δεν μπορεί να τους φύγει το χούι. Μαζί τους θα το πάρουν, όπως όλοι τα δικά μας.
3. Η Εκκλησία έχασε από το πρώτο ημίχρονο. Το ότι στους κόλπους της υπάρχουν αντιλήψεις μεταμεσαιωνικές το ξέραμε. Αν μπορούσαν, θα ‘καναν τον Τσιόδρα Γαλιλαίο και θα τον έβαζαν να πει ότι ο ιός κολλάει παντού εκτός από την εκκλησία. Εκεί σε προστατεύει το Άγιο Φως που ανάβει μόνο του, ως εκ θαύματος. Με σπίρτο. Ο Ιησούς κάνει και τον Κόπερφιλντ. Ότι είναι πλειοψηφία όλοι αυτοί στην κορυφή της εκκλησιαστικής πυραμίδας δεν το ξέραμε. Λέμε τώρα…
Ήταν εκτός λογικής ακόμα και αμόρφωτου ανθρώπου η εμμονή στις ανοιχτές εκκλησίες. Φρίκαραν στην ιδέα ότι χάνουν επιρροή, δύναμη για να μην πω και τίποτα ευτελέστερο. Αν ήταν κόμμα θα λέγαμε ότι στις μετρήσεις έχασε το 50% των ψήφων της. Είναι ηττημένη και εκτεθειμένη σε αυτήν τη μάχη.
4. Μόνος (;) στο σπίτι. Επιτέλους! Βάλαμε κώλο μέσα, που μου έλεγε και η μακαρίτισσα η μάνα μου στον Βόλο. Μαζευτήκαμε και το είδαμε. Σε όλες τις γωνίες, συρτάρια και πατάρια. Γνωριστήκαμε μαζί του. Άλλοι ενδυνάμωσαν σχέσεις, άλλες όμως καταστράφηκαν και μάλλον θα το δούμε στις εκδόσεις διαζυγίων προσεχώς. Άλλες απλώς ράγισαν. Εντάξει, μικρό το κακό. Εδώ και χωρίς καραντίνα οι πιο πολλοί χωρίζουν. Απλά θα γλιτώσουν από χαμένο χρόνο που θα τον πέρναγαν μαζί χωρίς λόγο. Όσοι θα χωρίσουν τώρα ή θα χώριζαν σύντομα και δεν το έβλεπαν ή θα ζούσαν ζωές παράλληλες χωρίς να το ξέρουν. Ο κορονοϊός ήταν απλώς ο καταλύτης.
Ζεις τελικά στο σπίτι. Εύκολα. Και ωραία, αν το οργανώσεις σωστά. Πιστεύω ότι παρόλο το φρικάρισμα από την 50ήμερη (όπως πάει) κλεισούρα, οι άνθρωποι θα κάθονται πιο πολύ σπίτι τους και κυρίως πιο καλά και ευχάριστα από εδώ και πέρα. Και ανακάλυψη το λες.
5. Οι Έλληνες τελικά μαγειρεύουν. Μπορεί και οι Ελληνίδες. Και δεν εννοώ τις σαχλές, αυτές που τάχα έκαναν στο Instagram διαγωνισμό carrot cake και banana bread (…) που κανένας δεν θα μπορούσε να δοκιμάσει να δει αν τρώγεται. Γνωστό ποιες το ξεκίνησαν, συνήθεις ύποπτοι. Οι έχουσες μεγάλη ευαισθησία, ενσυναίσθηση, και ιντερνετικά μαγαζάκια, συνήθως. Ουάου!
Μαγείρεψαν οι Έλληνες γιατί απλά έμειναν σπίτι. Οι πωλήσεις στα περισσότερα ντελιβεράδικα έπεσαν! Ενώ 10 εκατομμύρια ήταν κλεισμένοι σπίτι!
Και μαγείρεψαν καλύτερα από ποτέ. Είχαν ώρα, διάβασαν συνταγές, πειραματίστηκαν, καλυτέρεψαν. Κάποιοι κατάλαβαν πόσο φτηνό είναι τελικά ένα ωραίο πιάτο, που το χρυσοπληρώνεις έξω. Και άλλοι πάλι κατάλαβαν πόσο σκουπίδι είναι να τρως συνέχεια ημίκρυα πιάτα, αμφιβόλου ποιότητος, λάσπης (σε τηγανιτές πατάτες) και μαστίχα Χίου σε μορφή σουβλακίου.
Το καλό φαγητό είναι ποιότητα ζωής. Είναι κάτι σαν ωραίο ταξίδι. Δεν είναι ξεπέτα σε βρώμικη τουαλέτα. Έχει και αυτό τη χάρη του καμιά φορά αλλά ως εξαίρεση. Και με λίγο διάβασμα, κανά δυο πρόβες, μπορείς να τρως καλύτερα φαγητά στο σπίτι σου από αυτά που τρώει η Γιάννα (η γνωστή).
6. Meditation ή φρικάρισμα; Αλλιώτικο για τον καθένα, ανάλογα με αυτά που κουβαλάει στο μυαλό και στην ψυχή του. Εγώ μέχρι 21 μέρες meditation έκανα κάθε μέρα μαζί με καμιά 10άρια άλλους μέσα από το Whatsapp. Αν μου το ‘λεγες πριν, θα σε κορόιδευα ή και ακόμη χειρότερα. Τώρα ήρθε φυσικά. Και μου κάθισε κιόλας! Που εγώ έχω μυαλό κουρκούτι. 15 πράγματα σκέφτομαι συνέχεια μην τυχόν και μου φύγει καμιά άχρηστη λεπτομέρεια, γελοία μέσα στη μέρα. Όλο βλέπω ένα δέντρο και δε φτάνει η ματιά μου στο δάσος πολλές φορές. Άγχος χωρίς λόγο λέγεται αλλιώς.
Είναι κάποιοι που θα πάνε κατευθείαν σε ψυχοθεραπευτή. Κυρίως αυτοί που ήξεραν ότι έβγαιναν συνέχεια έξω γιατί απλά δεν ανεχόντουσαν όχι μόνο τους γύρω τους αλλά και τον εαυτό τους. Το έμαθαν σκληρά. Και οι άλλοι. Με το σύνθημα “βγαίνω γιατί μόνο έτσι υπάρχω”. Αυτοί όταν βγούμε με το καλό θα πάθουν τότε την κατάθλιψή τους μιας και όλα θα είναι κλειστά. Πού να πας να δεις και να σε δουν;
7. Ίντερνετ, τηλέφωνο, Instagram, FaceTime, Skype πήραν φωτιά. Και το Netflix ίντερνετ είναι όχι τηλεόραση. Όλοι κατάλαβαν ότι όλα μπορείς να τα κάνεις απ’ το σπίτι. Ακόμη και τηλεοπτική εκπομπή. Όχι μόνο η Έλεν ντε Τζένερις αλλά και συ ο Βαγγέλης με τη Χαρούλα!
Αγοράσαμε, πληρώσαμε, είδαμε, μοστραριστήκαμε και επαγγελματικά κάποιοι, διαβάσαμε αλλά πολλές φορές γελάσαμε κιόλας! Τα καλύτερα σαρκαστικά και αυτοσαρκαστικά αστεία κυκλοφόρησαν σε Facebook και Instagram! Καλά να ‘ναι οι άνθρωποι που τα έβγαλαν! Με μερικά γέλαγα επί ώρες. Και επιτέλους εκδηλώθηκε και το ταλέντο, η τσαχπινιά αλλά και το ψώνιο και το καβάλημα και η ανυπαρξία χιλιάδων ανθρώπων μέσω του live chat του Insta. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Μιλούσαν στον λαό τους! Την επόμενη φορά με το καλό να μιλήσουν και στον Θεό.
8. Κυριάκος. Καταρχήν του αξίζει πια να τον λες Κυριάκο και όχι Μητσοτάκη. Μπαμπάς και αδελφή του είναι οι άλλοι αλλά το παιδί είναι από άλλο πολιτικό εργοστάσιο. Ή από το ίδιο αλλά σε άλλη γραμμή παραγωγής, όπως η Πόρσε με την Βολκσβάγκεν. Και εάν εσύ τον λες ακόμη “Κούλη” στα σοβαρά είσαι ή μαλάκας ή βαθιά κομπλεξικός (συνήθως συμπίπτουν αυτές οι έννοιες).
Το παλικάρι έδωσε εξετάσεις και πήρε 10 με τόνο. Και σε Έβρο και σε κορονοϊό. Νιώθεις ότι είναι σοβαρός, αξιοπρεπής, δεν λέει για μεταξωτές κορδέλες, εμπιστεύεται επιστήμονες, τον βλέπεις δίπλα σε Ευρωπαίους και αισθάνεσαι ότι έχει και λόγο πέρα από το ό,τι τους καταλαβαίνει και τους μιλάει και στη γλώσσα τους.
Είχαμε μπουκώσει με τους πουκαμισάτους που δεν ήξεραν κουβέντα, παριστάνοντας τον θλιβερό Τσάβεζ στην Ευρώπη. Και ρωτάω σοβαρά. Τι θα ‘κανε ο Τσίπρας στον Έβρο όταν το μισό και παραπάνω κόμμα του θεωρούσε ρατσισμό το άμεσο κλείσιμο των συνόρων; Στις πόσες χιλιάδες σταλμένους του Ερντογάν θα τα κλείναμε; Σε πόσο καιρό θα γινόταν η καραντίνα αφού από μια μεριά και αυτή παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα με κάθε λαϊκιστή νεοαριστερό; Καλά Χριστούγεννα…
9. Θα βγούμε. Πάντα βγαίνεις. Πού θα πάει; Έφτασε η ώρα. Για να μπούμε με τη μία σε έναν άλλο τούνελ. Ίσως πιο βαθύ και απρόβλεπτο. Αλλά το καθένα με τη σειρά του.
