Τα τελευταία χρόνια το κύμα του πολιτικά ορθού έχει κατακλύσει όχι μόνο την Αμερική αλλά και πολλές δυτικές κοινωνίες, όπως τη δική μας (δε νομίζω βέβαια ότι η δική μας είναι και καθαρόαιμα δυτική, ένα κοκτέιλ είμαστε, αλλά τέλος πάντων…).
Ο σκοπός είναι βέβαια σωστός: να χτυπηθεί ο οποιοσδήποτε ρατσισμός φύλου, φυλής, χρώματος ή σεξουαλικής προτίμησης και να ακυρωθεί το bullying απέναντι σε ανθρώπους με κάποιο σωματικό χάντικαπ (αναπηρία), υπέρβαρους κ.λπ.
Καιρός ήταν, θα έλεγα. Αυτό που δεν θα έλεγα, αλλά το βλέπω πια να γίνεται, είναι η υπερβολή που φτάνει να γίνει ρατσιστική από την ανάποδη. Έτσι γίνεται στην αρχή όλων των “επαναστάσεων”. Υπερβολές μέχρι αίματος. Είτε ήταν η Γαλλική Επανάσταση, είτε η Ρωσική είτε η πολιτιστική επανάσταση της Κίνας, με αίμα ξεκίνησαν. Αυτηνής που έλεγαν κιόλας ότι είμαστε όλοι τόσο ίσοι και ίδιοι που ένας αγρότης έμπαινε να κάνει εγχειρήσεις στο νοσοκομείο. Είναι ο φανατισμός του νεο-επαναστάτη.
Εδώ, βέβαια, δε μιλάμε για αίμα. Μιλάμε απλώς για την αποκλειστική -σχεδόν- καταδίκη και καταγγελία του straight λευκού άνδρα που σίγουρα φταίει για όλα τα “κακά” της οικουμένης και της μοίρας μας, ενώ οποιαδήποτε άλλη κατηγορία ανθρώπου έχει το άλλοθι και το φωτοστέφανο του μάρτυρα και της μειονότητας… ακόμα κι όταν έχει πλειοψηφία. Λες και είμαστε στην εποχή των Σταυροφόρων.
Έτσι, ας πούμε, αν κάποιος πει ή γράψει ότι ο Βενιζέλος είναι παχύδερμο ή ο Λιάγκας χοντρός, δε βλέπω καμία διαμαρτυρία από κάπου ή κάποια καταγγελία. Αν πει για γυναίκα ότι… τα ‘χει τα κιλά της, είναι ικανά τα media και οι Φαρισαίοι να σε “πυροβολούν” κανένα μήνα.
Τι νομιμοποιεί το πρώτο και τι κάνει απαράδεκτο το δεύτερο θα ‘θελα να ακούσω…
Μια φίλη μού απάντησε ότι τους “έτρωγε” ο κώλος τους (άλλος για το μνημόνιο και άλλος για την περιβόητη εκπομπή) και καλά κάνουν να του το λένε! Απλά η φιλενάδα μου ξέχασε ότι τους το ‘λεγαν και πριν παρότι τίποτα δεν το νομιμοποιεί.
Δεν το ‘ξερα ότι ο… αντιρατσισμός έχει α λα καρτ επιλογές ή αξιώσεις..
Ας μην πάμε σε πιο βαριά θέματα, όπως π.χ. στο τι διαφορά έχει ένα οποιοδήποτε έγκλημα αν το διαπράξει λευκός ή Αφρικανός, άνδρας ή γυναίκα, υγιής ή εξαρτημένος, επαναστάτης ή νοικοκυραίος, ο επώνυμος ή ο ανώνυμος. Και εδώ από ό,τι φαίνεται ο ρατσισμός έχει γυρίσει τούμπα με την ίδια απολυτότητα.
Δε θα μπω στο τριπάκι να πω τι πιστεύω, γιατί θα ‘πρεπε να γράφω 5 μέρες ασταμάτητα. Απλά θα έλεγα ότι οι φανατικοί αυτών των θεμάτων, οι ορκισμένοι “αγωνιστές”, οι λεγόμενοι ακτιβιστές, κάνουν κακό σε αυτές τις υποθέσεις που θέλουν να υπερασπιστούν, γιατί το πάνε τρένο στην αντιπάθεια, στους αφορισμούς και στους εξοστρακισμούς. Τελευταία από ό,τι είδα μπήκαμε στην κουβέντα για ρατσισμό σε κάποιες ράτσες σκύλων. Άλλωστε είναι τόσα πολλά τα πεδία των ρατσισμών (και των αντιρατσισμών οποιασδήποτε μορφής) που δεν θα έχει τέλος.
Θα μείνω σε κάτι που μου πέταξε τα μάτια έξω χθες (αν και το περίμενα και αυτό από τους τραβηγμένους πολιτικοκορέκτηδες).
Στη σοβαρότερη ίσως εφημερίδα στον κόσμο (αλλά και αυτή που πρωτοστατεί στο αμερικανικό politically correct που είναι πολύ χοντρό), τη New York Times, υπήρχε γραπτό, σοβαρής υποτίθεται αρθρογράφου, που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι η εμφάνιση της Τζένιφερ Λόπεζ -που όλοι είδαμε και θαυμάσαμε στο Super Bowl- ίσως είναι και… αντιφεμινιστική και δημιουργεί προβλήματα στις καθημερινές γυναίκες!!!! Χαχαχαχαχαχχαχ!! Το ψιλοκαλύπτει βέβαια όπως το γράφει αλλά είναι αποκαλυπτική έτσι κι αλλιώς:
«Στα 50 της, είναι μια δύναμη της φύσης, μια γυναίκα που δείχνει τόσο εκπληκτική σε αυτήν την ηλικία, που μοιάζει σαν η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους να έκανε ένα μικρό βήμα μπροστά, μόνο και μόνο για χάρη της. “Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι 50 και δείχνει τόσο καλά!” είπαν πολλές γυναίκες -μια φράση που έδωσε τη θέση της στο “Δεν το πιστεύω ότι είμαι 50 και δείχνω τόσο χάλια!”» έγραψε η αρθρογράφος και συμπλήρωσε:
«Οι γυναίκες βλέπουν ένα 15λεπτο show όπου συμμετέχει η ελίτ των καλλιτεχνών και, σε ορισμένες, περιπτώσεις, καταλήγουν να νιώθουν άσχημα με τον εαυτό τους. Από την άλλη, οι άνδρες παρακολουθούν ένα τρίωρο παιχνίδι, όπου συμμετέχει η ελίτ των αθλητών με μονοψήφιο ποσοστό λίπους, και οι περισσότεροι δε θα νιώσουν το παραμικρό αίσθημα ανασφάλειας και δε θα παραλείψουν να φάνε και το τελευταίο νάτσο στο πιάτο τους».
Η ίδια συμπλήρωσε με μια δόση (κρυόκωλο, τύπου λέμε) χιούμορ ότι “φανταζόμουν τα 50 μου και είχα την εντύπωση ότι θα σταματούσα να βάφω τα μαλλιά μου και θα χάριζα τα ψηλοτάκουνά μου. Θα αντιμετώπιζα τις αραιές τρίχες στο πηγούνι μου με βουδιστική πραότητα και θα αντιμετώπιζα το σώμα μου σαν ένα μέρος όπου θα μπορούσα να υπάρξω χωρίς να χρειάζεται να το βελτιώνω συνεχώς, να αφαιρώ οποιαδήποτε τριχοφυΐα, να διορθώνω κάθε χαλαρότητα με κορσέδες”.
Photo: Ζuma
Τι λέει, ρε η γυναίκα; Πού ζει; Για ποια δυστυχία μιλάει; Πόσες τέτοιες με παρόμοια επιχειρήματα ακούω και διαβάζω τελευταία και φρικάρω για την υποκρισία!
Της φταίει που η Λόπεζ στα 50 μοιάζει 30 γιατί μένοντας έτσι και με το να κουνιέται έτσι απειλεί με κατάθλιψη κάποιες!! Μόνο φθονερές θα προκαλούσε -λέω εγώ- μιας και η ομορφιά είναι για να τη θαυμάζουμε όλοι έστω κι αν δεν την έχουμε οι ίδιοι. Αλλά και εδώ πια, υπάρχει πρόβλημα… ρατσισμού!
Σου λένε “δεν υπάρχουν ωραίοι/ες, μέτριοι, άσχημες! Είναι προσβολή και ρατσισμός να το λες!”. Οπότε, ας γκρεμίσουμε αγάλματα αρχαία, αφιερωμένα στην ομορφιά, να σκίσουμε τους πίνακες της Αναγέννησης και αυτούς των Φλαμανδών. Και να κάψουμε και μερικά βιβλία και μετά θάνατον να αφορίσουμε τον Ουμπέρτο Έκο και την “Ιστορία της Ομορφιάς” ανά τους αιώνες.
Εγώ πάλι πιστεύω ότι οι όμορφοι άνθρωποι, ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες, είναι να τους χαίρεσαι και να θέλεις να τους μοιάσεις. Υγεία δείχνει αυτό. Όπως το ‘λεγαν και οι αρχαίοι, που δεν είχαν ούτε πίτσες, ούτε χάμπουργκερ, ούτε σαβούρα, ούτε πλαστικά χείλια και κώλους: “Νους υγιής εν σώματι υγιεί”.
Καπέλο έβγαλα και στη Λόπεζ που έδειχνε 30, καπέλο και στη Σακίρα που είναι 40 και δείχνει 20. Γι’ αυτό έχουν και ωραίους γκόμενους στο φινάλε! (εδώ γελάνε…)
Τώρα, αν αυτή η… διανοούμενή μας ήθελε (έστω και στην πλάκα που το λέει, υποτίθεται) να αφήσει μούσι, αξύριστη μασχάλη και μπράτσα σαν άδεια σακούλια να κρέμονται, και την αφάνα του Τζίμι Χέντριξ στα σκέλια της, δικαίωμά της. Και το εννοώ δικαίωμά της. Δεν κοροϊδεύω! Κάθε άνθρωπος δικαιούται να κάνει τις επιλογές του και οι άλλοι να το βουλώνουν. Αλλά ως εδώ. Να μη ζητάει και τα ρέστα από τις άλλες που ξεκωλώνονται στα γυμναστήρια και στις πιλάτες μέρα νύχτα. Έτσι γουστάρουν κι αυτές.
Για να βγει έτσι η Λόπεζ, ούτε Χριστούγεννα έκανε κανονικά, ούτε Πρωτοχρονιά, ούτε Σαββατοκύριακο. Επί τρεις μήνες της βγήκαν τα πνευμόνια σε γυμναστικές, μπάρες, χορούς για να δώσει ένα θέαμα 8 λεπτών που το οποίο έγραψε σαν να ήταν τρίωρο. Γιατί έτσι γουστάρει και αυτή. Βέβαια, η Τζένιφερ Λόπεζ δεν έγινε όμορφη στα 50, ήταν και στα 20 και στα 30 και στα 40, για να μην ξεχνιόμαστε.
Και με το ίδιο δικαίωμα διαλέγουν οι άνδρες τις γυναίκες που τους αρέσουν! Τι να κάνουμε; Αλλά κανείς δε μένει παραπονεμένος. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν άνθρωποι για όλα τα γούστα.
Photo: Zuma
Α, ξέχασα. Λέει η κυρία ότι υπάρχουν και οι άνδρες που την αράζουν στον καναπέ, χωρίς ενοχές, όπως λέει, και σαβουρώνουν πίτσες, νάτσος, χάμπουργκερ, χτεσινό παστίτσιο και μουσακά και κανένας δεν τους λέει τίποτα!
Πάλι θέλω να γελάσω ασταμάτητα! Και με το μισαντρικό γραπτό της αλλά και την άγνοια μιας βαρεμένης Νεοϋορκέζας που είναι σαν να βρίσκεται στην εποχή του Γούντι Άλεν στα 70s, που θα σου πει ότι σέξι είναι το μυαλό κι ας έχει τρίχα το πηγούνι και σύρμα στις γάμπες.
Όσο ζηλεύουν οι γυναίκες άλλες καλοβαλμένες γυναίκες, άλλο τόσο ζηλεύουν και οι άνδρες. Ποιος είπε ότι οι άντρες δεν τρώνε κράξιμο όταν είναι χάλια από τις γυναίκες; Ποιος είπε ότι οι άντρες δεν κράζουν άντρες είτε σοβαρά είτε μεταξύ σοβαρού κι αστείου; Επίσης όσο ζηλεύουν οι γυναίκες, άλλο τόσο ζηλεύουν και οι άντρες. Όλοι θα ήθελαν στα 55 τους να θυμίζουν τον Brad Pitt. Όσο θέλουν να γυμνάζονται κάποιες γυναίκες για να αισθάνονται καλά ψυχικά και σωματικά, άλλοι τόσοι άνδρες το κάνουν. Kαι περισσότεροι. Όσο αισθάνονται άσχημα με τις κοιλιές οι γυναίκες, λιγότερο, βέβαια, αισθανόμαστε και εμείς.
Και για να πω και μία τεκμηριωμένη κακία, αν πάρα πολλές γυναίκες δεν “υπέκυπταν” και δεν “σαγηνευόντουσαν” από το χρήμα που το ‘χουν κάποιοι κακοφορμισμένοι (εμμέσως ή αμέσως καταλάβατε τι λέω… Κι αν δεν καταλάβατε πάτε σε κανένα ακριβό σκάφος ή σε κανένα πρώτο τραπέζι πίστα για να καταλάβετε) τότε θα βλέπαμε και πολλούς ωραιότερους και γυμνασμένους άντρες. Θα κάναν κουνήματα καλύτερα κι από τη Λόπεζ. Θα χρειαζόταν άλλο αφροδισιακό πέρα από το χρήμα.
Για να μην κοροϊδευόμαστε πια, για να μην πουλάμε φούμαρα φεμινιστικού τύπου χωρίς νόημα, άλλο ψάχνουν οι άντρες στη γυναίκα και άλλο ψάχνουν οι γυναίκες στον άντρα. Όπως είπαν και οι υγιείς φεμινίστριες κάποτε, ίσοι είμαστε, ίδιοι δεν είμαστε. Ευτυχώς δηλαδή!
Δεν ξέρω τι κάνουν άλλοι, αλλά εγώ πάντα θαύμαζα και ζήλευα (με την καλή έννοια) και ήθελα να μοιάσω -αν τα καταφέρω- σε τύπους σαν τον Κόνερι, τον Κλιντ Ίστγουντ ή τον Χάρισον Φορντ. Δεν αισθάνομαι να με φοβίζουν ή να με μηδενίζουν όταν τους έβλεπα να μεγαλώνουν όμορφοι και γοητευτικοί. Role model τους έκανα στο κεφάλι μου.
Έτσι λοιπόν χάρηκα και τη Λόπεζ σαν γυναίκα. Τη θαύμασα. Και κυρίως τη θαύμασα επειδή είναι 50 χρονών. Και επειδή έχω φάει και καμιά-δυο ώρες μαζί της για μια συνέντευξη, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι σοβαρή, μετρημένη, αρκετά πολιτικοποιημένη, δεν πουλάει sexyness όταν σου μιλάει, είναι μια κανονική γυναίκα με παιδιά. Πιο κανονική από το 90% των Ελληνίδων σταρ που είχα καλεσμένες στις εκπομπές μου.
Τη χάρηκαν και οι κόρες μου που ήταν εκεί.
Στη σκηνή όμως έδωσε το παράδειγμα πως για ένα χρονικό διάστημα μπορούμε να κερδίσουμε το μπρα ντε φερ με τον χρόνο. Δεν είναι όπως παλιά που κατέρρεαν οι άνθρωποι. Είναι ωραίο να είσαι 50 και να σε ζηλεύουν τα 20χρονα.
Την είδαμε όλοι στα 50 της να χορεύει και να τραγουδάει όλοι μας ξεχάσαμε μαζί με τη Σακίρα ήταν στη σκηνή μόνο 15 λεπτά (!) και ούτε καν θυμόμαστε ποιες ομάδες έπαιζαν στον μεγαλύτερο τελικό του πλανήτη.
Και όπως έγραψε και ο Αντετοκούνμπο στο Twitter, “το ημίχρονο με έβαλε σε μπελάδες”! Αυτός μη φάει παντόφλα από την έγκυο αρραβωνιαστικιά του που ήταν δίπλα και το έβλεπαν μαζί και αρκετοί από μας που είδαμε ότι… ποτέ μη λες ποτέ για τις 50άρες!
Halftime show almost got me in trouble😂
— Giannis Antetokounmpo (@Giannis_An34) February 3, 2020
