Αν μου έλεγε κάποιος πριν από λίγα χρόνια ότι θα έγραφα καλά λόγια για Μητσοτάκη, θα νόμιζα ότι με αντιπαθεί ή ότι κάτι παίρνει και δεν μας το λέει.
Αυτό βέβαια έχει σχέση με τον μπαμπά, τον Κωνσταντίνο, όπου ο κάθε κεντροαριστερός των 70s-80s και δη “Ανδρεϊκός” αν σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε να βρίζει σε κάθε ευκαιρία τον “αποστάτη”. Όπως ας πούμε οι Παναθηναϊκοί τον Σπανούλη, όπου και να τον πετύχουν.
Έκανε και το χοντρό λάθος (το παραδέχτηκε αργότερα) να παραπέμψει τον Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο (παρέα με την Αριστερά) και έγινε το κατεξοχήν μισητό πρόσωπο για το ΠΑΣΟΚ. Ήταν κάτι σε Σαλιέρι και Μότσαρτ το σενάριο. Και ο Σαλιέρι ήταν καλός μουσικός αλλά μίσησε τον Μότσαρτ που έλαμπε… Λέμε τώρα… Περασμένα ξεχασμένα λέω εγώ.
Βαρέθηκα ανυπόφορα τα deja vu της Μεταπολίτευσης, τα “φαντάσματα” του Εμφυλίου, τις ηλίθιες διαχωριστικές γραμμές που ο καθένας όπως θέλει βάζει ανάμεσα στο “προοδευτικό” και το “συντηρητικό”, το μοντέρνο και το παλιακό.
Δηλαδή τώρα αν κόψεις φάτσες και λόγια που έχουν εκστομίσει άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ τους λες μοντέρνους και προοδευτικούς;
Το outsider που κέρδισε το στοίχημα
Αλλά το θέμα είναι ο Κυριάκος. Ο οποίος έφαγε χοντρό ξύλο και κανονικό bullying από τους πολιτικούς του αντιπάλους όσο καιρό ήταν απλά αρχηγός της Ν.Δ. Και αυτός και η γυναίκα του. Διαρκής σύνδεση με τα πεπραγμένα του πατέρα του, συκοφαντία για οικονομικά σκάνδαλα (όπως απεδείχθη επί ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα) για τον ίδιο και τη Μαρέβα (ακόμα και για την περίοδο που ήταν χωρισμένοι), δημόσια υποτίμηση για τις ικανότητές του (ο Τσίπρας δε βαρέθηκε ποτέ να δηλώνει χασκογελώντας αυτάρεσκα ότι αυτόν θέλει μόνιμο αρχηγό της ΝΔ γιατί τον έχει του χεριού του τον loser), υποτιμητικά αστειάκια Συριζαίων στα μπαλκόνια των πάνελ… Τι να μας λέει ο Κούλης, μια νερόβραστη σούπα είναι μπροστά στον χαρισματικό, νέο Ανδρέα (μιμήθηκε και τη φωνή) και γοητευτικό Αλέξη.
Η ιστορία όμως είναι μεγάλη πουτάνα, σαν τη μπάλα που έλεγε ο μεγάλος Οσίμ. Απρόβλεπτη και εκδικητική καμιά φορά.
Ο Κυριάκος δεν αντιδρούσε ιδιαίτερα σε όσα άκουγε. Ούτε σε προσβολές προσωπικές. Επέβαλλε στο κόμμα του χαμηλούς τόνους και πτήσεις. Ακόμη και στα μεγάλα λαρύγγια όπως ο Άδωνις ή ο Βορίδης. Λάου λάου γίνεται η αγουρίδα μέλι, αυτή ήταν η φανερή πολιτική του για δύο χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πια κανένα”οπλοστάσιο” για νέες υποσχέσεις και έτρεχε κουρασμένος στο τέλος του ματς.
Και ξαφνικά μια Κυριακή βράδυ, ο μόνιμα ξαφνιασμένος Αλέξης βρήκε απέναντί του τον Κυριάκο. Και με βαρύ χέρι, 7-8 μονάδων.
Ο Κούλης σε ένα βράδυ έγινε Κυριάκος.
Ακόμα θυμάμαι στο πάνελ των εκλογών τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ‘ναι σε αφασία, σαν μποξέρ που έφαγε ξαφνικό κροσέ και δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται. Παραπατούσαν. Όσο πέρναγε η ώρα έγιναν και Χριστιανοί. Άρχισαν να πιστεύουν στα θαύματα! Θα γυρίσει, έλεγαν, όπως έγινε το 2000 με Σημίτη και Καραμανλή. Και δυστυχώς το πίστευαν. Είχαν τις δικές τους πηγές (όπως πάντα λάθος και θα εξηγήσω τι εννοώ, παρακάτω) ότι κερδίζουν τον Κούλη, όταν όλες οι σοβαρές εταιρείες μετρήσεων ούτε που το συζητούσαν.
Όμως τα χειρότερα νέα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα όπως το ΚΙΝΑΛ (πες το, ρε κορίτσι μου, ΠΑΣΟΚ, ποιον “ψήνεις” με αυτή την ξενέρα; Ακόμα και οι μοντέρνοι Πασόκοι όπως ο Γερουλάνος το ‘χουν καταλάβει!) ήρθαν απ’ την επόμενη μέρα.
Επιστροφή στον αστικό πολιτισμό
Ο Κυριάκος (πια!) φάνηκε από καιρό έτοιμος. Απρόβλεπτα έτοιμος (για την Ελλάδα μιλάμε) να κυβερνήσει. Δεν ξέρω άνθρωπο που να μην το παραδέχτηκε. Σε όλους του τομείς. Δεν περίμενε κάποιους μεγαλοϋπουργούς για να βάλουν την προσωπική σφραγίδα αλά γκρεκ. Τους έδωσε έτοιμα τα φακελάκια για την πολιτική κάθε υπουργείου και τις προτεραιότητες.
Σε όλα ήταν έτοιμος, από τη Δημόσια Τάξη (όπου έκανε την καλύτερη μεταγραφή Πασόκου με τον Χρυσοχοΐδη), το άσυλο, τη ΔΕΗ, το Ελληνικό, το ασφαλιστικό που έρχεται, το φορολογικό (έστω και δειλά καταρχήν) και μια σειρά άλλων θεμάτων που δεν έχει νόημα να παραθέσω.
Και όλα αυτά με πολύ ωραίο στυλ! Μετά την ποπουλίστικη θύελλα του ΣΥΡΙΖΑ, επανανακαλύψαμε τον αστικό πολιτισμό! Ξέρετε, αυτόν που έχει η Ευρώπη 150 χρόνια τώρα. Αυτόν που είχε και ο Καραμανλής και ο Ανδρέας και ο Σημίτης (κυρίως) και ο Κώστας Καραμανλής.
Ούτε αλαλαγμοί, ούτε Πολάκιοι συνοικιακοί τσαμπουκάδες, ούτε ΕΡΤ γελοίο φερέφωνο απολυταρχικής μορφής, ούτε καταδίκες αντιπάλων, ούτε κυνηγητά μαγισσών, ούτε πληρωμένα τρολ να σκυλοβρίζουν όποιον δε γουστάρουν. Ούτε “επανάσταση” το κόψιμο της γραβάτας, που την είχε φορέσει ακόμα και ο Φιντέλ Κάστρο σε κάποια σοβαρά ραντεβού.
Δεν πιστεύω ότι διάφοροι βαθιά δεξιοί στη ΝΔ έχουν ανανήψει. Όχι, καθόλου. Απλά τους επεβλήθη ο νόμος της σιωπής για κάποια θέματα. Περιμένουν την ώρα τους να ξεσαλώσουν κάποιοι ξενοφοβικοί, ομοφοβικοί ή στρατόκαυλοι. Αν δείτε το Twitter, έχουν ξεσαλώσει εναντίον του Μητσοτάκη οι δεξιοί και οι ακροδεξιοί για την πολιτική του στο μεταναστευτικό!
Χτυπούσαν τον Τσίπρα πολύ ελαφρύτερα! Χαλαρά. Τώρα ίσως και να έπαθαν παράκρουση για το σχέδιο προστασίας των 4.000 ανηλίκων μεταναστών. Άλλωστε είναι προφανές ότι ο Κυριάκος δεν είναι ΔΕΞΙΟΣ. Κεντρώος είναι με περικεφαλαία. Και έτσι ήταν πάντα. Έτσι ήταν και ο πατέρας του κατ’ ουσίαν.
«Ο Κυριάκος δεν είναι Δεξιός»
Όσο ευαίσθητοι είναι κάποιοι… προοδευτικοί με κοινωνικά θέματα και ρατσισμούς, έτσι είναι και ο Μητσοτάκης. Το έχει εκφράσει δημοσίως. Ομπαμικός είναι, όχι Τραμπικός. Φιλελεύθερος με την κοινωνική έννοια του όρου. Liberal που λέμε στα θέματα κοινωνικών μειονοτήτων. Και δεν το κάνει και θέμα. Φυσικά του βγαίνει έτσι είναι ο άνθρωπος. Εκεί που σπούδασε αυτά ήταν αυτονόητα.
Και κάνει ακόμα κάτι πολύ καλό, αλλά που μπορεί να το πληρώσει κάποτε. Και το ξέρει. Κυβερνάει σχεδόν προεδρικά. Υπάρχει ατζέντα κεντρική και οι υπουργοί ακολουθούν. Δεν υπάρχει χώρος για προσωπικά… σολαρίσματα. Μόνο τον Χρυσοχοΐδη έχω δει να βγαίνει μπροστά. Άλλωστε στον τομέα του είναι γκουρού. Το ‘χει πληρώσει και με το αίμα του υπασπιστή του και φίλου του, αν θυμάμαι καλά. Σε αυτόν πήγαινε η βόμβα.
Γιατί λέω ότι μπορεί να το πληρώσει; Απλά γιατί οι πολιτικοί είναι άγρια ζώα, όπως μου είχε πει κάποτε ο Ανδρέας. Θέλουν να φαίνονται, να υπάρχουν, να βγαίνουν στα πάνελ, να λένε για τα προσωπικά τους έργα, να κρατάνε την εκλογική τους βάση και να τη διευρύνουν. Αν τους το κόψεις τρελαίνονται.
Θα περιμένουν λίγο ακόμη. Καλό κάνει και σε αυτούς. Όποιος και ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει. Άλλωστε όποιος είναι καλός φαίνεται. Δε χρειάζεται ντουντούκα.
Κάντο όπως ο Σημίτης
Η όλη πορεία μέχρι σήμερα του Κυριάκου μού θυμίζει έντονα την πρώτη θητεία του Σημίτη. Κανένας από τους δυο δεν ανήκε στους χαρισματικούς, μπαλκονάτους ηγέτες. Και οι δύο υποτιμήθηκαν, είτε ως… λογιστάκος με ελιές ο ένας, είτε ως Κούλης ο άλλος. Χαμηλών τόνων, ευγενείς, με σπουδές και κουλτούρα. Και μεθοδικοί, χωρίς κόλλημα στα κόμματά τους. Ο Κωστάκης, ο Κωστάκης ο… χαρισματικός που διαδέχτηκε τον Σημίτη τα ‘κανε μπουρδέλο. Και έφυγε για να γλιτώσει την κατακραυγή.
Και ο Τσίπρας τον άφησε στο απυρόβλητο, ως βασικό υπεύθυνο της κρίσης, μέχρι 15 μέρες πριν από τις τελευταίες εκλογές. Τότε είπε για πρώτη φορά την αλήθεια ότι αυτός είναι ο βασικός υπεύθυνος της κρίσης!
Γιατί; Διότι ο Κώστας αναγκάστηκε, λόγω εκλογών, που του μπήκε το μαχαίρι στον λαιμό, να πάρει σαφή θέση εναντίον του. Μέχρι τότε ήταν σιωπηλός σύμμαχος με ανταλλάγματα. Άλλωστε και ο Πρόεδρος Δημοκρατίας δικός του ήταν. Και ο… Ρασπούτιν! Και τα δικά του παλιά στελέχη όλο εγκώμια έγραφαν για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ελπίζω ο Κυριάκος να συνεχίσει έτσι. Αντί να πάει ΣΥΡΙΖΑ ο μεσαίος χώρος σε αυτόν θα πάει. Άλλωστε και οι άλλοι που πήρε από το παλιό ΠΑΣΟΚ (σιχαίνομαι τη λέξη ΚΙΝΑΛ, μην πω τι μου θυμίζει…) είναι από το πάνω ράφι, όπως λέμε και στη μπάλα. Και ο Χρυσοχοΐδης και η Μενδώνη και ο Πιερρακάκης και άλλοι. Αντί να κοιτάει προς τα δεξιά, όπως κάνει τώρα, στο κέντρο πρέπει να κοιτάει.
Άλλωστε όλοι λένε ότι εκεί θέλει να “χτυπήσει” ο Αλέξης. Με το κόμμα και τα στελέχη που έχει, με τα μυαλά που έδειξαν 5 χρόνια, το εγχείρημα είναι αδύνατο.
Μου λένε κάποιοι ότι θα τους στείλει ο Αλέξης στα σκουπίδια, όπως έκανε ο Ανδρέας με τροτσκιστές και λενινιστές (τι μαλακία έχουμε ζήσει, Θεέ μου!!!Τι λέγαμε;) πριν πάρει εξουσία.
Το περιμένω 4 χρόνια και δεν το βλέπω. Δεν το θέλουν το Κέντρο οι άνθρωποι.
His Style Rocks
Υ.Γ.: Και επειδή το lifestyle δεν πρέπει να λείπει από κάτι που γράφω εγώ (γέλια), άλλωστε ο Αλέξης μια χαρά το διέπραξε το “έγκλημα” (άσε που μας τα ζάλισαν οι Συριζαίοι για τη γοητεία του Αλέξη, αυτοί που μισούν το lifestyle και τους ωραίους!), θα έλεγα ότι ο Κυριάκος, πέρα από πιο ευγενής και ευπρόσιτος, είναι και από μακρυά ο πιο καλοντυμένος με κοστούμι πολιτικός που έχουμε δει!
Μοντελάκι του Tom Ford τον έκανε η Μαρέβα! Δεν ξέρω τι μάρκα φοράει, αλλά έτσι είναι ραμμένα. Σε αντίθεση με τον Αλέξη, που φοράει ακόμα ένα νούμερο μεγαλύτερο, σαν να ‘ναι του σχωρεμένου.
Τελικά μόνο οι παλιοί Αριστεροί -και ειδικά οι Γάλλοι- είχαν αίσθηση κοσμοπολιτισμού, ευγένειας και στυλ. Και δείχνει -σε αντίθεση με τον Αλέξη- γυμνασμένος.
Άλλωστε παίζει -σας διαβεβαιώ- πολύ καλό μπάσκετ. Δεν του φαίνεται, εε;
Δεν ξέρω πώς τον πιπιλίζει η Μαρέβα σπίτι τον Κυριάκο, αλλά η δημόσια εικόνα της είναι σωστή. Εξ αποστάσεως. Δεν παριστάνει τη Μακρόν, που πάει τον άνδρα της βόλτα στο πάρκο.
Τώρα από styling διαφωνώ με το… παιδί μου, τον Βασίλη Ζούλια. Έχει δρόμο να κάνει για να είναι πραγματικά καλοντυμένη με συγκεκριμένο στυλ. Έκανε πολύ καιρό αντρικό επάγγελμα, ανάμεσα σε άνδρες κατά πλειοψηφία και αυτό βγαίνει στο στυλ της. Κάτι σε Χίλαρι Κλίντον. Ούτε Μισέλ Ομπάμα ούτε Μελάνια.
Εντάξει, Μελάνια δεν είναι καμία! Και στυλ έχει αλλά και τσουβάλι να ‘βαζε κουκλάρα θα ήταν…
