Ξαναείδα ειδήσεις στην τηλεόραση μετά από καιρό και έτσι ξαναθυμήθηκα γιατί τις είχα κόψει. Εδώ ο κόσμος καίγεται και η tv χτενίζεται. Πρώτο θέμα καταρχήν το beach bar στη Μύκονο, που μάζεψε κόσμο και έφαγε την καμπάνα… Δεν έχω καμία διάθεση υποστήριξης της Μυκόνου ή της ιδεολογίας της αραβοχλιδουμπιάς που τη δέρνει κάποια χρόνια τώρα και η οποία μου δημιουργεί αδιαθεσία (για να το πω κομψά) κάθε φορά που πατάω στη Χώρα και τα Ματογιάννια με αυτά που βλέπω και ακούω…
Αλλά λέω ότι αν δεν ήταν στη Μύκονο το beach bar αλλά στην Κρήτη, ο θόρυβος και ο τηλεοπτικός χρόνος που καταναλώθηκε σε αυτή την είδηση θα ήταν υποπολλαπλάσιος. Ό,τι γίνεται στη Μύκονο είναι πάντα χειρότερο από το ίδιο ακριβώς που γίνεται αλλού. Τούμπανο, λες και έγινε κάποιο αδίκημα πρωτοφανές. Πουλάει το “Μύκονος” σαν brand name όχι μόνο διακοπών αλλά και ειδήσεων.
Την ίδια ώρα που συνέβαινε αυτό στη Μύκονο, εγώ ήμουν στη Χαλκιδική, που όπως έγραφα πριν από μερικούς μήνες έχει περισσότερη και εντονότερη νυχτερινή ζωή από τη Μύκονο. Εκεί λοιπόν όπου πήγα και είχε πάρτι είτε σε beach bar είτε σε κλαμπ έβλεπα ή μάλλον ζούσα σκηνές ίδιες και χειρότερες με αυτές που έβλεπα λίγο πριν στα βίντεο από τη Μύκονο. Το αδιαχώρητο. Για να φτάσεις στο μπαρ έπρεπε να αλειφτείς με βαζελίνη για να περάσεις ανάμεσα από εκατοντάδες ιδρωμένα κορμιά.
Θα μου πεις αν κόλλαγα τίποτα δεν θα μου έφταιγαν οι μαγαζάτορες αλλά ο ίδιος μου ο εαυτός που πήγα σαν την αλεπού στο παζάρι. Είχα συναίσθηση, φρένο δεν είχα μετά από τρίμηνη κλεισούρα. Το παραδέχομαι. Επί τρεις μέρες όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Όπως και χιλιάδες άλλοι.
Την ίδια στιγμή αντάλλασσα φώτο με φίλους που ήταν στην Αθήνα σε παραλιακά μαγαζιά, πολύ γνωστά απ τον Άλιμο μέχρι τη Βάρκιζα. Ο γάμος της μαϊμούς παντού. Αδιαχώρητο. Όπως και σε γνωστά μπαρ στο κέντρο της Αθήνας, όπου ο ένας ήταν πάνω στον άλλο.
Πέρασε όλο το τριήμερο με την Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον στη μια ρόδα με όλα τα μαγαζιά να ξεχειλίζουν μέχρι τα ξημερώματα και όλοι στην tv -που ξέχασε και το ρεπορτάζ- μίλαγαν για τη Μύκονο και τον DJ JoJo. Να γελάς. Μέτα ανέλαβαν σε sites και οι γνωστοί γραφικοί “Μυκονομάχοι” που τους σηκώνεται η τρίχα τάχα με τα “Σόδομα και Γόμορα” της Μυκόνου και έδεσε το γλυκό.
Η πλάκα είναι ότι και εμείς μέσα στη στριμούρα στα άλλα μαγαζιά, για το Alemagou λέγαμε! Λες και μεις ήμασταν οι παρθένες του δάσους.
Επί δυο μήνες κρατηθήκαμε όλοι. Αλλά κάπου όλοι κουράστηκαν. Είναι και το ελληνικό DNA της διασκέδασης, είναι που τη βγάλαμε σχεδόν αναίμακτα με τον κορωνοϊό, είναι το καλοκαίρι που το ένστικτό σου σε φέρνει πολύ πιο κοντά σε μια ελευθεριότητα και ένα χαλάρωμα και αμοληθήκαμε. Με πολλούς τρόπους.
Δεν ακουμπούσα άνθρωπο τρεις μήνες και ξαφνικά σε 3 μέρες έκανα 10 χειραψίες με ανθρώπους που είχα να δω καιρό. Ντρεπόμουνα να μη χαιρετήσω το απλωμένο χέρι φίλου. Και μετά, σαν να ‘μαι σε κρυφή αστυνομική έρευνα έψαχνα απολυμαντικό.
Και βέβαια γέλασα όταν ο κατά τα άλλα συμπαθής Χαρδαλιάς είπε το αμίμητο! Στη Μύκονο, λέει, έδιναν στο μπαρ και αλκοόλ! Έλα, ρε γάτο! Στην υπόλοιπη Ελλάδα (όλη όμως) μοίραζαν γάλα εβαπορέ και σόγιας στα μπαρ και φυσική λεμονάδα. Για να φτιάξεις κεφάλι έδιναν και κανένα Red Bull που σε τσιτάρει (πέρα απ’ το να σε χοντραίνει).
Εννοείται ότι έχουμε χαλαρώσει και το κράτος πρέπει να πάρει αυστηρά μέτρα. Δεν αντιλέγω. Και οι παραβάτες να τιμωρούνται αλλά όχι εξοντωτικά τουλάχιστον. Απλώς βαριά. Να πονάει, να μην σκοτώνει με την πρώτη… Είτε είναι στη Μύκονο είτε στην Καρδίτσα και τον Δομοκό.
Όμως εγώ λέω ότι κατά κύριο λόγο υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι και όχι οι μαγαζάτορες που θέλουν να βγάλουν και τα σπασμένα. Όταν βλέπεις (όπως έβλεπα και εγώ στο τριήμερο) εκατοντάδες ανθρώπους να χτυπιούνται ο ένας πάνω στον άλλο στα μπαρ, που πας καψερέ; Εκεί που πήγα και εγώ, ανάμεσα σε όλους, μπας και πάθω την ανο(η)σία της αγέλης.
Και είμαι και μεγάλος άνθρωπος που υποτίθεται έχω και μυαλό. Και μάλιστα νηφάλιος, χωρίς ούτε ένα ποτό πριν μπω μέσα. Σαν να ‘χα πάθει αμνησία ένα πράγμα. Σαν να βγήκα από ατύχημα ή ξεμπάρκαρα στην Wonderland. Τι να πουν και οι μικρότεροι έως πολύ μικρότεροι που ήταν εκεί; Υπάρχει πιτσιρικάς που να σκέφτεται τη βαριά αρρώστια ή τον θάνατο; Σαν αθάνατοι μεγαλώσαμε και μεις. Κουκουρούκου.
Και μάλλον πρέπει να κατάλαβαν ότι μόνο με ενοχοποίηση Μύκονου δεν βγαίνει, και την έφαγε και το Pennarubia την Τετάρτη. Παντού βέβαια γύρω του στην παραλιακή, το ΣΚ, γινόταν (όπως μου είπαν και όπως είδα σε στόρι) το ίδιο σε 3-4 μαγαζιά.
Και μετά βέβαια τη Μύκονο (δεν θέλω να μιλήσω για το βιτριόλι) την έφαγε ανάμεσα στα μάτια, χωρίς έρευνα, χωρίς διασταύρωση των πληροφοριών και άλλος διάσημος. Αυτή τη φορά άνθρωπος. Η κόρη της Θεοδωρίδου που ήταν λέει φορέας και έκανε και πάρτι μεγάλο και θα γέμισε και όλη τη Θεσσαλονίκη!!!!!
Άλλο σκάνδαλο αυτό με παιδί διάσημης Ελληνίδας. Ακόμη και εγώ που έχω και μάθει και πάθει βαριά από τέτοια παπαρολογία το ψιλοπίστεψα. Πάρτι ήταν αυτό. Πολλοί μάρτυρες. Αλλά κανείς δεν τους ρώτησε. Και τελικά όχι μόνο δεν είχε κάνει το κορίτσι πάρτι αλλά το έκαναν άλλοι παραδίπλα στη γειτονιά! Και κάνεις δεν το ‘πε μέχρι χτες που το είδα στον Ευαγγελάτο!
Τρεις μέρες διασυρμός ονόματος. Καλά θα κάνει ο Τάκης ο Μπέτας, ο πατέρας της, να τους πάει… σπρώχνοντας με μηνύσεις. Αν η μάνα της ήταν άλλη κανείς δεν θα ‘λεγε τίποτα. Και by the way αυτοί που έκαναν το πάρτι θα βγουν στην τηλεόραση κατηγορούμενοι να τους δούμε ή όπως λέει και η Νατάσα «Δεν με αφορά» αν είναι μη επώνυμος ο ένοχος;
Και αυτή η παπαριά ήταν πάλι δυο μέρες πρώτο θέμα στις ειδήσεις μετά τη Μύκονο. Μαζί πάντα με το βιτριόλι που μου θύμισε γυναικείες αντεκδικήσεις άλλων, παλιότερων εποχών. Το ίδιο εγκληματικές όπως οι βεντέτες των Κρητικών ή των Αλβανών.
Άσχετα πάντως απ’ το γεγονός ότι βλακωδώς δεν με κράτησε ο φόβος μακριά από συνωστισμούς (εμένα τελικά έπρεπε να πάρει ο Λούλης τηλέφωνο μην πειραχτούν και οι γνωστοί/ες βαρεμένοι) πιστεύω ότι δυστυχώς ο ιός θα επιστρέψει σύντομα. Όχι ίσως με τη προηγούμενη ένταση αλλά αρκετά ισχυρός για να κλονίσει τον ζαμανφουτισμό που δείχνουνε μετά την απόλυτη πειθαρχία που μας έσωσε, for the time being…
Εύχομαι στην κυρία Ντέπυ Γκολεμά να διώξει το μάτι από πάνω της ή να πάει σε κανένα μοναστήρι για εξορκισμό, αφού μια έσπασε το χέρι και μια τον αστράγαλο,
και θέλω να πω ότι συμφωνώ 1000% μαζί της για το μακαρθικό στυλ (ημιφασιστικό δηλαδή για αυτούς που δεν ξέρουν) όλων αυτών που προσπαθούν να αλλάξουν και έργα τέχνης που εχουν γίνει δεκάδες χρόνια πριν όπως το “Όσα παίρνει ο άνεμος” εν ονόματι του αντιρατσισμού. Έτσι κι εγώ ίσως πρέπει να αποκηρύξω τη μάνα μου και όλους τους συγγενείς μου επειδή κάποτε έλεγαν τους Ρομά γύφτους, όπως όλη η Ελλάδα. Ίσως εκτός από τη μάνα μου και τον Μέγα Αλέξανδρο επειδή υποδούλωσε Αφγανούς που τους θεωρούσε βαρβάρους. Άσε που είναι και ο πρώτος Ευρωπαίος που κατέλαβε μέρος της Αφρικής. Να του γκρεμίσουμε τα αγάλματα που τα έχουμε; Λίγο φρένο, δεν είμαστε Αμερικανάκια. Ευρωπαίοι είμαστε.
